Είναι αρκετά σημαντικό το ποιος θα τελειώσει τη σχέση. Εσείς ή ο σύντροφός σας.

Το λεγόμενο «μέλι στην αρχή», τα φιλιά, το γέλιο, η χαρά και η αγάπη από την αρχή είναι πάντα το πιο γλυκό κομμάτι. Αλλά, δυστυχώς, σχεδόν όλα τελειώνουν σε μια σχέση.

Πριν «πεθάνει από αγάπη», το σώμα και το μυαλό περνούν από μια αγωνιώδη κατάσταση που κορυφώνεται με την ολική θεραπεία του ατόμου. Αλλά γι’ αυτό, υπάρχουν μια σειρά από φάσεις ή στάδια που περνάμε.

Όλα εξαρτώνται από το σε ποια πλευρά του παιχνιδιού βρίσκεστε, ποιος φεύγει ή ποιος αφήνεται.

«Όταν μια σχέση διαλύεται, βιώνεται πάντα ως αποτυχία. Δεν έχει σημασία αν είσαι εσύ αυτός που αποφασίζει και κάνει το πρώτο βήμα», εξηγεί η Francisca Molero, διευθύντρια του Ιβηροαμερικανικού Ινστιτούτου Σεξολογίας και συνδιευθύντρια του Ινστιτούτου Σεξολογίας της Βαρκελώνης. Η έναρξη μιας σχέσης συνεπάγεται ενθουσιασμό και κίνητρο για ένα μελλοντικό σχέδιο. «Γι’ αυτό, όταν βλέπεις ότι δεν έχει πετύχει, σου μένει ένα αίσθημα απώλειας και αυτή η οδυνηρή αίσθηση», προσθέτει η ειδικός.

Ας μην το αρνηθούμε, είναι πολύ δυσάρεστο και επώδυνο. Επιπλέον, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι δύσκολο να αποδεχτείς ότι είσαι “αυτός που σε παράτησε”. Όμως, αν και ο δρόμος προς τη λήθη είναι σκληρός, ξέρετε ότι κάθε φοίνικας αναγεννιέται από τις στάχτες του.

Δεν περνούν όλοι από όλα τα στάδια, ούτε χρειάζεται το ίδιο χρονικό διάστημα για να συνέλθουν, αλλά σε γενικές γραμμές αυτά είναι μερικά από τα βασικά στάδια της «θλίψης».

1. Άρνηση και σύγχυση

Είναι το στάδιο του «αυτό δεν μπορεί να μου συμβεί» ή του «έχω ξυπνήσει από κακό όνειρο», λέει η Molero.

Το πρώτο σοκ. Ειδικά αν δεν περιμένατε να τελειώσει. Μερικές φορές προσπαθούμε να διατηρήσουμε την ελπίδα και να πούμε στον εαυτό μας ότι ήταν απλώς ένας ακόμη καβγάς και ότι όλα θα ξαναγίνουν φυσιολογικά.

Αλλά, παρόλο που λένε ότι «η ελπίδα είναι το τελευταίο πράγμα που χάνεις», τη χάνεις. Τότε μπαίνετε σε μια κατάσταση σύγχυσης και αποπροσανατολισμού στην οποία δεν ξέρετε τι να κάνετε με τη ζωή σας ή πού να πάτε.

2. Θλίψη και θυμός

Τότε σας κυριεύει η μελαγχολία. Τραγούδια, ταινίες και παράλογες μικρές λεπτομέρειες σας φέρνουν πίσω στο παρελθόν. Προσκολλάστε στις αναμνήσεις σας.

Μπαίνετε σε έναν απαισιόδοξο βρόγχο στον οποίο ισχυρίζεστε ότι «δεν θα ξαναβρείτε ποτέ την αγάπη» ή ότι «ούτε οι κατσαρίδες δεν σας αγαπούν». Σύντομα όμως όλες αυτές οι οδυνηρές αναμνήσεις μετατρέπονται σε θυμό και μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις, σε «δίψα για εκδίκηση».

“Τόσο ο θυμός όσο και η οργή είναι ανάμεικτες περίοδοι. Όταν φτάνει ο θυμός, αμφισβητείς ακόμη και τον εαυτό σου και κάνεις ερωτήσεις όπως: ήταν όλα όσα βίωσα αληθινά ή με εξαπάτησαν από την αρχή, δεν μπόρεσα να δω τα σημάδια, επινόησα τη δική μου ιστορία; Είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να το ξεπεράσεις”, λέει η Molero.

Σε αυτό το στάδιο προσπαθείτε να βγάλετε όλα τα ελαττώματα από τον πρώην σας και να ξεφορτωθείτε ό,τι σας έχει δώσει, καίγοντας ακόμη και τις φωτογραφίες του.

“Αυτός ο θυμός δεν μένει μαζί σας- τελικά όλα επανέρχονται στο φυσιολογικό. Ο θυμός είναι ένας αμυντικός μηχανισμός για να προχωρήσεις μπροστά και να δώσεις στον εαυτό σου μια ώθηση και να αναδομήσεις τον εαυτό σου για να αλλάξεις και να μπορέσεις να κλείσεις αυτή την ιστορία”, εξηγεί ο ειδικός.

3. Ευφορία και σταθερότητα

Μια μέρα ξυπνάτε και όλη αυτή η προηγούμενη θλίψη και ο θυμός δίνουν τη θέση τους σε ένα κύμα ενέργειας. Νομίζετε ότι είστε ικανοί για τα πάντα και δεν μπορείτε να σταματήσετε να κάνετε πράγματα. Πάνε οι μέρες της απάθειας και αρχίζετε να βάζετε στόχους.

