Στην πολιτική τα δώρα έρχονται απροσδόκητα, έτσι και η διαφαινόμενη δύση της «αριστερής» διακυβέρνησης φαίνεται να προσφέρει στη νέα γενιά το μεγαλύτερο μεταπολιτευτικό δώρο που θα μπορούσε να φανταστεί: Την πλήρη απαξίωση της Αριστεράς ως αξιόπιστη εναλλακτική στη διακυβέρνηση ενός αναπτυγμένου κράτους.
Του Γιώργου Σιμόπουλου
Από τον Ιανουάριο του 2015 εως σήμερα, η κυβέρνηση της αριστεράς καταδεικνύει τον υπέρμετρο ερασιτεχνισμό της , αδυνατώντας να κάνει ΜΙΑ σωστή επιλογή σε ΕΝΑ από τα δεκάδες σοβαρά διλήμματα που της παρουσιάζονται καθημερινά.
Από την περσινή διαπραγμάτευση, το δημοψήφισμα, την επιβολή capital controls, την υπογραφή νέου μνημονίου και τους χειρισμούς στο μεταναστευτικό, μέχρι την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την «πάταξη» της διαπλοκής και τις παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη, η «Αριστερά» αποδεικνύεται όμοια της φύσης της: φαντασμένη και ανίκανη να αποτελέσει βάση δημιουργίας συνθηκών κανονικότητας. Στην προσπάθειά της να αλώσει κάθε κοινωνική δομή δε, αποτυγχάνει γκρεμίζοντας ότι όρθιο υπήρχε – αν υπήρξε.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι αποτελέσματα δόλου ή έλλειψης εμπειρίας. Είναι τα κατάλοιπα μίας ιδεοληπτικής ανασφάλειας που πηγάζει από την μαρξιστική ανατροφή των στελεχών της, τα οποία απαίδευτα σε συνθήκες κανονικής λειτουργίας ενός κράτους, έχουν όραμα να εφαρμόσουν τα μυθιστορήματα που διάβαζαν ως φοιτητές - αποκομμένα από κάθε έκφραση δυτικού τρόπου σκέψης και ανάμεσα σε ανεφάρμοστες ιδέες και ανακόλουθες πράξεις.
Η ιστορική συγκυρία που διανύουμε λοιπόν προσφέρεται για τη διαγραφή –μία κι έξω- της εκπεφρασμένης αυτής ιδεολογίας και της σύνδεσής της με το ψευδές, το ανακόλουθο και το μη εφαρμόσιμο. Η θελκτική και ρομαντική αντιμετώπιση της πραγματικότητας προσκρούει στην ίδια την πραγματικότητα και σταματάει εκεί.
Η λύση βρίσκεται στην τεχνοκρατική προσέγγιση – χωρίς παρεκκλίσεις, δεδομένο που δε συνάδει με το ιδεολογικό αφήγημα της αριστεράς. Δεν είναι τυχαίο ότι η πομπώδης – άτοπη ρητορική χάνει έδαφος απέναντι στη ρεαλιστική προσέγγιση διακυβέρνησης.
Μέσα στα τόσα δείνα που προκαλεί η παραμονή τους στην εξουσία, ας υπάρχει τουλάχιστον η θετική σκέψη, ότι όσο περισσότερο μένουν, τόσο ευκολότερα θα μας δοθεί η επιλογή για οριστική διαγραφή τους. Εξάλλου, όπως είπε και ο Ντε Νίρο, το ταλέντο βρίσκεται στις επιλογές.