Μία πλημμύρα κατέστρεψε την «Ατλαντίδα του Μεσαίωνα» πριν από 660χρόνια. Τα ερείπια της Rungholt, μια από καιρό χαμένη μεσαιωνική πόλη γνωστή ως η «Ατλαντίδα της Βόρειας Θάλασσας» πέρυσι κείτονταν κατά μήκος των ακτών της Γερμανίας.
Έκτοτε οι ερευνητές έχουν ανακαλύψει περισσότερα από δώδεκα υψώματα που στήριζαν κατοικίες της περιοχής, ρίχνοντας περισσότερο φως στην φημισμένη, αλλά κακότυχη, θρυλική πόλη.
Κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα, το Rungholt ήταν εμπορικό κέντρο κατά μήκος της Βόρειας Θάλασσας, σύμφωνα με προηγούμενες αναφορές από το McClatchy News. Ωστόσο, μια τεράστια πλημμύρα γνωστή ως «Μεγάλος Πνιγμός των Ανθρώπων» κατέστρεψε την πόλη το 1362. Όμως, η μνήμη του Rungholt επέζησε, λαμβάνοντας τελικά τη μορφή τοπικών θρύλων.
Κάποιος δίδασκε ότι η πόλη καταστράφηκε από τον Θεό ως τιμωρία για ανηθικότητα. Ένας άλλος υποστήριξε ότι οι καμπάνες των εκκλησιών της πόλης εξακολουθούσαν να ακούγονται να χτυπούν μια ήσυχη μέρα. Όμως, παρά όλους τους μύθους γύρω από την πόλη, η ακριβής τοποθεσία της δεν είχε βρεθεί ποτέ. Δηλαδή, μέχρι τον Μάιο του 2023, όταν μια ομάδα ερευνητών βρήκε τα λείψανα ενώ ερευνούσε λασποτοπιές κοντά στο Nordstrand, που βρίσκεται περίπου 100 μίλια βόρεια του Αμβούργου.
Ανακάλυψαν τα ερείπια εκκλησιών, τειχών και 54 μεσαιωνικών τύμβων σε μια περιοχή μήκους πάνω από ένα μίλι.
Οι έρευνες που οδήγησαν στα εντυπωσιακά ευρήματα
Μία οκταήμερη ερευνητική εκστρατεία έφερε στο φως νέες πληροφορίες σχετικά με την ιστορία της ανθρώπινης παρουσίας και των οικισμών της Βόρειας Φριζίας, στη Θάλασσα του Βάντεν.
Σύμφωνα με την κρατική αρχαιολογική υπηρεσία του Σλεσβιχ-Χολσταϊν, το κέντρο αρχαιολογίας του Λαϊμπνιτς στο Σλεσβιχ και το Πανεπιστήμιο του Κιέλου και του Πανεπιστημίου Johannes Gutenberg Mainz, η Θάλασσα του Βάντεν, της Βόρειας Φριζίας, είναι μια συναρπαστική φυσική περιοχή με ποικιλόμορφη χλωρίδα και πανίδα και την ίδια στιγμή, είναι ένας ιστορικός οικισμός, όπου οι ερευνητές μπορούν πλέον να διερευνήσουν τη ζωή και τη διατροφή των ανθρώπων κατά το παρελθόν.
Διεπιστημονική ομάδα από το Ινστιτούτο Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου του Κιέλου (CAU), το Πανεπιστήμιο Johannes Gutenberg Mainz (JGU), το Συγκρότημα Αριστείας ROOTS στο Πανεπιστήμιο του Κιέλου, το Κέντρο Αρχαιολογίας του Leibniz στο Schleswig (LEIZA-ZBSA) και το Κρατικό Αρχαιολογικό Γραφείο του Schleswig-Holstein (ALSH) έχει ανακαλύψει πρόσφατα ίχνη 19 προηγουμένως άγνωστων μεσαιωνικών υψωμάτων, αποκαλούμενων «terps», κατά τη διάρκεια μιας οκταήμερης ερευνητικής εκστρατείας στη Θάλασσα του Βάντεν στο Nordstrand χάρη στη χρήση γεωφυσικών μετρήσεων.
