Ο μεγάλος αμερικανός δημοσιογράφος Χάντερ Τόμσον παραθέτει την ακόλουθη ιστορία για τον Λύντον Τζόνσον. Όταν κάποτε ο τεξανός πολιτικός τα είχε βρει σκούρα σε μια εκλογική μάχη στην περιφέρειά του, εισηγήθηκε στον επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας του να αρχίσει μια εκστρατεία διαδόσεων και φημών, σύμφωνα με τις οποίες ο αντίπαλός του στις εκλογές είχε «στενές σχέσεις» με τις γουρούνες της φάρμας του.
Ο έκπληκτος συνεργάτης του είπε: «Για όνομα του Θεού, δεν μπορούμε να πούμε ότι πηδάει γουρούνια. Κανείς δεν θα το πιστέψει». «Το ξέρω», απάντησε ο έμπειρος πολιτευτής, «αλλά θέλω να δω τον κερατά να το διαψεύδει».
Δεν είναι γνωστό εάν αυτή η ιστορία στέκει και άλλωστε τόσο ο Τζόνσον όσο και ο Τόμπσον μας έχουν αφήσει χρόνους εδώ και πολύ καιρό. Όμως, ακόμη και έτσι λέει πολλά για το πώς κανείς μπορεί να διαχειριστεί το πιο απίθανο ψέμα, ακριβώς επειδή μπορεί στο τέλος να αφήσει κάτι, μια σκιά μια υπόνοια.
Αυτό, άλλωστε, ήταν κάτι που το γνώριζαν καλά και οι Ναζί, που στηρίζονταν στην προπαγάνδα τους πάρα πολύ στη συνειδητή χρήση ψεμάτων και μάλιστα εξωφρενικών. Αυτό εκφράζει και η φράση που αποδίδεται στον Γκαίμπελς σύμφωνα με την οποία «λέγε λέγε κάτι θα μείνει στο τέλος».
Η αλήθεια είναι ότι μια μικρή πρόοδος έκτοτε υπήρξε και ευτυχώς δεν ακούμε τόσο εξωπραγματικά ψέματα, ή τουλάχιστον δεν τα χρησιμοποιούμε για τόσο βάναυσους και εγκληματικούς σκοπούς.
Όμως, ο πειρασμός παραμένει μεγάλος. Γιατί σε καιρούς που τελειώνουν τα πολιτικά επιχειρήματα και δεν υπάρχει το πολιτικό έργο που θα λειτουργούσε ως πολιτικό επιχείρημα, δεν θέλει πολύ για να επενδύσεις σε ένα κατασκευασμένο αφήγημα για να ξεφύγεις από μια δύσκολη θέση.
Και η κυβέρνηση Τσίπρα βρίσκεται σε μια δύσκολη θέση. Το αφήγημά της περί καθαρής εξόδου δεν στέκει και θα καταρρεύσει οριστικά τον πρώτο μήνα που θα κάνει την προβλεπόμενη μείωση των συντάξεων. Το Μακεδονικό, με τον τρόπο που το χειρίστηκε είχε τελικά κόστος για αυτήν. Η τραγωδία στο Μάτι έδειξε όχι μόνο τα κενά στην πρόληψη, αλλά και μια αδυναμία να προσφέρει στοιχειώδεις εγγυήσεις ασφάλειας στους πολίτες.
Την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να χτυπήσει τη ΝΔ. Παρότι εκμεταλλεύεται τις κατά καιρούς γκάφες του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν μπορεί να χτυπήσει πολιτικά την αξιωματική αντιπολίτευση, γιατί εφαρμόζει την ίδια πολιτική! Άρα χρειάζεται κάτι άλλο.
Γι’ αυτό και προσπαθεί να παρουσιάσει τη ΝΔ ως ενεργούμενο του Βαγγέλη Μαρινάκη, δηλαδή να την παρουσιάσει ως μηχανισμό εξυπηρέτησης ενός επιχειρηματία που η κυβέρνηση παρουσιάζει ως το «απόλυτο κακό».
Μόνο που εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Ο Μαρινάκης δεν έχει μια δραστηριότητα που ταιριάζει στο «απόλυτο κακό». Δεν διεκδικεί κρατικά έργα, δεν εξαρτάται από κρατικό χρήμα και είναι πετυχημένος, βοηθώντας το μεγαλύτερο αθλητικό σύλλογο της χώρας να έχει ένα σερί επιτυχιών και έχοντας μεγάλο φιλανθρωπικό έργο.
