Ένας ναός γεμάτος αγγεία βρέθηκε μέσα σε οικισμό χιλιάδων ετών. Αυτή η ανακάλυψη οδηγεί τους αρχαιολόγους σε νέα συμπεράσματα για το πότε κατοικήθηκε η περιοχή και πώς ήταν η ζωή σε αυτήν, έστω κι αν έχουν περάσει από τότε χιλιάδες χρόνια.

Οι αρχαιολόγοι στο Ισραήλ ανακάλυψαν πρώτα τον οικισμό, ηλικίας  5.000 ετών, στο σημείο του Χουρβάτ Χουσάμ, κοντά στο Μπέιτ Σεμές. Πήραν έτσι αξιοσημείωτες πληροφορίες για τα πρώιμα στάδια της αστικοποίησης της περιοχής.

Στην συνέχεια, η Ισραηλινή Αρχή Αρχαιοτήτων, διεξήγαγε ανασκαφές, εν όψει της επέκτασης της δυτικής βιομηχανικής περιοχής του Μπέιτ Σεμές. Τότε ήρθε στο φως μία αρχαία δομή της Εποχής του Χαλκού, με μοναδικά χαρακτηριστικά που υποδηλώνουν πως ενδέχεται, ο χώρος να ήταν ναός ή  κέντρο τελετουργικών πρακτικών.

Η ανακάλυψη, χρονολογούμενη στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού Ι (τέλη της τέταρτης χιλιετίας π.Χ.), αναδεικνύει ένα σημαντικό κεφάλαιο στην αστική και πολιτιστική ανάπτυξη του Ισραήλ.

Ένα από τα πιο εξαιρετικά ευρήματα που ανακαλύφθηκαν μέσα στον οικισμό είναι ένας μεγάλος διάδρομος που περιείχε σχεδόν 40 άθικτα τελετουργικά αγγεία, διατηρημένα στην αρχική τους διάταξη, όπως είχαν εγκαταλειφθεί από τους πρώτους κατοίκους της περιοχής.

Το μικρό μέγεθος και οι συνθήκες στις οποίες ανακαλύφθηκαν τα αγγεία, υποδηλώνουν ότι δεν χρησιμοποιούνταν για οικιακούς σκοπούς, αλλά μάλλον εξυπηρετούσαν συμβολικούς ή τελετουργικούς σκοπούς.

Σύμφωνα με τους Ariel Shatil, Maayan Hemed και Danny Benayoun, διευθυντές της ανασκαφής, αυτή η τελετουργική διάταξη υποδεικνύει μια σκόπιμη κατάθεση που έγινε λίγο πριν να εγκαταλειφθεί ο χώρος.

Μυστήριο γιατί είχε εγκαταλειφθεί ο ναός

Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι, ορισμένα από τα αγγεία ανακαλύφθηκαν ανάμεσα σε σημάδια από φωτιά και ήταν αναποδογυρισμένα, πιθανώς υποδηλώνοντας ένα δραματικό συμβάν πριν από την εγκατάλειψη του χώρου.

Οι επιστήμονες σκοπεύουν τώρα να πραγματοποιήσουν περαιτέρω ανάλυση στο περιεχόμενο των αγγείων, το οποίο μπορεί να αποκαλύψει περισσότερα σχετικά με τη λειτουργία τους, ενώ τα αγγεία μπορεί να περιείχαν έλαια, σπόρους ή εξωτικά αιθέρια έλαια που τα χρησιμοποιούσαν σε τελετουργικές πρακτικές.

Η δομή του ναού από μόνη της, ξεχωρίζει για το επιβλητικό της μέγεθος, τους χοντρούς τοίχους και τους πάγκους, μαρτυρώντας πως ήταν αφιερωμένος σε έναν δημόσιο, πιθανόν ιερό σκοπό.