Τη Δευτέρα έγινε γνωστό ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες Pfizer και BioNTech θα ξεκινήσουν αυτόν τον μήνα κλινικές δοκιμές ενός εμβολίου κατά του κορωνοϊού προσαρμοσμένο στα στελέχη BA.4 και BA.5 της παραλλαγής Όμικρον.
Μία μέρα μετά, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) ανακοίνωσε ότι ξεκίνησε την κυλιόμενη αξιολόγηση προσαρμοσμένου στις παραλλαγές εμβολίου των δύο εταιρειών.
Μετά από 2,5 χρόνια σε συνθήκες πανδημίας, και παρόλο που ο πλανήτης έχει περάσει στη φάση συμβίωσης με τον ιό, υπάρχει πλέον εξοικείωση με τη συνεχή εμφάνιση νέων παραλλαγών.
Οι ιοί αλλάζουν συνεχώς μέσω των μεταλλάξεων και μερικές φορές αυτές οι μεταλλάξεις καταλήγουν σε μια νέα παραλλαγή του ιού.
Ορισμένες παραλλαγές εμφανίζονται και εξαφανίζονται ενώ άλλες επιμένουν. Μερικές δεν αποτελούν πρόβλημα, ενώ άλλες καταφέρουν να εμποδίσουν την ανοσία από τα εμβόλια και τις προηγούμενες λοιμώξεις, βελτιώνοντας την ικανότητά τους να διαταράσσουν την καθημερινότητά μας.
Νέες παραλλαγές θα συνεχίσουν να εμφανίζονται, γι’ αυτό και οι αρμόδιοι οργανισμοί δημόσιας υγείας παρακολουθούν όλες τις παραλλαγές του ιού που προκαλεί ο κορωνοϊός, τις κατατάσσουν ανάλογα με τον βαθμό επικινδυνότητας και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου όταν χρειαστεί. Αλλά από πού όμως προέρχονται πραγματικά οι νέες παραλλαγές, διερωτάται το Conversation.
Οι παραλλαγές αναπτύσσονται μέσω αλλαγών στον γενετικό κώδικα του ιού. Αυτό συμβαίνει συνήθως μέσω μεταλλάξεων, που ουσιαστικά είναι σφάλματα αντιγραφής στις γενετικές πληροφορίες του ιού. Οι παραλλαγές «ανησυχίας» είναι παραλλαγές που έχουν εντοπιστεί ότι έχουν σημαντικό αντίκτυπο στη μεταδοτικότητα, τη σοβαρότητα της νόσου ή την ανοσία, που ενδέχεται να αλλάξουν την επιδημιολογική κατάσταση της πανδημίας.
Κάθε φορά που μολυνόμαστε από τον SARS-CoV-2 (τον ιό που προκαλεί τον Covid-19), το σώμα μας παράγει μεγάλο αριθμό σωματιδίων ιού που φέρουν γενετικές διαφορές από τον αρχικό ιό αλλά και μεταξύ τους. Πολλές από αυτές τις μεταλλάξεις δεν θα έχουν καμία επίδραση στον ιό.
Ωστόσο, περιστασιακά θα προκύψουν μεταλλάξεις που δίνουν στον ιό ένα πλεονέκτημα. Για παράδειγμα, η παραλλαγή Δέλτα ήταν πιο μεταδοτική από τις προηγούμενες λόγω μιας μετάλλαξης στην πρωτεΐνη ακίδα του που επέτρεψε στον ιό να μολύνει τα κύτταρά μας πιο εύκολα.
Παρόλο που είναι πολλά στοιχεία γνωστά για το πώς προκύπτει μια μετάλλαξη, είναι απίστευτα δύσκολο να εντοπιστεί από πού προήλθαν. Πρόσφατες μελέτες έχουν διερευνήσει πιθανές πηγές νέων παραλλαγών του SARS-CoV-2.
Μεταξύ αυτών είναι οι άνθρωποι που εμφανίζουν χρόνιες λοιμώξεις Covid.