«Τότε είναι που εμφανίζονται οι «μεταβατικοί σύντροφοι», οι οποίοι συνήθως είναι σύντροφοι με τους οποίους δεν θέλετε να εμπλακείτε συναισθηματικά. Βρίσκεστε στο σημείο ‘δεν με ενδιαφέρουν τα συναισθήματα’. Είναι απλώς άλλος ένας μηχανισμός άμυνας», εξηγεί η Molero.

«Αν δεν έχετε κάνει προηγουμένως αυτή την περίοδο αναδιάρθρωσης και προβληματισμού, να μείνετε για λίγο μόνοι για να συνειδητοποιήσετε τι έχει συμβεί ή πού πηγαίνετε, είναι πολύ πιθανό ο επόμενος σύντροφος που θα βρείτε να μοιάζει πολύ με αυτόν που αφήσατε και με τον οποίο δεν πήγε καλά», συνεχίζει η ειδικός.

Μετά από αυτό το στάδιο, βρίσκετε ηρεμία και βλέπετε τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία. Ίσως μάλιστα είναι καιρός να δημιουργήσετε μια φιλική σχέση με τον πρώην σας.

Ο κόσμος πάντα μιλάει για το πόσο δύσκολο είναι για κάποιον όταν τον παρατάνε και σε αυτόν που παίρνει την απόφαση αποδίδεται ένας «ρόδινος δρόμος». Μπορεί όμως να είναι και ένα ακανθώδες μονοπάτι.

1. Αποδοχή και θάρρος

Δεν είναι εύκολο να ξεκαθαρίσετε το μυαλό σας και να συνειδητοποιήσετε ότι δεν αισθάνεστε πλέον το ίδιο για το άλλο άτομο. Μερικές φορές κάποιοι άνθρωποι, προκειμένου να προστατεύσουν τον εαυτό τους, μπαίνουν σε μια κατάσταση ψυχρότητας, ώστε να μην αφήσουν τα συναισθήματά τους και να μπορέσουν να το κάνουν πιο εύκολο.

“Όλοι έχουν μια αντίσταση στην αλλαγή, εκτός αν πρόκειται για μια φρικτή κατάσταση. Η λήψη μιας απόφασης που δεν είναι ζωής ή θανάτου δεν είναι εύκολη, είναι πολύ δύσκολη. Πολλοί άνθρωποι φοβούνται την αλλαγή γιατί πιστεύουν ότι αυτό που έρχεται μπορεί να είναι χειρότερο”, εξηγεί η σεξολόγος.

Στο τέλος, εσείς παίρνετε την απόφαση και παίρνετε το θάρρος να εκφράσετε αυτό που αισθάνεστε. Τότε είναι που γίνεσαι επίσημα “ο κακός”.

2. Ενοχές

Αυτό το νέο καθεστώς «κακούργου» μπορεί να προκαλέσει ένα τρομερό αίσθημα ενοχής, να δημιουργήσει αμφιβολίες για το αν κάνατε το σωστό ή όχι και, αν διατηρείτε επίσης επαφή με το άλλο πρόσωπο, αυτό μπορεί να πολλαπλασιάσει τις τύψεις.

«Βασικά, το άτομο που φεύγει είναι συνήθως εκείνο που αισθάνεται τις περισσότερες ενοχές, εκτός κι αν είναι πολύ καμένο, αλλά αισθάνεται κάπου μεταξύ ενοχής και απελευθέρωσης. Ένα πολύ αμφίσημο συναίσθημα», λέει η Molero.

3. Απελευθέρωση και ευφορία

Η ηρεμία επιτέλους έρχεται. Ένα βάρος έχει φύγει από τους ώμους σας και μπορείτε να αναπνεύσετε εύκολα. Έχετε και πάλι τον έλεγχο της ζωής σας, του χρόνου σας και των αποφάσεών σας χωρίς να χρειάζεται να βασίζεστε σε κανέναν άλλο.

Μετά έρχεται η ευφορία. Όπως ακριβώς τη βιώνουν όσοι έχουν επουλώσει τις πληγές της εγκατάλειψης, έτσι τη νιώθουν και όσοι έχουν πάρει την απόφαση. Είναι σημαντικό -για να φτάσετε σε αυτή την απελευθέρωση και την ευφορία- να συνειδητοποιήσετε ότι δεν φταίτε εξ ολοκλήρου εσείς. Οι σχέσεις τελειώνουν.

«Η ευφορία έχει να κάνει με το ότι έχεις πάρει αυτή την απόφαση. Έχει να κάνει με την αντιμετώπιση των φόβων σας. Όταν το έχεις πετύχει και νιώθεις απελευθερωμένος, ανταμειβόμενος και με υψηλή αυτοεκτίμηση επειδή κατάφερες να το πετύχεις», καταλήγει ο ειδικός.

Παρά τις φάσεις αυτές, σύμφωνα με τη Molero, είναι καλό για όλους μας να περνάμε μια περίοδο πένθους ή «πλύσης» κατά την οποία είμαστε σε θέση να αναλύσουμε τι συνέβη ή γιατί απέτυχε η σχέση, τόσο για να μπορέσουμε να δούμε τα θετικά πράγματα όσο και για να «μην σκοντάψουμε στην ίδια πέτρα». Και, μετά από αυτό, η ζωή συνεχίζεται.