Αποκαλύφθηκε βυθισμένη κατασκευή της Ρωμαϊκής εποχής

Σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη έγινε στα ανοικτά των ακτών του Κάμπο ντι Μάρε στην Ιταλία, αποκαλύπτοντας μια βυθισμένη κατασκευή της Ρωμαϊκής εποχής, η οποία αποτελούσε κάποτε τμήμα μεγάλου συγκροτήματος βιλών.

Το εύρημα αυτό είναι το τελευταίο μιας τριετούς πρωτοβουλίας της Soprintendenza Archaeologia Belle Arti Paesaggio Etruria Meridionale για την ανασκαφή και διατήρηση της αρχαίας ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής που χάθηκε στη θάλασσα με την πάροδο του χρόνου.

Η ανασκαφή ξεκίνησε εντατικά το 2021, όταν ερευνητές από την Soprintendenza Archaeologia Belle Arti Paesaggio Etruria Meridionale αποκάλυψαν μια μαρμάρινη στήλη cipollino με ιωνικό κιονόκρανο. Αυτή η κολώνα ήταν μέρος μιας κυκλικής δομής, περίπου πενήντα μέτρα σε διάμετρο, που βρίσκεται μόλις λίγα μέτρα από την ακτογραμμή.

Το οικοδόμημα έχει αναγνωριστεί ως θαλάσσιο περίπτερο, το οποίο θεωρείται ότι αποτελούσε μέρος μεγαλύτερης Ρωμαϊκής έπαυλης.

Αυτοί οι τοίχοι, χτισμένοι με διπλά στρώματα τριγωνικών τούβλων και κονιάματος, ήταν χωρισμένοι σε απόσταση περίπου τριών μέτρων μεταξύ τους και χτισμένοι πάνω σε μια βάση από πηλό που βοήθησε στη διατήρηση ξύλινων καλουπιών και πολυάριθμων θεμελίων.

Αποκαλύφθηκε βυθισμένη κατασκευή της Ρωμαϊκής εποχής

Πλούσια διακοσμητικά στοιχεία

Μέσα στο περίπτερο, η ομάδα ανασκαφών βρήκε το δάπεδο opus spicatum ένα σχέδιο από τούβλα ψαροκόκαλου που χρησιμοποιείται συνήθως στη ρωμαϊκή αρχιτεκτονική.

Ακόμα, ανακαλύφθηκαν ίχνη από opus signinum, ένα είδος αδιάβροχου ρωμαϊκού σκυροδέματος από σπασμένη κεραμική, αμφορείς, κεραμίδια και τούβλα. Αυτό το υλικό ήταν απαραίτητο για τις δομές που απαιτούν στεγάνωση, όπως τα λουτρά και τα υδραγωγεία.

Κομμάτια από πεζοδρόμια opus, γνωστά για τα περίπλοκα χωροθετημένα σχέδιά του, τόνισαν περαιτέρω την πολυτέλεια του περιπτέρου. Αυτή η διακοσμητική τεχνική συνήθως προοριζόταν για τις πιο κομψές και πολυτελείς συνθέσεις των ρωμαϊκών χρόνων.

Προσπάθειες διατήρησης

Η ανασκαφή αντιμετώπισε πολλές προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένων των κανονικών δυσκολιών των θαλάσσιων ερευνών, και της διάβρωσης των ακτών. Παρά τα εμπόδια αυτά, η ομάδα προχώρησε με την τεκμηρίωση και την αποκατάσταση του χώρου.

Τα ξύλινα μέρη της κατασκευής απαιτούσαν ιδιαίτερα σχολαστικό καθαρισμό αποκατάσταση και ενοποίηση, που πραγματοποίησαν υποβρύχιοι συντηρητές του CSR Restauro Beni Culturali.

Η ανακάλυψη και η μετέπειτα ανάλυση του περιπτέρου δείχνουν ότι ήταν ένα πολυτελές και σημαντικό τμήμα μιας ρωμαϊκής βίλας, στρατηγικά τοποθετημένης κοντά στην αρχαία Βία Αυρηλία.

Αυτή η διαδρομή ήταν ζωτικής σημασίας κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής εποχής, συνδέοντας τη Ρώμη με διάφορες παράκτιες και ηπειρωτικές περιοχές. Τα αρχιτεκτονικά στοιχεία του περιπτέρου υπονοούν ότι ίσως ανήκε σε υψηλόβαθμο μέλος της ρωμαϊκής αριστοκρατίας.

Μελλοντική έρευνα, συμπεριλαμβανομένων γεωφυσικών ερευνών από το Εθνικό Ινστιτούτο Γεωφυσικής και Ηφαιστειολογίας (INGV), αποσκοπεί στο να παρέχει πιο λεπτομερή κατανόηση του χώρου και να εξασφαλίσει τη διατήρησή του ενάντια στη συνεχή διάβρωση των ακτών.

Αυτή η ανακάλυψη αναδεικνύει την πλούσια και εξεζητημένη αρχιτεκτονική κληρονομιά της αρχαίας Ρώμης, προσφέροντας πολύτιμες πληροφορίες για τους πολυτελείς τρόπους ζωής της αριστοκρατίας της.