Ανατριχιαστική ανακάλυψη έκαναν αρχαιολόγοι σε κήπους λίγα μέτρα από τον καθεδρικό ναό του Λέστερ στην Αγγλία. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως μία στενή, κατακόρυφη δομή γεμάτη με λείψανα 123 ανδρών, γυναικών και παιδιών. 

Η τάφρος του 12ου αιώνα βρέθηκε στη διάρκεια της ανέγερσης διδακτικού κέντρου στον καθεδρικό ναό του Λέστερ, στον χώρο όπου είχαν εντοπιστεί τα λείψανα του Ριχάρδου του ΙΙΙ.

Είναι ένας από τους μεγαλύτερους ταφικούς λάκκους που έχουν έρθει στο φως στη Βρετανία, και η μεταγενέστερη μελέτη, υποδηλώνει ότι, τα σώματα τοποθετήθηκαν εκεί πριν από περισσότερα από 800 χρόνια, κατά τις αρχές του 12ου αιώνα. Ωστόσο, ο λόγος για τον οποίο τα σώματα των νεκρών έμπαιναν σε αυτά τα μικροσκοπικά, αρχαία φρεάτια, παραμένει ένα μυστήριο.

«Τα οστά δεν φέρουν σημάδια βίας – κάτι που αφήνει δύο πιθανές, εναλλακτικές αιτίες θανάτου: τη λιμοκτονία ή τον λοιμό», εξηγεί ο Mathew Morris, υπεύθυνος του έργου των αρχαιολογικών υπηρεσιών στο πανεπιστήμιο του Λέστερ και προσθέτει: «Τώρα, η επικρατούσα υπόθεση εργασίας μας, είναι ο θάνατος από λοιμώδες νόσημα».

Οι ανασκαφές που διεξήχθησαν από τον Morris και τους συναδέλφους του, υποδηλώνουν ότι, τα σώματα δεν τοποθετήθηκαν όλα μαζί στο σημείο, αλλά σε τρεις διαφορετικές φάσεις, όπου η μία διαδέχθηκε ταχύτατα την άλλη.

«Μοιάζει λες και διαδοχικά φορτία αμαξών με πτώματα έρχονταν στο φρεάτιο και τα έριχναν στο εσωτερικό του, το ένα μετά το άλλο, μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα», περιγράφει και συμπληρώνει: «Όσο για τους αριθμούς, οι άνθρωποι που βρέθηκαν εκεί, αντιστοιχούν περίπου στο 5% του πληθυσμού της πόλης».

Η ανακάλυψη της ομαδικής ταφής, προσφέρει μία ζωηρή οπτική αναπαράσταση της ζωής στην Αγγλία πριν από οκτώ αιώνες, εξηγεί ο Morris.

«Έχουν ανακαλυφθεί και άλλες ομαδικές ταφές στην περιοχή, όμως η συγκεκριμένη, είναι η μεγαλύτερη. Για την ακρίβεια, είναι πολύ δύσκολο να συγκρίνουμε το μέγεθός της με οποιαδήποτε άλλη ομαδική ταφή στη χώρα».

Η συλλογή ιστορικών χειρόγραφων «το Αγγλοσαξονικό χρονικό» έχει επανειλημμένες αναφορές σε λοιμούς και πυρετούς, υψηλή θνησιμότητα και φρικτούς θανάτους από πείνα και λιμοκτονία στην Αγγλία από τα μέσα του 10ου αιώνα, έως τα μέσα του 12ου αιώνα, αναφέρει ο Morris.

«Η ομαδική ταφή εμπίπτει στο χρονικό αυτό πλαίσιο και προσφέρει απτές αποδείξεις του τι συνέβαινε τότε σ’ ολόκληρο το έθνος».

Τυχαία ανακάλυψη

Η ανακάλυψη της ομαδικής ταφής, είναι αποτέλεσμα της απόφασης για την ανέγερση ενός νέου εκπαιδευτικού κέντρου για την πολιτιστική κληρονομιά στον καθεδρικό ναό.

Πριν από δώδεκα χρόνια, ανακαλύφθηκε η σορός του Ριχάρδου του ΙΙΙ, κάτω από ένα κοντινό πάρκινγκ και, μεταγενέστερα, θάφτηκε στον καθεδρικό ναό, οδηγώντας σε δεκαπλασιασμό του αριθμού των επισκεπτών.

Για τη διαχείριση της εισροής, εγκρίθηκε η ανέγερση ενός νέου κέντρου, με την υποστήριξη του χρηματοδοτικού ταμείου για την Εθνική Κληρονομιά της Αγγλίας, στον κήπο του καθεδρικού ναού, και πρώην ταφικού χώρου, κατόπιν της διεξαγωγής μίας ολοκληρωμένης αρχαιολογικής έρευνας.

Η έρευνα έχει πλέον ολοκληρωθεί από τον Morris και τους συνεργάτες του. Στον κήπο, ανακάλυψαν τα οστά 1.237 ανδρών, γυναικών και παιδιών, από εκείνους που θάφτηκαν τον 19ο αιώνα μέχρι εκείνους που θάφτηκαν στις αρχές του 11ου αιώνα.