«Αυτό έχει αυξήσει σημαντικά τον αριθμό γνωστών μεσαιωνικών κατοικιών στην περιοχή. Καταφέραμε να γεφυρώσουμε ένα μεγάλο κενό γνώσης, μαθαίνοντας για τη δομή του εποικισμού της συγκεκριμένης εποχής», είπε η γεωφυσικός Sarah Bäumler από το Πανεπιστήμιο του Κιέλου.
Τα παλιρροϊκά επίπεδα, δυτικά της χερσονήσου Νόρντστραντ, όπου εργαζόταν η ομάδα, συνδέονται με την ιστορική διοικητική περιφέρεια Edomsharde, η οποία καταστράφηκε από το τσουνάμι του 1362.
Η Rungholt, η οποία αναφέρεται στην μυθολογία λίγο αργότερα, λέγεται επίσης ότι ήταν μέρος αυτής της περιοχής, «harde».
Μόλις το προηγούμενο έτος η ομάδα κατάφερε να αναγνωρίσει την κάτοψη της εκκλησίας, μήκους 40 μέτρων και πλάτους 15 μέτρων, η οποία βρίσκεται στην περιοχή χρησιμοποιώντας γεωφυσικές μεθόδους, γεωτρήσεις και ανασκαφές.
«Οι διαστάσεις αντιστοιχούν σε αυτές άλλων μεγάλων εκκλησιών στη Βόρεια Φριζία. Έτσι μπορούμε να υποθέσουμε ότι ήταν μια σημαντική εκκλησία του Edomsharde», ανέφερε ο Δρ. Bente Sven Majchczack.
Στο πλαίσιο του φετινού ανασκαφικού εγχειρήματος, η ομάδα διενήργησε επτά ανασκαφές, μετρώντας ένα μέτρο επί ένα, σε βασικά σημεία της κάτοψης της εκκλησίας, ώστε να επαληθεύσει τις περσινές μετρήσεις και ν’ αντλήσει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την κατασκευή της εκκλησίας.
Επίσης, οι γεωτρήσεις στο πεδίο εργασίας παρέχουν νέες πληροφορίες για την εξέλιξη του τοπίου κατά τη διάρκεια χιλιάδων ετών και, ως εκ τούτου, αναπαριστούν μια ιδέα της εικόνας του κατά τον Μεσαίωνα.
«Με τον τρόπο αυτό, μπορούμε, μεταξύ άλλων, να κάνουμε δηλώσεις για τις αλλαγές που προκάλεσαν εδώ οι άνθρωποι. Για παράδειγμα, υπάρχουν στοιχεία ότι η γη μειώθηκε ως αποτέλεσμα της κοπής τύρφης (ποάνθρακα), καθιστώντας την περιοχή ευάλωτη στο τσουνάμι», δήλωσε η γεωγράφος Δρ. Hanna Hadler από το Πανεπιστήμιο του Mainz.
Το σημαντικό κενό γνώσης καλύφθηκε
Πίσω στο 2017, μερικά από τα σημερινά μέλη της ομάδας κατάφεραν να αναγνωρίσουν ένα φράγμα, ένα λιμάνι και αρκετά υψώματα – «terps», πιο νότια.
“Η πρόσφατα ανακαλυφθείσα σπηλιά κλείνει το χάσμα της ανάμεσα στην περιοχή του λιμανιού και την περιοχή της εκκλησίας”. Αυτό που ήδη υποπτευόμασταν είναι επομένως αλήθεια: «Τα σημερινά παλιρροϊκά επίπεδα ήταν τότε πυκνοκατοικημένες περιοχές», εξηγεί η Δρ.Ruth Blankenfeldt, από το LEIZA-ZBSA.
Ακόμα, αυτό υποστηρίζεται από μια σειρά μεμονωμένων ευρημάτων από σχηματισμένους πλίνθους, μεταλλικών αντικειμένων και μεσαιωνικής κεραμικής, τα οποία οι ερευνητές και οι εθελοντές κατάφεραν να περισώσουν και να καταγράψουν στους λασπότοπους, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας.