Η εποχή της χλεύης των «γερμανόδουλων» Ελλήνων πολιτικών από τον ΣΥΡΙΖΑ παρήλθε οριστικά. Γνωστό αυτό. Αλλά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν διστάζει να φτάσει την ακροβασία του στα άκρα. Εξελίσσεται σταδιακά σε έναν ιδιότυπο «ευρωπαϊστή» πολιτικό, που (εξ)υπηρετεί μετά χαράς μεγάλης και άκρατου σεβασμού το Βερολίνο ως τον φυσικό Ευρωπαίο πολιτικό προϊστάμενό του.
Ο «αριστερός» διεθνισμός του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον μια μεγάλη και ανοικτή αγκαλιά. Ετσι, το ξεκάθαρο έως και ξεδιάντροπο πατρονάρισμα της Ε.Ε. από το Βερολίνο, που έχει προ πολλού κουρελιάσει το «ευρωπαϊκό όραμα», καθόλου δεν ενοχλεί τον κ. Τσίπρα, ο οποίος ευχαρίστως αποδέχεται τη γερμανική «επίβλεψη» σε ένα μείζονος σημασίας θέμα ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, το «Μακεδονικό».
Το πού οδήγησε η στενή φιλία της Αθήνας, «γαλάζιας» και «πράσινης», με τη Γερμανία κατά καιρούς, από τη δεκαετία του ’90 έως και την «πρέσα» του 2014, είναι γνωστό. Σήμερα υφιστάμεθα τη νέα εμπειρία της «φιλίας» μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και του Βερολίνου. Η εμπειρία είναι «νέα», επειδή έχει στη βάση της όλα όσα απέρριπτε επί έτη μετά βδελυγμίας και πολιτικών ύβρεων η Ριζοσπαστική Αριστερά.
Χαμόγελα...
Ο πρωθυπουργός ξεκάθαρα σήμερα, χωρίς να κρύβεται, συμπλέει με οτιδήποτε παράγεται από το Βερολίνο και χαρίζει χαμόγελα στην κ. Μέρκελ. Και έως ένα σημείο το «καλόπιασμα» των Γερμανών από τον κ. Τσίπρα θα μπορούσε να δικαιολογηθεί από τη θλιβερή εξάρτηση της υπό διαρκή έλεγχο, ξεπεσμένης ελληνικής οικονομίας από τους δανειστές της χώρας μας, που έχουν στην Ευρώπη Γερμανό προϊστάμενο.
Αλλά η Αθήνα συνεργάζεται με το Βερολίνο τώρα και στο πεδίο της «νέας αρχιτεκτονικής» των Δυτικών Βαλκανίων, που περιλαμβάνει ευθέως και την «τακτοποίηση» των σχέσεων Αθήνας -Σκοπίων, μια υπόθεση που συνδέεται με γερμανικά εμπορικά και ενεργειακά συμφέροντα.
Η «γκουβερνάντα» των Δυτικών Βαλκανίων, κ. Μέρκελ, με προθυμία υιοθέτησε και την υπόθεση της «Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας», για τη γέννηση της οποίας συνεργάστηκε με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι κ. Αλέξης Τσίπρας και Ν. Κοτζιάς κράτησαν «ανοικτή» γραμμή» με το Βερολίνο σε όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με την ηγεσία της ΠΓΔΜ.
Εγινε έτσι φανερό ότι η κυβέρνηση Τσίπρα γίνεται με τη θέλησή της πολιτικός αγωγός των γερμανικών συμφερόντων στα Δυτικά Βαλκάνια, δήθεν ως διαπνεόμενη από θετικό «ευρωπαϊκό πνεύμα» στα πεδία της διαβαλκανικής συνεργασίας.
Το Βερολίνο αξιοποιεί από την πλευρά του τη στρατηγική των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ για «σταθερότητα» στα Βαλκάνια. Και στο πλαίσιο αυτό «καθοδηγεί» και τους πολιτικούς του ΣΥΡΙΖΑ για τη «λύση» του «Μακεδονικού».
