Τα υπολείμματα από δύο μικρές φωτιές και δύο περίεργα ραβδιά που χρονολογούνται πριν από 12.000 χρόνια βρέθηκαν βαθιά μέσα σε ένα απομονωμένο σπήλαιο στην Αυστραλία. Αυτά τα ευρήματα μπορεί να αποτελούν ενδείξεις της αρχαιότερης τελετουργίας στον κόσμο, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Τα χειροποίητα αντικείμενα, τα οποία αναλύθηκαν σε μια νέα μελέτη που χρησιμοποίησε τόσο επιστημονικές αναλύσεις όσο και την προφορική παράδοση των Αβοριγίνων, μπορεί να χρησιμοποιήθηκαν σε ένα τελετουργικό ξόρκι που πραγματοποιήθηκε για να προκαλέσει βλάβη σε κάποιο άλλο άτομο.
Τα αντικείμενα αυτά είναι παρόμοια με ένα τελετουργικό που ασκούσαν οι Gunaikurnai, μια ομάδα ιθαγενών που κατοικεί στις νότιες ακτές της Αυστραλίας.
Το τελετουργικό αυτό περιελάμβανε την επάλειψη ενός ξύλινου αντικειμένου με ανθρώπινο ή ζωικό λίπος και στη συνέχεια τη ρίψη του σε μια τελετουργική φωτιά.
Τα ραβδιά ενθουσίασαν τους αρχαιολόγους
Με βάση τους παραλληλισμούς μεταξύ των αντικειμένων στη σπηλιά και της ιστορικά καταγεγραμμένης τελετουργίας των Gunaikurnai, η οποία καταγράφηκε από ανθρωπολόγους στα τέλη του 19ου αιώνα, οι γηραιοί των Αβοριγίνων αναζήτησαν αρχαιολόγους ως συνεργάτες για την ανασκαφή της σπηλιάς, γνωστής ως Cloggs Cave, και τη μελέτη των αντικειμένων.
Τα αποτελέσματά της μελέτης δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Nature Human Behaviour. Η σπηλιά Cloggs Cave ανασκάφηκε εν μέρει στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Σε ηλεκτρονικό μήνυμα στο Live Science, ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο Monash της Αυστραλίας, Μπρούνο Ντέιβιντ ανέφερε: «Η σπηλιά δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ ως γενικός τόπος κατασκήνωσης, αλλά μόνο για ειδικούς τελετουργικούς σκοπούς.
Άρχισε για πρώτη φορά να χρησιμοποιείται με αυτόν τον τρόπο πριν από περίπου 25.000 χρόνια και συνέχισε να χρησιμοποιείται με αυτόν τον τρόπο μέχρι πριν από τουλάχιστον 1.600 χρόνια».
Ένα από τα τελετουργικά ραβδιά που βρέθηκαν στη σπηλιά Cloggs στη νότια Αυστραλία.
Μια μεταγενέστερη ανασκαφή που πραγματοποιήθηκε το 2020 από τον Μπρούνο Ντέιβιντ και την ομάδα του αποκάλυψε δύο ιερές τελετουργικές εγκαταστάσεις, καθεμία από τις οποίες αποτελείται από ένα μικρό τζάκι με ένα ελαφρώς καμένο ξύλινο ραβδί.
Η ραδιοχρονολόγηση των ξύλων έδειξε ότι το ένα ήταν ηλικίας μεταξύ 11.930 και 12.440 ετών, ενώ το άλλο ήταν ηλικίας μεταξύ 10.870 και 11.210 ετών. Αυτό τα καθιστά τα πιο παλιά ξύλινα αντικείμενα που έχουν βρεθεί ποτέ στην Αυστραλία.
Τι έδειξε η χημική ανάλυση για τις ράβδους
Η ομάδα διαπίστωσε ότι και τα δύο ξύλινα ραβδιά είχαν σκόπιμα αλλοιωθεί, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι του είχαν κόψει ή ξύσει τις ράβδους για να τις κάνουν πολύ λείες.
