Γιατί θέλει debate ο Τσίπρας;

Ακούγοντας τον κύριο πρωθυπουργό να παρουσιάζει το πρόγραμμα της κυβερνήσεώς του για τη νέα τετραετία που διεκδικεί και παρακολουθώντας τον Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δημ. Παπαδημούλη να ζητά επιμόνως ένα debate μεταξύ των κ.κ. Τσίπρα – Μητσοτάκη κατ’αλαβα αμέσως το γιατί. Οι λόγοι είναι μακιαβελικοί, αλλά και αντάξιοι του τρόπου διακυβέρνησης της χώρας από την «πρώτη φορά αριστερά».

Του Αθ.Χ. Παπανδρόπουλου

Ο κ. Αλέξης Τσίπρας, θέλει debate, για να υποχρεώνει τον αντίπαλο του να διαψεύδει τα ψέματά του και τις ανακρίβειες ττου. Και όπως φαντάζεται κανείς, σε τηλεοπτικό διάλογο,κατι τέτοιο είναι πάρα πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον. Επειδή λοιπόν τα γραπτά μένουν, θα δούμε παρακάτω ποιες είναι οι παγίδες, στις οποίες ο πρωθυπουργός θέλει να παρασύρει τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η πρώτη παγίδα, είναι αυτή της δήθεν εξόδου από τα μνημόνια. Ως μέλος της Ευρωζώνης που διασωθηκε από άτακτη χρεωκοπία από την Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα και τις άλλες χώρες-μέλη, η Ελλάδα ναι μεν βγήκε από ένα μνημόνιο που ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είχε υπογράψει, πλην όμως αυτό συνέβη υπό συγκεκριμένους όρους που έχουν μακροχρόνια ισχύ. Κατά συνέπεια ψεύδεται ασυστόλως ο κύριος πρωθυπουργός όταν τονίζει ότι η χώρα είναι ελεύθερη και ακολουθεί την οικονομική πολιτική που θέλει.

Το απίθανο αυτό ψέμα όμως, δεν καταρρίπτεται σ΄έναν τηλεοπτικό διάλογο με λόγια, γιατί το κοινό ποτέ δεν ενημερώθηκε σωστά σ προς τους όρους του τρίτου μνημονίου που είχε υπογράψει ο κ. Τσίπρας, αλλά και αυτούς που σηματοδοτούσαν το τέλος του προγράμματος.

Ακόμα χειρότερα, ο κ. πρωθυπουργός αποσιώπησε τελείως στην ομιλία του την τελευταία έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία επισημαίνει ότι η χώρα έχει τεθεί σε τροχιά δημοσιονομικης εκτροπής, με αποτέλεσμα το 2020 να υπάρξουν νέα σοβαρά προβλήματα χρηματοδοτήσεως της οικονομίας.

Με πιο απλά λόγια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τον τρόπο της, αφήνει αιχμές, που λένε ότι όποια κυβέρνηση και αν είναι στην εξουσία το 2020, τις υποσχέσεις που δίνει σήμερα θα τις … αθετήσει.

Στο επίπεδο αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι προφανές ότι βλέποντας την εκλογική ήττα που έρχεται, ανεβάζει τον πήχυ των ψευδών και των υποσχέσεων πολύ ψηλά, ώστε ως αξιωματική αντιπολίτευση να δημιουργεί τα σοβαρότερα δυνατά προβλήματα στην προσεχή κυβέρνηση και όχι μόνον.

Έχουμε την αίσθηση ότι το απερχόμενο κόμμα από την κυβέρνηση ετοιμάζει και άλλες εκτροπές, οι οποίες στόχο θα έχουν την αποφυγή δικαστικών περιπετειών του για τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το πρώτο εξάμηνο του 2015.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποιο κόστος είχαν τα capital control, πόσο καταρρακώθηκε το κύρος της χώρας και ποιες ζημιές προκλήθηκαν από τη μη ομαλή εφαρμογή του δεύτερου μνημονίου.

Αναφορικά τώρα με τις 500.000 θέσεις εργασίας που θα δημιουργήσει ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του, αν κερδίσουν τις εκλογές, προφανώς πρόκειται για ανέκδοτο. Εκτός και αν ο απερχόμενος πρωθυπουργός εννοεί θέσεις εργασίας εκτός Ελλάδος.

Υπενθυμίζουμε ότι το θέμα της δημιουργίας 500.000 θέσεων εργασίας, είχε έλθει στο προσκήνιο το 2011, με αφορμή μια έρευνα-μελέτη τότε της εταιρείας συμβούλων Mc Kinsey, η οποία είχε πραγματοποιηθεί υπό την αιγίδα του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανίας (ΣΕΒ) με τίτλο «Η Ελλάδα 10 χρόνια μπροστά».

Η μελέτη αυτή, που είχε στηριχθεί και από την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, τόνιζε ξεκάθαρα ότι για να υπάρξει επανεκκίνηση της ανάπτυξης στη χώρα μας απαιτούνται σοβαρές μεταρρυθμίσεις και δράσεις χωρίς τις οποίες η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να επαιτεί.

Στο πλαίσιο αυτό, με απλά λόγια, η μελέτη της Mc Kinsey πρότεινε τότε μια σειρά προτεραιοτήτων που αφορούσαν το σύνολο της οικονομίας και ανέλυε τα εμπόδια που ακόμα και σήμερα πρέπει να ξεπεραστούν προκειμένου να υιοθετηθεί το νέο μοντέλο ανάπτυξης της χώρας.

Για τον σκοπό αυτόν, τότε, η Mc Kinsey είχε προτείνει την ίδρυση ενός θεσμικού οργάνου Οικονομικής Ανάπτυξης και Μεταρρύθμισης (Economic Development and Reform Unit), που θα αναφερόταν απευθείας στον πρωθυπουργό και θα αναλάμβανε το συντονισμό και την παρακολούθηση των αναπτυξιακών δράσεων και μεταρρυθμίσεων σε όλα τα μέτωπα, αξιοποιώντας και την τεχνογνωσία της επιχειρηματικής και ακαδημαϊκής κοινότητας. Ο επιχειρηματικός κόσμος πρέπει να επιδιώξει τη δημιουργία μεγαλύτερων μονάδων μέσω εξαγορών και συγχωνεύσεων και την υιοθέτηση πιο αποδοτικών μεθόδων παραγωγής.

Από τις παραπάνω υποδείξεις, καμμιά βεβαίως δεν ελήφθη ποτέ σοβαρά υπόψη από το πολιτικό σύστημα της χώρας, το οποίο προφανώς πιστεύει ότι οι θέσεις εργασίας δημιουργούνται από κάποιο μαγικό ραβδί. Κατ΄αυτή την έννοια η εξαγγελία Τσίπρα είναι ένα ακόμα πυροτέχνημα, το οποίο όμως εξυπηρετεί σκοπιμότητες.

Το ποιες είναι αυτές θα το δούμε όταν η νέα κυβέρνηση θα αρχίσει να προσελκύει επενδυτές. Τότε θα δούμε ποιοι θα τις σαμποτάρουν και γιατί. Προς τι λοιπόν η πρεμούρα του Τσίπρα να έχει debate?Μα για να κάνει μιαν ακόμη επίδειξη πολιτικής απρέπειας;