Ο θαυμασμός και οι έπαινοι «συστημικών» μέσων ενημέρωσης της Γερμανίας προς τον κ. Τσίπρα εντυπωσίασαν, αλλά αιτιολογούνται απολύτως. Είναι όντως εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι η Αριστερά της Ελλάδας μπαίνει με τη σειρά της σε «παιχνίδια» με το Βερολίνο.
Ο Ελληνας πρωθυπουργός πιάνει σήμερα στο χέρι του το νήμα ενός μεταπολεμικού «κλίματος», που θέλει τις κυβερνήσεις των Αθηνών να διατηρούν -με ελάχιστες εξαιρέσεις- πολύ καλές πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με το Βερολίνο και να συντηρούν εξαρτήσεις από αυτό, ιδιαίτερα δε στη Μεταπολίτευση.
Σήμερα όμως προστίθεται ένα νέο στοιχείο: με την ευκαιρία του «Μακεδονικού», η Γερμανία «βάζει χέρι» για τα καλά και στην ελληνική εξωτερική πολιτική.
Δεν κρύβει άλλωστε -το αντίθετο, υπόσχεται- ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, πως είναι ήδη έτοιμος να «κλείσει» άλλη μία υπόθεση, αυτή των σχέσεων της Ελλάδας με έναν άλλο «προστατευόμενο» του Βερολίνου στα Δυτικά Βαλκάνια, την Αλβανία - με την οποία επιτυχώς «παίζει» και η Αγκυρα, σε διαφορετική πίστα βέβαια.
Είναι φανερό πλέον ότι η ελληνική κυβέρνηση της Αριστεράς προσαρμόζει τις πολιτικές της για τα Δυτικά Βαλκάνια στη γερμανική «γραμμή». Με την υιοθέτηση του επιχειρήματος της Γερμανίας, ότι αυτή η πολιτική φέρνει αυτή την περιοχή «κοντά» στην Ευρωπαϊκή Ενωση - στην πραγματικότητα, κοντά στη... Γερμανία.
Μοιρασιά
Η «καλή συνεννόηση» της Αθήνας με το Βερολίνο στην υπόθεση του «Μακεδονικού» έρχεται να ενισχύσει την εκτίμηση της ευρωπαϊκής διπλωματίας ότι η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα έχει μοιράσει κατά κάποιον τρόπο τα πράγματα.
Πιστά υπηρετεί τις βασικές στρατηγικές γραμμές των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και καλλιεργεί προσεκτικά τις συμμαχίες της χώρας με Ισραήλ και Αίγυπτο, τις οποίες η Ουάσινγκτον στηρίζει στην Αν. Μεσόγειο, αλλά έχει παραχωρήσει στο Βερολίνο «μερίδιο» γεωπολιτικής επιρροής ειδικά στα Δυτικά Βαλκάνια.
Εννοείται ότι οι κ. Αλ. Τσίπρας και Ν. Κοτζιάς, παρά τα γερμανικά «φλερτ» τους, σέβονται απολύτως και δεν (τολμούν να) «πειράζουν» τις μείζονες στρατηγικές γραμμές των ΗΠΑ, που περιλαμβάνουν και την πλήρη στρατιωτική «κάλυψη ασφαλείας» όλων των Βαλκανίων με «συνδρομή» και του ΝΑΤΟ.
Το ερώτημα που τίθεται σε διπλωματικούς κύκλους είναι να διαπιστωθεί προσεχώς ποια είναι, κατά την άποψη της Ουάσινγκτον, τα «όρια» της γερμανικής «διείσδυσης» στα ελληνικά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας. Οι σχέσεις ΗΠΑ - Γερμανίας σήμερα είναι, ως γνωστόν, εξαιρετικά «ευαίσθητες».
ΠΗΓΗ: PARAPOLITIKA.GR