Ο «μικρός», πιάνει πουλιά στον αέρα, ικανοποιεί αφ΄ενός την ιδιοσυστασία και σπουδαρχία κι’ αφετέρου, αποτρέπει τη φυγή των σταλινιστών από το μαντρί της ασπόνδυλης αριστεράς. Ούτως εχόντων των πραγμάτων διατηρεί την καρέκλα στο κόμμα «μαζών» και το αντιστρέψιμο 31.54%.
Του Βασιλειου Γρ. Παπαδάκη*
Εν συντομία δεν διαφαίνεται στον ορίζονται, υπό τις σημερινές συνθήκες, ο αρραβών μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝ.ΑΛ για τη δημιουργία ενός κεντροαριστερού κόμματος. Η περίπτωση απορρόφησης της Ε.Κ. από το ΠΑ.ΣΟ.Κ, εκλογές Οκτ. 1981, ανήκει στην ιστορία. Ουδεμία σχέση με τον πολιτικάντη της αριστεροσοσιαλιστικήςουτοπίας.
Ουτοπία ονομάζεται το ανέφικτο, ανεφάρμοστο, πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό σύστημα. Στις πρόωρες πολιτικές ουτοπίες (ου + τόπος) εκτός από το μυθιστόρημα: «Utopia»,1516 του ThomasMorus(1478-1535), συγκαταλέγονται τα έργα των TommassoCampanella(1568-1639)“CivitasSolis”, 1620, FrancisBacon(1561-1626) “NovaAtlantis”, 1622.
Μέσα από τα συγγράμματα άσκησαν κριτική στα κακώς έχοντα της εποχής, με αναφορές στις κοινωνικές συνθήκες και ανθρώπινες συμπεριφορές. Ουτοπιστικές σκέψεις εκφράστηκαν στην «Πολιτεία» του Πλάτωνα. Ο όρος ουτοπία καθιερώθηκε από τους Γάλλους ουτοπικούς-σοσιαλιστές CharlesFourier (1772-1837) και HenriSaintSimon (1760-1825). Στο βιβλίο: «Dusystèmeindustriel», ο Simonαναφέρεταιστους κινδύνους από την αναδυόμενη μαζική βιομηχανικήκοινωνία και προειδοποιεί για τις επερχόμενες πολιτιστικές, οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες.
Ο ουτοπιστικός-σοσιαλισμός περιγράφει την ιδανική πολιτεία. Άνθισε κατά την προ- μαρξιστική περίοδο ως πνευματική θεώρηση χωρίς τη δυνατότητα πρακτικών εφαρμογών. Δέχθηκε αυστηρή κριτική από τους FriedrichEngels (1820-1895) και KarlMarx (1818-1883). Ο τελευταίοςδιαφοροποίησε τον ουτοπιστικό-σοσιαλισμό από τον επιστημονικό. Προσδιόρισε τον ουτοπιστικό ως μία σοσιαλιστική θεωρία που διατυπώθηκε χωρίς τη γνώση της κοινωνικής νομοτέλειας. Αντίθετα υπέστηριξε τη πραγμάτωση του επιστημονικού σοσιαλισμού, ως επιτακτική ανάγκη, λόγω των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών που επικρατούσαν. Συγκεκριμένα της πάλης μεταξύ κεφαλαίου και προλεταριάτου.
Ο Γάλλος φιλόσοφος-πολιτικόςPierreLeroux (1797-1871) ήταν ο πρώτος που έκανε χρήση του όρου σοσιαλισμός «socialisme», 1839.Μετά τη βιομηχανική επανάσταση εμφανίζεται ως οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό σύστημα. Σχετίζεται με τον κομμουνισμό καθώς επιδιώκει την κυριότητα των μέσων παραγωγής. Είναι η προπαρασκευαστική φάση του κομμουνισμού. Η θεωρία που γίνεται δόγμα, ξυπνά και αναταράσσει τα ασίγαστα πάθη της ψυχής, την τυφλή πίστη, το φθόνο, μίσος, την πλεονεξία. Για τα πάθη αυτά χύθηκε πολύ αίμα.
Η λέξη σοσιαλισμόςαπό το λατ.«societas» = κοινωνία, ή συντροφισμός από το λατ. «socius» = σύντροφος, έξ ου οι σύντροφοι, συντρόφισσες.Αντίθετη λέξη η ατομοκρατία, “individualismus”= ατομισμός.
Ο Πλάτωνας (428-347 π.Χ.), οι Σοφιστές, ο AdamSmith(1723-1790) θεμελιωτής της οικονομικής σκέψης, υπήρξαν οπαδοί του ατομισμού. Η εμφάνιση των πρώτων σοσιαλιστικών θεωριών χρονολογείται το 1.500 π.Χ. στη μινωική Κρήτη.
Ο σοσιαλισμός διακρίνεται: Αριστοκρατικό (Πλάτων, Πολιτεία), χριστιανικό, επαναστατικό-σοσιαλισμό, κρυφοκαπιταλιστικό, κομμουνιστικό, επιστημονικό, σοσιαλδημοκρατικό, ριζοσπαστικό, δημοκρατικό, εθνικό, μετριοπαθή, ουτοπιστικό, ων ουκ έστιν αριθμός. Η πληθώρα των λέξεων έγινε προϊόν εκμετάλλευσης από λαϊκιστές, πολιτικάντηδες.
Η θεωρία κατάντησε συνώνυμη της πολιτικής απάτης, εξαπάτησης και υπεκφυγής. Οι πολίτεςτελούν υπό πλήρη σύγχυση αναφορικά με το περιεχόμενο και την έννοιατης λέξεως.
Στην Ελλάδα η πρώτη προσπάθεια να οργανωθεί σοσιαλιστικό κόμμα χρονολογείται το 1912, στη Θεσσαλονίκη από την πολιτική και συνδικαλιστική οργάνωση «Φεντερασιόν». Το 1918, συνήλθε το Α΄ Σοσιαλιστικό συνέδριο που ψήφισε το καταστατικό του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος (Σ.Ε.Κ.Ε.). Κατά την περίοδο, 1918 -1958, ο σοσιαλισμός (δημοκρατικός-μαρξιστικός) πήρε διάφορα πολιτικά σχήματα και ονόματα.
Στη δεκαετία του 1980, είκοσι και πλέον χώρες ήταν οργανωμένες με το σύστημα του μαρξιστικού-σοσιαλισμού, ενώ άλλες κυβερνιόνταν από κόμματα που είχαν ως ιδεολογία το δημοκρατικό -σοσιαλισμό (σοσιαλοδημοκρατίες).
Ο σοσιαλισμός είναι ένα διπλόσημο ιδεολόγημα,δυσκατανόητο για τους πολίτες. Ομιλεί περί αλληλεγγύης, συναδελφικότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης, θεωρίες που ακούγονται γλυκυήχες στα ώτα των αδαών αλλά δεν εφαρμόζονται στην πράξη.
Τον Οκτ. 1981, το Πα.Σο.Κ. κερδίζει τις εκλογές με «πλατφόρμα» την εξωπραγματική και παραπλανητική σοσιαλιστική ιδεολογία.
Το πολιτικό μέλλον του αριστεροσοσιαλισμού είναι αβέβαιο. Στις περισσότερες χώρες στις οποίες εφαρμόστηκε τα αποτελέσματα ήσαν ολέθρια. Κύπρος, 2008-2013. Βενεζουέλα, 2013-?. Ελλάδα, 2015-Ιούλιος 2019.
«Οι πολίτες και οι διοικούντες που δεν γνωρίζουν επαρκώς τα πολιτικά πράγματα και δεν παίρνουν επ’ αυτών αποφάσεις, είναι άχρηστοι πολίτες». Περικλής (Επιτάφιος, Θουκυδίδης 3,32).
*Επίτιμο μέλος Ε.Ε. Δημοσιογράφων