«Με λίγη τύχη, η Ελλάδα μπορεί να γίνει για τα διεθνή επενδυτικά ταμεία μια νέα Γη της Επαγγελίας. Το όλο θέμα από ψυχολογικής πλευράς περπατάει πολύ καλά. Απομένει να ορισθούν και οι τελευταίοι του θεσμικοί όροι,για να ξεκινήσει μια άλλη εποχή».
Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Αυτό μας τονίζει ο διάσημος Γάλλος σύμβουλος επιχειρήσεων και συγγραφέας κ. Αλαίν Μενκ, ο οποίος και παρακολούθησε από κοντά την τελευταία επίσκεψη του πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη στο Παρίσι.
Σ΄ένα πολύ ανταγωνιστικό διεθνές επενδυτικό περιβάλλον, τονίζει ο συνομιλητής μας, η εμπιστοσύνη σε θεσμούς θα παίξει αυξημένο ρόλο και ως εκ τούτου θα είναι σοβαρό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Πλεονέκτημα που η κυβέρνηση γνωρίζει και γι΄αυτό το λόγο θέλει να προβάλει εκτός Ελλάδας τις μεγάλες αλλαγές που θα μπορούσαν να καταστήσουν την Ελλάδα επενδυτικό προορισμό.
Στη βάση αυτής της λογικής, όπως έγινε γνωστό από το «Βήμα της Κυριακής», η κυβέρνηση έχει ήδη ετοιμάσει σαρωτικές παρεμβάσεις,διοτι πιστεύει ότι μόνον έτσι θα υπάρξει κλίμα αναπτυξιακού σοκ.
Ένα σοκ εξάλλου, που θα αποτελέσει βασικό επιχείρημα του πρωθυπουργού στις προσπαθειες που ήδη κάνει, ώστε να πετύχει μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2021.
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση θέλει να μειώσει τους φόρους, αλλά σε αντιστάθμισμα να έχει ανάπτυξη που μόνον από επενδύσεις μπορεί να προκύψει. Συνεπώς, το αναπτυξιακό νομοσχέδιο αποτελεί μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση και πρέπει να κερδηθεί και για έναν ακόμη λόγο.
Θα είναι το βασικό εργαλείο, που θα τη διαφοροποιήσει πολιτικά από την προηγούμενη κυβέρνηση και θα ενισχύσει τους θεσμούς εμπιστοσύνης με τους πολίτες.
Αυτη είναι μια καίρια διάσταση της περιόδου που διανύουμε. Και η οποία περίοδος δεν θα είναι ανθόσπαρτο.
Οι δυνάμεις του ζόφου είναι πανίσχυρες στην Ελλάδα και βέβαια δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη.
Μεταξύ άλλων παρεμβάσεων το αναπτυξιακό νομοσχέδιο περιλαμβάνει:
- Κίνητρα για την εγκατάσταση επιχειρήσεων σε επιχειρηματικά πάρκα και για την προσέλκυση στρατηγικών επενδύσεων 15 εκατομμυρίων ευρώ και άνω σε διάφορους τομείς και δραστηριότητες της οικονομικής ζωής.
- Απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης των επιχειρήσεων και των βιομηχανιών και συγκέντρωσή τους σε one stop shop.
- Την ανάθεση σε τρίτους, κατά κύριο λόγο στις τράπεζες, της αξιολόγησης των επενδυτικών σχεδίων του αναπτυξιακού νόμου, όπως και του ελέγχου της υλοποίησης των επενδύσεων που έχουν υπαχθεί σε αυτόν. Το κράτος θα ασκεί όταν απαιτείται τον ελεγκτικό ρόλο του.
- Τη δημιουργία Ενιαίου Ψηφιακού Χάρτη, δηλαδή μιας ηλεκτρονικής βάσης όλων των κρίσιμων γεωχωρικών δεδομένων που συνδέονται με την άσκηση επενδυτικής ή κατασκευαστικής δραστηριότητας.
- Την ενεργοποίηση της Ψηφιακής Τράπεζας Γης, μια πρόταση του προέδρου του ΤΕΕ Γιώργου Στασινού, μέσω της οποίας θα διαμορφωθεί μια αγορά δικαιωμάτων δόμησης με χρηματική αξία, με τη δυνατότητα ανακαίνισης των 20.000 διατηρητέων κτισμάτων που υπάρχουν σε όλη τη χώρα.
- Την άρση κάθε είδους γραφειοκρατικών εμποδίων, περιλαμβανομένων και αυτών που έθετε το ΚΑΣ εμποδίζοντας την επιχειρηματική δραστηριότητα.
- Την επιτάχυνση των διαδικασιών της Δικαιοσύνης για επενδυτικά πρότζεκτ, ιδίως την ψηφιοποίηση των ένδικων μέσων.
- Την επιτάχυνση της αδειοδότησης των κεραιών των τηλεπικοινωνιακών παρόχων ώστε να διευκολυνθούν οι επενδύσεις σε ασύρματα δίκτυα.
Όλες οι παραπάνω ενε΄ργειες, όπως και η θεαματική κατάργηση των κεφαλαιακών ελέγχων, βάζουν πλέον την ελληνική οικονομία στο δρόμο της «κανονικότητας» και φέρνουν στο προσκήνιο ένα σοβαρό ερώτημα.
Πέραν της χρεωκοπίας της ήταν απαραίτητο η χώρα να πιεί και το πικρό ποτήρι της συριζανελικής διακυβέρνησης κόστους άνω των 100 δις. ευρώ;
Ηταν άραγε ανάγκη η Ελλάδα επι τέσσερα και πλέον χρόνια να μην γνωρίσει ούτε μια αξιόλογη επένδυση για να κάνουν την πλάκα τους στην καμπούρα της οι Τσίπρας, Βαρουφάκης, Καμμένος και η Δούρου;
Ήταν δηλαδή απαραίτητο η ανάπτυξη της χώρας να περάσει μέσα από την αντιεπενδυτική γελοιότητα ανθρώπων που ποτέ δεν διδάχθηκαν το παραμικρό στη ζωή τους;
Ανθρώπους τους οποίους σε λίγο θα τους βρούμε και πάλι μπροστά μας, στις γνωστές παραστάσεις τους βίας και χυδαιότητας.Ας ευχηθούμε πάντως να είναι και οι τελευταίες παραστάσεις τους...