Τίποτα δεν είναι τυχαίο (για να συνεχίσουμε τις θλιβερές μας ιστορίες με αυτή τη διαπίστωση). Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο που η χώρα μας είναι ουραγός σε άμεσες ξένες ιδιωτικές επενδύσεις, οι οποίες αποτελούν σημαντικό προσδιοριστικό παράγοντα για ανάπτυξη (και ήδη, το πρώτο τετράμηνο η ύφεση δήλωσε ξανά και μάλιστα ηρωικά παρούσα πάλι!). Δεν είναι, λοιπόν, τίποτα τυχαίο και η πολύχρονη περιπέτεια των επενδυτών στην περιοχή Αφάντου της Ρόδου επιβεβαιώνει τη διαπίστωση.

Του Δημήτρη Στεργίου

Θυμήθηκα ότι πριν από 32 χρόνια η νορβηγική εταιρεία SeaWorldA/S αποφάσισε να επενδύσει στην Ελλάδα (πάλι σε νησί!) το ποσό των 400 εκατ. δραχμών για την ίδρυση πρότυπου ιχθυοκαλλιεργητικού σταθμού παραγωγής τσιπούρας και λαυρακιού στο Καρλόβασι της Σάμου σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Αιγαίου για τη μεταφορά τεχνολογίας.

Τότε, λοιπόν, για τους Νορβηγούς επενδυτές άρχισε ένα απίστευτο θρίλερ με την απόφασή τους αυτή. Ιδού:

- Τον Οκτώβριο του 1984, είχαν μια πρώτη συνάντηση με το δήμαρχο Καρλοβασίου, ο οποίος ήταν θετικός, δηλώνοντας ότι δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα από το Δημοτικό Συμβούλιο.

-Το επόμενο έτος, το Νοέμβριο του 1985, οι Νορβηγοί εξετάζουν το ενδεχόμενο να ιδρύσουν μιαν ανώνυμη εταιρεία, ενώ ο δήμαρχος δήλωσε πάλι ότι δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα.

-Το μεθεπόμενο έτος, το Φεβρουάριο του 1986, η ελληνική πλευρά αποκλείει τη σύσταση ανώνυμης εταιρείας και προτείνει την ίδρυση Κοινοπραξίας, ενώ το υπουργείο Γεωργίας απορρίπτει τη νορβηγική μελέτη ως … ανεπαρκή!

Οι Νορβηγοί ετοιμάζουν νέα μελέτη, την οποία παρουσιάζουν τον Απρίλιο του 1986 κατά τη συνάντησή τους στο υπουργείο Γεωργίας, το οποίο απορρίπτει κι αυτή ως … ανεπαρκή και ότι έχει επιστημονικοτεχνικά λάθη!

-Οι Νορβηγοί προσκάλεσαν τους … απορρίπτοντες τη μελέτη (στελέχη του υπουργείου Γεωργίας) να πάνε στη Νορβηγία για να δουν επί τόπου την ποιότητα και τον τρόπο δουλειάς τους, αλλά δεν αποδέχθηκαν την πρόσκληση λόγω … φόρτου εργασίας!

-Τον Ιούνιο του 1986, ύστερα από … ενάμισι χρόνο διαπραγματεύσεων και … απορρίψεων προκύπτει πρόβλημα απαλλοτριώσεων ή αγοράς γειτονικών εκτάσεων, δρόμου, νερού, αναπαλαίωσης λεπροκομείου για τα γραφεία της εταιρείας, αλλά συμφωνείται να γίνει η Κοινοπραξία με 60% συμμετοχή των Νορβηγών και 40% του Δήμου Καρλοβασίου. Όμως, ο δήμαρχος Καρλοβασίου δήλωσε ότι η συμμετοχή του Δήμου θα ισχύει μόνο για τα … κέρδη και όχι για τις ζημιές!

-Στις 10 Ιουλίου του 1986, οι Νορβηγοί επενδυτές έφυγαν μετά … βδελυγμίας και πήγαν στην Τουρκία, όπου ίδρυσαν αμέσως την εταιρεία αυτή για την οποία πάσχιζαν επί δύο χρόνια στην Ελλάδα – αρλούμπα…(Όλα αυτά προκύπτουν από έρευνα του συνάδελφου Αθανασίου Παπανδρόπουλου στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» , 22 Ιανουαρίου 1987).

Σημειώνουμε, πάντως, ότι για το θέμα αυτό επιστολές με άλλο ήθος είχαν αποστείλει και ο τότε δήμαρχος Καρλοβασίου και η Ελληνική Εταιρεία Περιφερειακής Αναπτύξεως, οι οποίες δημοσιεύθηκαν στο τεύχος της 5ης Μαρτίου 1987 του «Οικονομικού Ταχυδρόμου»