Θεωρούν ότι η εκλογή και η προεδρική θητεία του Ντόναλντ Τραμπ είναι δώρον εξ ουρανού το οποίο μπορούν να αξιοποιήσουν …διαλύοντας την Ελλάδα και την Ευρώπη...
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Γνωριστήκαμε το 1989 στο Στρασβούργο. Ήταν εκπρόσωπος της Γαλλικής Προεδρίας και γενικός γραμματέας της Γαλλικής Δημοκρατίας με πρόεδρο τον Φρανσουά Μιττεράν.
Αργότερα, επί πρωθυπουργίας Λιονέλ Ζοσπέν, ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών της χώρας του και ήταν γνωστές οι θέσεις του περί της εμβάθυνσης της Ευρώπης και όχι της διεύρυνσής της. Συγγραφέας του βιβλίου «Ο Κόσμος Σε Πρόκληση» (εκδόσεις Fayard), ο Ουμπέρ Βεντρίν (Hubert Vedrine) κρούει σήμερα τον κώδωνα του κινδύνου για την Ευρώπη:
«Μετά το Brexit και την αναρρίχηση του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, το διεθνές τοπίο αλλάζει άρδην και η Ευρώπη πρέπει να ξυπνήσει. Ο ευρωσκεπτικισμός, η επιστροφή των δραχμιστών στην Ελλάδα, η ξενοφοβία και η μεταναστευτική κρίση είναι φαινόμενα που παίζουν μεγάλο, ψυχολογικό κυρίως, ρόλο.
Αν η Ευρώπη κάνει λάθος στην διάγνωση των φαινομένων, τότε θα ακολουθήσει ένα οδυνηρό λάθος δρόμο. Παρόμοιο ατύχημα πρέπει να αποφευχθεί. Αυτό μπορεί να γίνει μόνον αν ξανασυζητήσουμε το ευρωπαϊκό σχέδιο στην βάση νέων δεδομένων και μακρυά από στεγνές τεχνοκρατικές προσεγγίσεις», μάς λέει.
Χωρίς να το εκφράζει ανοιχτά, ο Ουμπέρ Βεντρίν θεωρεί ότι οι δραχμιστές στην Ελλάδα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως εργαλείο για την διάλυση της ευρωζώνης –κάτι που αποτελεί διακαή επιθυμία του νέου Αμερικανού προέδρου. «Πρέπει να διαλύσουμε το ευρώ πριν προλάβει να θωρακιστεί», λέγεται ότι είπε σε συνομιλητές του ο Πήτερ Νάβαρο, επικεφαλής του νέου Συμβουλίου Εμπορίου στον Λευκό Οίκο.
Υπογράμμισε δε σε συνέντευξή του στους Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς ότι η Γερμανία χρησιμοποιεί ένα «ευρέως υποτιμημένο» ευρώ για να «εκμεταλλεύεται» τους κύριους εμπορικούς εταίρους της, ανάμεσα στους οποίους και τις ΗΠΑ. Θεωρώντας, εξάλλου, ότι το ευρώ είναι στην ουσία ένα υποτιμημένο «γερμανικό μάρκο», ο Π. Νάβαρο απορρίπτει το ήδη «παγωμένο» σχέδιο συμφωνίας ελεύθερων διατλαντικών συναλλαγών (ΤΤΙΡ) και, βεβαίως, βάλλει ευθέως κατά της γερμανικής οικονομικής ισχύος.
Υπό αυτές τις συνθήκες, θα πρέπει να αναμένεται η επανεμφάνιση των δραχμιστών στο προσκήνιο, οι οποίοι –όπως αναφέρει και ο πρώην υπουργός Νίκος Χριστοδουλάκης στο βιβλίο του Ευρώ ή Δραχμή– «αμπαλάρουν την δυσαρέσκεια λόγω της οικονομικής κρίσης σε συσκευασία επαναφοράς της δραχμής». Το θέμα όμως είναι ότι, σε μία χώρα ήδη χρεοκοπημένη, χωρίς αξιόλογη παραγωγική και εγχώρια αναπτυξιακή βάση, το αμπαλάρισμα αυτό θα έχει ολέθριες συνέπειες –πιθανότατα δε και τραγικές γεωπολιτικές επιπτώσεις.
Κατά τα λοιπά, το δίλημμα «δραχμή ή ευρώ» είναι παραπλανητικό και αποσείει τις ευθύνες της πολιτικής, επιχειρηματικής και δημοσιογραφικής τάξης της χώρας για την μη πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων σε θεσμούς και διοικητικές λειτουργίες.
«Οι δραχμιστές, όπως και οι αντιευρώ ομοϊδεάτες τους στην ευρωζώνη, δεν έχουν κανένα απολύτως σχέδιο εναλλακτικό της οικονομικής και νομισματικής ένωσης. Απλώς παίζουν με τον οικονομικό αναλφαβητισμό του κόσμου και εξ αυτού μύρια κακά μπορούν να έλθουν», λέει ο Ουμπέρ Βεντρίν. Τονίζοντας, ωστόσο, ότι «ο λαϊκισμός είναι ένα αποτέλεσμα που προκύπτει ως υποπροϊόν από κάτι άλλο. Και αυτό το άλλο είναι ότι οι λαοί αισθάνονται να έχουν εγκαταλειφθεί από τους ιθύνοντες. Κατά συνέπεια, ψάχνονται και ακούν κάποιες σειρήνες…».