Την βάσκανο μοίρα, που τον έφερε (και πάλι) «στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα», από τις αποφάσεις του οποίου εξαρτάται, σχεδόν σε απόλυτο βαθμό, η ικανοποίηση της «τελευταίας επιθυμίας» του προέδρου του (ό,τι απόμεινε) ΣΥΡΙΖΑ «να παίξει τον ρόλο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στη Βουλή», μέσω της γνωστής διαδικασίας των αλλεπάλληλων παραιτήσεων όσων προηγούνται στη λίστα, καταριέται ο Στέφανος Κασσελάκης.
Φευ! Τώρα είναι πολύ αργά για να συνδράμει ο τέως πρωθυπουργός (τρομάρα του!) τους σχεδιασμούς του επιτελείου του κ. Κασσελάκη και όσων, από το διαβόητο «ελληνικό επιχειρείν», έστερξαν στην ανάδειξη του σε ηγέτη (!!) της αξιωματικής αντιπολίτευσης «άνευ βουλευτικού χαρτοφυλακίου», προσδοκώντας πως σε δεύτερο χρόνο «κάτι θα βρεθεί να γίνει για να ωριμάσει το κόλπο και να δούμε τον Στέφανο βουλευτή».
Του Χρήστου Υφαντή
Τρίχες και δη κατσαρές! Από τότε που ο κ. Κασσελάκης έγινε, όπως έγινε, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «με ένα δίευρο» και την αμέριστη στήριξη (φανερή και κρυφή) του Αλέξη Τσίπρα, για να κλείσει ο δρόμος στους «ΤζανακοπουλοΧαρίτσηδες» με ολίγη από Τσακαλώτο, κύλησε πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες, ειπώθηκαν πολλά, υπονοήθηκαν περισσότερα, όλα σε βάρος του τέως αρχηγού της Κουμουνδούρου και, πλέον, τίποτε δεν είναι όπως πριν.
Τσίπρας και Κασσελάκης είναι πια «δυο ξένοι στην ίδια πόλη», οι πραιτωριανοί της κάθε πλευράς «σκοτώνονται» δημοσίως με τους «απέναντι», αλληλοαπειλούνται ευθέως ενόψει του Συνεδρίου και σχεδιάζουν φανερά ο ένας την εξόντωση του άλλου, εξέλιξη που συνιστά προϋπόθεση πολιτικής κυριαρχίας της κάθε πλευράς απέναντι στον σφετεριστή.
Η περίοδος που ο «πρόεδρος Στέφανος» έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να απαξιώσει όχι μόνο την προεδρία Τσίπρα, αλλά και την κυβερνητική του θητεία, διαμόρφωσε πλέον μια πολεμική αντιπαράθεση, στην οποία οι στρατοί εκατέρωθεν «δεν καταλαβαίνουν Θεό» και, όπως πάντα συμβαίνει, λειτουργούν ως «βασιλικότεροι του βασιλέως», φορτώνοντας συνεχώς την κόντρα με νέα επεισόδια.
Ότι το ψηφοδέλτιο Επικρατείας στις τελευταίες εκλογές το διαμόρφωσε αποκλειστικά ο Αλέξης Τσίπρας με δικές του επιλογές έρχεται σήμερα να λειτουργήσει αποτρεπτικά για την υλοποίηση του σχεδιασμού του κ. Κασσελάκη και των πατρώνων του των γνωστών Ιδρυμάτων, καθώς το σύνολο των προηγούμενων από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ υποψηφίων εξακολουθούν να είναι συνεργάτες του τέως πρωθυπουργού ή «ακούνε» τις προτροπές του.
Ακόμη και η κυρία Ζωρζέτα Λάλη, οι σχέσεις της οποίας με τη Νέα Αριστερά είναι εξαιρετικά στενές, θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να αποδεχθεί μια παρέμβαση του κ. Τσίπρα στο όνομα της παλιάς φιλίας τους και να συναινέσει, έστω και με βαριά καρδιά, στη διαδικασία μη αποδοχής της θέσης του κ. Ηλιόπουλου αλλά η «πριν τον Στέφανο στη λίστα» υποψήφια βουλευτής έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως «τίποτε δεν άλλαξε από τον Μάρτιο», όταν και κατηγορηματικά απέκλεισε κάθε πιθανότητα να μην αποδεχθεί την βουλευτική θέση «προς χάριν ενός Κασσελάκη».