Περαιτέρω ανάλυση έδειξε ότι και τα δύο ξύλα ήταν κατασκευασμένα από Καζουαρίνα, την αυστραλιανή πεύκη, και πάνω τους υπήρχαν κηλίδες άγνωστης ουσίας.
Η χημική ανάλυση αυτού του υπολείμματος με τη χρήση φασματομετρίας μάζας –μια τεχνική που μπορεί να ταυτοποιήσει μεμονωμένα μόρια σε ένα δείγμα- αποκάλυψε την παρουσία λιπαρών οξέων, υποδεικνύοντας ότι μέρος του ξύλου είχε αλειφθεί με κάποιο είδος ζωικού ή ανθρώπινου λίπους.
Φωτογραφίες και απεικονίσεις των δύο ράβδων ηλικίας περίπου 12.000 ετών που χρησιμοποιούνταν σε τελετουργίες.
Με δεδομένη την έλλειψη υπολειμμάτων τροφής κοντά στις μικρές φωτιές, την παρουσία ενός και μόνο λείου ξύλου σε κάθε τζάκι και της επαφής των ξύλων με λιπώδη ιστό, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι εγκαταστάσεις ηλικίας 12.000 ετών που αποκάλυψαν χρησιμοποιούνταν για έναν συγκεκριμένο τελετουργικό σκοπό. Η συγκεκριμένη τελετουργία φαίνεται ότι μεταφερόταν από γενιά σε γενιά για 500 γενιές, δηλαδή από το τέλος της τελευταίας εποχής των παγετώνων μέχρι πολύ πρόσφατα.
«Φέρνοντας τον κοινοτικό τρόπο, τον πολιτιστικό τρόπο, με κάποιες από τις επιστημονικές τεχνικές σημαίνει ότι μπορούν να ειπωθούν ιστορίες», ανέφερε ο Μπρούνο Ντέιβιντ σε μία συνομιλία με τον γηραιό Russell Mullett των Gunaikurnai.
Τα τρία μεγαλύτερα κομμάτια ξύλου που βρέθηκαν στη σπηλιά Cloggs. Η έρευνα θέτει έναν υψηλό πήχη για τη διερεύνηση της αρχαίας τελετουργικής πρακτικής, δήλωσε ο αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, Μπεν Γόργουικ, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.
«Υπάρχουν παλαιότερα παραδείγματα πιο γενικών τελετουργιών, όπως η ταφή των νεκρών. Αλλά αυτό εδώ είναι ξεχωριστό επειδή είναι μια συγκεκριμένη τελετουργική πρακτική που συνεχίζεται από αμνημονεύτων χρόνων μέχρι πρόσφατα», τόνισε ο Μπεν Γόργουικ.
Το αρχαιολογικό έργο που συνδέει τελετουργικά αντικείμενα ηλικίας 12.000 ετών με ιστορικές πρακτικές του 19ου αιώνα είναι ένας σαφής επιστημονικός θρίαμβος. Δείχνει επίσης την απώλεια της γνώσης των ιθαγενών με τον αποικισμό και την δυτικοποίηση της Αυστραλίας, σύμφωνα με τον Russell Mullett .
Ο εθνογράφος Alfred Howitt κατέγραψε τις τελετουργίες των Gunaikurnai το 1887, αλλά «αν δεν ήταν εκεί, αυτή η γνώση μπορεί κάλλιστα να μην είχε μεταφερθεί γιατί μιλάμε για εποχές ιεραποστολικών σταθμών, όπου συμβαίνει διακοπή της πολιτιστικής γνώσης», είπε ο Mullett.
«Η επιστήμη μπορεί να πει μέχρι ενός σημείου. Η ενσωμάτωση της παραδοσιακής πολιτιστικής γνώσης παρέχει την ευκαιρία να πούμε μια ευρύτερη ιστορία για τους Παλαιούς Προγόνους και το πολιτιστικό τοπίο στο οποίο ζούσαν», ανέφερε ο Μπρούνο Ντέιβιντ.
«Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και το φάσμα των φατριών», του Παντελή Μπουκάλα
Τίτλοι τέλους στο «Μονόγραμμα»: «Έφυγε» ο Γιώργος Σγουράκης, μία μεγάλη απώλεια για τον πολιτισμό
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