Γι’ αυτό χρειάζεται και εδώ ένα «εξωφρενικό ψέμα». Και αυτό είναι η υπόθεση Noor-1. Οποιοσδήποτε έχει την παραμικρή έστω και επιφανειακή σχέση με τα δεδομένα της υπόθεσης ξέρει ότι ούτε προκύπτει ανάμειξη Μαρινάκη, ούτε ταιριάζει.
Είναι ένα κατασκευασμένο αφήγημα, στηριγμένο στον «ζήλο» ανακριτικών υπαλλήλων που δεν τίμησαν ακριβώς τον όρκο τους και σε πρόθυμους δικαστικούς που αντί να κλείσουν αυτό το φάκελο και να ασχοληθούν με την ουσία της υπόθεσης (Τούρκοι χρηματοδότες του φορτίου κ.λπ.) προτίμησαν να ξεκινήσουν τη διαδικασία δίωξης χωρίς στοιχεία.
Και μέσα στα αδιέξοδά της η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου (ο τελευταίος με άμεση εμπλοκή μαζί με τον Κοντονή στην κατασκευή του αφηγήματος) σπεύδει να καταφύγει σε αυτό το ψέμα, στο δικό της παράδειγμα fake news.
Κάνουν κριτική τα μέσα του τέως ΔΟΛ (ή «ΔΟΜ» όπως αρέσκονται να τα αποκαλούν οι ΣΥΡΙΖαίοι) στους κυβερνητικούς χειρισμούς; Άμεση η απάντηση από την κυβερνητική πλευρά: είστε κατευθυνόμενοι από επιχειρηματίες και τυμβωρύχοι.
Βγαίνει η ΝΔ και κάνει κριτική στην κυβέρνηση και μάλιστα σκληρή, όπως θα ήταν αναμενόμενο; Εν χορώ η απάντηση: Η ΝΔ υιοθετεί τις λάσπες των ΜΜΕ του Μαρινάκη.
Κάνουν γερά «χτυπήματα» πρωτοσέλιδα και αποκαλύψεις τα Νέα ή το Βήμα; Τα ΜΜΕ του Μαρινάκη θέλουν την πολιτική και ηθική εξόντωση του Τσίπρα.
Και όλα αυτά συμπληρώνονται από διάφορες παραλλαγές συνδυασμών των λέξεων Μαρινάκης, Μητσοτάκης, Noor-1, υπόδικος, ΝΔ.
Μάλιστα, έχουν εφαρμόσει και ένα… ποδοσφαιρικό σύστημα με «πάσες». Π.χ. βγαίνει ο Πολάκης και γράφει διάφορα, με το γνωστό στυλ δήθεν κρητικής τζάμπα μαγκιάς, για υπόδικους κ.λπ., αλλά δεν βάζει ονόματα.
Παίρνει την πάσα ο Καρτερός και τα γράφει με ονοματεπώνυμο υποστηρίζοντας ότι ο Μαρινάκης κάνει εκστρατεία κατά του ΣΥΡΙΖΑ και κυνηγάει την αριστερά, αλλά χωρίς πολλές «ποινικές αναφορές».
Και η μπάλα καταλήγει στον Καρανίκα, τον άνθρωπο που το μεγαλύτερο κίνημα στο οποίο συμμετείχε το έκανε για να μην πάει στρατό, ο οποίος έρχεται να γράψει, χωρίς ονόματα βέβαια, ότι η ελληνική αστική τάξη και η ΝΔ ελέγχονται από την μαφία και την κόκα.
Μικρή σημασία έχει ότι όλα αυτά θα καταρρεύσουν στα δικαστήρια, ότι δεν υπάρχουν στοιχεία, ότι υπάρχει κάτι που λέγεται «τεκμήριο αθωότητας». Αυτή η κυβέρνηση πιστεύει ότι χρειαζόταν εχθρό και ότι τον έχει βρει.
Και μέσα στο άγχος και τον πανικό της θα επιμείνει να χτυπάει τον κατασκευασμένο εχθρό για όσο θεωρεί ότι την συμφέρει πολιτικά. Αυτός είναι ο υπολογισμός της και αυτός είναι ο κυνισμός της.
Μόνο που ξεχνάει ότι τα μεγάλα ψέματα, όσο «αποτελεσματικά» και εάν φαντάζουν, έχουν κοντά ποδάρια. Και συχνά διαψεύδονται. Και όσο εύκολο είναι να παρασύρεις μια κοινωνία με ψέματα, άλλο τόσο δύσκολο είναι να ξεφύγεις από την οργή της εάν καταλάβει ότι την δουλεύεις.
ΠΗΓΗ: IN.GR