Ως άτομο με χρόνια λοίμωξη ορίζεται κάποιος που μολύνεται ενεργά με SARS-CoV-2 για μεγάλο χρονικό διάστημα, και είναι διαφορετική περίπτωση από το long Covid, όπου τα συμπτώματα επιμένουν αρκετά μετά την ανάκαμψη του ασθενή από την αρχική μόλυνση.
Οι χρόνιες περιπτώσεις είναι σπάνιες και, μέχρι σήμερα, όλες οι τεκμηριωμένες περιπτώσεις ήταν σε άτομα με σοβαρά κατεσταλμένο ανοσοποιητικό σύστημα. Αυτά μπορεί να είναι άτομα που υποβάλλονται σε θεραπεία για καρκίνο ή μετά από μεταμόσχευση οργάνων, για παράδειγμα.
Αρκετές έρευνες έχουν δείξει ότι το ποσοστό μετάλλαξης σε αυτούς τους ασθενείς είναι υψηλότερο από εκείνους που έχουν μολυνθεί για μικρότερο χρονικό διάστημα. Οι ανοσοκατεσταλμένοι ασθενείς έχουν μειωμένη ανοσολογική απόκριση στη λοίμωξη και συχνά υποβάλλονται σε μια σειρά θεραπειών. Αυτοί οι δύο παράγοντες είναι που πιστεύεται ότι επιτρέπουν την ανάπτυξη ευρύτερης ποικιλίας μεταλλάξεων.
Αυτό επιδεινώνεται από το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για το οποίο μπορεί να μολυνθούν.
Ενώ οι νέες παραλλαγές του κορωνοϊού φαίνεται πιο πιθανό να σχηματιστούν σε ασθενείς με χρόνιες λοιμώξεις, τα καλά νέα είναι ότι δεν φαίνεται να αποτελούν σημαντική απειλή. Σε πρόσφατη μελέτη που εξέτασε 27 χρόνια μολυσμένους ασθενείς, δεν υπήρχε σαφές πρότυπο μεταλλάξεων.
Και όταν συγκρίνονται μεταλλάξεις που εντοπίστηκαν σε χρόνιους ασθενείς με υπάρχουσες παραλλαγές ανησυχίας, οι χρόνιες λοιμώξεις συχνά δεν είχαν βασικές μεταλλάξεις που εντοπίζονται επανειλημμένα στις παραλλαγές που προκαλούν ανησυχία.
Οι ερευνητές προτείνουν ότι η πλειονότητα των παραλλαγών που προέρχονται από χρόνια μολυσμένους ασθενείς ενισχύουν την αναπαραγωγή του ιού, αλλά δεν χαρακτηρίζονται από βελτιωμένη μετάδοση. Αυτό σημαίνει ότι είναι καλοί στην αναπαραγωγή σε ένα μολυσμένο άτομο, αλλά όχι τόσο καλοί στο να μεταδίδονται από άτομο σε άτομο.
Η έρευνα έδειξε ότι δεν υπήρχαν ενδείξεις περαιτέρω μετάδοσης από ασθενείς με χρόνιες λοιμώξεις σε άλλα άτομα, κάτι που θα ήταν απαραίτητο για να αποκτήσει μια νέα παραλλαγή και να γίνει μια παραλλαγή «ανησυχίας».
Βέβαια οι επιστήμονες σημειώνουν ότι αυτό μπορεί να οφείλεται περισσότερο στην ανθρώπινη συμπεριφορά, παρά στην εξέλιξη του ιού, καθώς οι ανοσοκατασταλμένοι ασθενείς είναι πιθανό να τηρούν περισσότερο τα μέτρα παραμένοντας στο σπίτι τους.
Οι περισσότερες παραλλαγές «ανησυχίας» διαθέτουν μεταλλάξεις που ενισχύουν τη μετάδοση παρά την αναπαραγωγή, επομένως φαίνεται απίθανο αυτοί οι ασθενείς να αποτελούν σημαντικές πηγές παραλλαγών ανησυχίας.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις