Η λαϊκή βούληση, για πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια, παρουσιάστηκε αυτούσια και χωρίς μεσάζοντες ερμηνείας πχ επικοινωνιολόγους, ειδικούς αναλύσεων, συμβούλους των συμβούλων κλπ, με τον πιο δημοκρατικό τρόπο δηλ. αυτόν της κάλπης. Τέσσερα χρόνια συσσωρευμένης οργής και αγανάκτησης τόσο για την συμπεριφορά αλαζονείας από την εξουσία που απέκτησε ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί του και οι συν αυτούς όσο και για την συμπεριφορά τους στα καθημερινά αλλά και στα εθνικά θέματα – με κορυφαία τη Συμφωνία των Πρεσπών – εκδηλώθηκαν δημοκρατικά και έστειλαν το πιο σαφές μήνυμα: Ως εδώ!
Tης Θάλειας Χούντα
Το προ τεσσάρων ετών λαϊκό ρυάκι, γινόταν σταδιακά ποτάμι και τελικά, κατέληξε σε χείμαρρο, ο οποίος παρέσυρε με την ορμή του την Κυβέρνηση και τα όποια αφηγήματά της. Τα αυτιά στο Μέγαρο Μαξίμου αποδείχθηκε, ότι ήταν κλειστά και δεν μπορούσαν, να ακούσουν, αυτό που με τόσο θόρυβο ερχόταν. Συνεπαρμένοι από την δύναμη της εξουσίας, πίστεψαν και οι ίδιοι στην παντοδυναμία τους, χωρίς να αντιληφθούν, ότι προ καιρού αυτή είχε απωλεστεί.
Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν αφήνει περιθώριο παρερμηνειών. Η Κυβέρνηση και ο Α. Τσίπρας υπέστησαν οδυνειρή ήττα. Ο λαός γύρισε την πλάτη σε όλες τις ενέργειές τους και έδειξε την σαφή προτίμησή του σε σοβαρές, μετρημένες και σαφείς πολιτικές θέσεις, που εκπροσωπούνται από την αξιωματική αντιπολίτευση.
Οι εκλογές αυτές έβγαλαν και σαφή συμπεράσματα για όλους τους πολιτικούς, όπως το αποτέλεσμα που έλαβε ο Π. Καμμένος.
Συνετρίβη με ποσοστό κάτω του ενός τοις εκατό, ακόμη πιο κάτω και από το νεοσύστατο κόμμα του Η. Ψινάκη.
Επίσης, η Κ. Παπακώστα τερμάτισε κάτω και από τον Π. Καμμένο αλλά και το Αγροτικό Κόμμα. Πρόσωπα που έπαιξαν κύριο κυβερνητικό ρόλο και παρείχαν την ευθεία στήριξή τους στον Α. Τσίπρα, θεωρήθηκαν υπεύθυνα, ακόμη περισσότερο και από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, λαμβάνοντας ανταποδοτικά την βούληση του εκλογικού σώματος. Έσπειραν ανέμους και θέρισαν θύελλες.
Πλέον, ο Α. Τσίπρας μετά από τέσσερα και μισό έτη δεν μπορεί, να διαμορφώσει τις καταστάσεις. Αναγκαστικά τις ακολουθεί και ήδη έχει τοποθετήσει τον εαυτό του και το κόμμα του στην θέση του ηττημένου.
Η μόνη σταθερή ήταν και παραμένει η ίδια η κοινωνία, η οποία κάνει υπομονή, στέλνει σταδιακά τα μηνύματά της – ασχέτως αν αυτά ακούγονται ή όχι – και όταν έρθει η ώρα, αποτυπώνει την βούλησή της. Ηχηρά, απλά και ξεκάθαρα.
*Δημοσιογράφος