Οι πιέσεις (πολιτικές και συναισθηματικές) προς τον κ. Τσίπρα «να κάνει πέτρα την καρδιά του και να στηρίξει τον σχεδιασμό του τέως εκλεκτού του» υπήρξαν, ομολογουμένως, πολυήμερες, συνεχείς και έντονες σε προσωπικό επίπεδο το προηγούμενο διάστημα.
Το σχέδιο Κασσελάκη να καταστεί «κανονικός» αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να ασκήσει εξουσίες που προβλέπονται από το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής δημοσιοποιήθηκε όταν κατέστη βέβαιο και ασφαλές από τις ιδιωτικές συζητήσεις πως ο κ. Τσίπρας δεν πρόκειται να συμφωνήσει «ούτε με σφαίρες» να δώσει το πράσινο φως για να υλοποιηθεί η μεγαλύτερη στην ιστορία του Κοινοβουλίου διαδικασία αντικατάστασης βουλευτή.
Εκτίμησαν κάποιοι πως δημοσιοποιώντας «το κόλπο» θα αναγκαστεί ο κ. Τσίπρας, για να μην κατηγορηθεί πως υπονομεύει τον κ. Κασσελάκη, να συμφωνήσει να στηρίξει την προοπτική να αποκτήσει, δια της τεθλασμένης, την βουλευτική ιδιότητα. Αποδεικνύεται από τα πράγματα πως έκαναν (και πάλι) λάθος, ειδικά όταν κινητοποίησαν προς την κατεύθυνση αυτή τους σφουγγοκωλάριους του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, οι οιμωγές των οποίων υπέρ της ανάγκης να γίνει βουλευτής ο κ. Κασσελάκης μόνο ως φρασοκωμωδία μπορούν να καταγραφούν.
Με τούτα και μ΄ εκείνα «ήρθε η ώρα της Πόπης Τσαπανίδου» να πάρει τη θέση του κ. Ηλιόπουλου στη Βουλή ή (κρατήστε το αυτό) οι δεύτερες σκέψεις του κ. Ηλιόπουλου «να μην επιμείνει στην παραίτηση του και να την αφήσει για αργότερα, ώστε να δούμε πως θα διαμορφωθούν οι συνθήκες στο κόμμα».
Βλέπετε, η κυρία Τσαπανίδου δεν πρόκειται να αφήσει δευτερόλεπτο να πάει χαμένο και θα ενταχθεί «ψυχή τε και σώματι» στην ομάδα των «87+», ενισχύοντας έτσι την εσωκομματική αντιπολίτευση ενόψει ενός Συνεδρίου, το οποίο, όπως όλα δείχνουν, θα είναι καθοριστικό για την ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ έστω και κολοβωμένου.
Η «Πόπη» έχει όλες τις εγγυήσεις από την πλευρά Τσίπρα, αλλά και τις αντίστοιχες επιχειρηματικές που χρειάζονται, για να καταγράψει τη δική της διακριτή πορεία και δεν πρόκειται να αφήσει την ευκαιρία (ούτε τις εξόδους και τις επαφές με το ελληνικό επιχειρείν) να πάει χαμένη.
Με την Πόπη παρούσα και στενά συνεργαζόμενη με τους υπόλοιπους βουλευτές των «87+» ο κ. Τσίπρας μπορεί άνετα, από το Συνέδριο και μετά, να ξαναγίνει αρχηγός κόμματος στη Βουλή και να μπει δυνατά στο παιχνίδι της ενιαίας έκφρασης της ταλαίπωρης κεντροαριστεράς.
Μπορεί να υπάρξει έντιμο κράτος;
Τι είναι το care trade για τις διεθνείς αγορές;
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
