Η όλη τοποθέτηση και νοηματική σύλληψη της υπόθεσης Μανώλη Βασιλάκη (ΜΒ) εναντίον Κοτζιά από το νομικό επιτελείο του πρώτου ήταν τελείως λανθασμένη.
Του Τάκη Μίχα
Ο ΜΒ δεν υπέστη διώξεις επειδή έθιξε ένα πολιτικό πρόσωπο. Ο ΜΒ υπέστη και θα συνεχίζει να υφίσταταται αυτή την απίστευτη ταλαιπωρία επειδή ήρθε σε ρήξη με το ελληνικό «βαθύ κράτος».
Ο ΜΒ έπρεπε να εξοντωθεί όχι επειδή έθιξε τον Κοτζιά αλλά επειδή επί χρόνια τώρα έρχεται σε σύγκρουση με το «βαθύ κράτος» -αρχίζοντας με την υπόθεση του Δικτύου 21 και του Οτσαλάν.
Έπρεπε επίσης να εξοντωθεί επειδή «διέσυρε» την χώρα καταγγέλοντας την στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και σε ευρωπαίους πολιτικούς και ΜΜΕ.
Αρα το πρόβλημα δεν εχει να κάνει με την «ελευθερια του λογου» οπως υπεστηριξαν στην κατα τα αλλα εξαιρετη αρθογραφια τους πολλοι φίλοι. Ουτε εχει να κανει με την «εκδικητικη μανια» ενος συγκεκριμενου υπουργου.
Εχει να κανει με τον νεοελληνικο εθνικισμο που ανεξαρτητα απο το ποια κυβερνηση βρισκεται στην εξουσια κινει τα νηματα του κρατους.Για αυτο αλλωστε η ΝΔ δεν εβγαλε τσιμουδια για το θεμα.
Ο ΜΒ έθιξε με την αρθογραφία της ΑRB όχι έναν τυχαίο υπουργό αλλά τον κατ' εξοχήν υπουργό που εκπροσωπεί τα «εθνικά δίκαια»: Toν υπουργό εξωτερικών, ιδιαίτερα την στιγμη που ο τελευταιος «μαχεται» να για τα «εθνικά δίκαια» στην Κύπρο, στη Μακεδονία, στην Αλβανία, στην Αρκτική κλπ.
Αν τα σχόλια του ΜΒ αφορούσαν π.χ. τον υπουργό Εμπορίου δεν θα είχε ασχοληθεί κανείς.
Οπως δεν θα ειχε ασχοληθει κανεις αν οι ιδιες εκφρασεις αφορουσαν ενα αλλο πολιτικο προσωπο. Ας υποθεσουμε π.χ. οτι καποιος αποκαλει τον Ανδριανοπουλο «γκαουλαιτερ του νεοφιλελευθερισμου».Πιστευετε οτι ο Ανδρεας θα επαιρνε εστω και μια δραχμη αποζημιωση αν εκανε αγωγη;
Ευθυς εξ αρχης διαφωνησα με την γραμμη του αστικου φορμαλισμου που ακολουθησε ο Μανωλης κατω απο τις οδηγιες των νομικων του συμβουλων.
Ευθυς εξ αρχης υποστηριξα οτι θα επρεπε να ειχαμε συμβαλλει τοσο οικονομικα οσο και με τις υπογραφες μας σε μια καταχωρηση σε μεγαλη ξενη εφημεριδα καταγγελοντας οχι μονο την παραβιαση της «ελευθεριας της εκφρασης» οσο και κυριως τον ολοκληρωτισμο του νεοελληνικου «βαθεως κρατους».
Η καταχώρηση θα επικεντρώνοταν όχι μόνο στην πρόσφατη υπόθεση για την οποία καταδικάσθηκε ο Μανώλης αλλά στην όλη ιστορία του αρχίζοντας από τις ταλαιπωρίες του όταν άρχισε να έρχεται σε ρήξη με τους κύκλους που στήριζαν τον Οτσαλάν. Αν είχε δημοσιοποιηθεί διεθνώς η υπόθεση στις βάσεις που προτείνω κανένα ελληνικό δικαστήριο δεν θα έβγαζε τέτοια απόφαση.
Πιστευω οτι ακομα και σημερα υπαρχει ο χρονος για να ακολουθησουμε την γραμμη που προτεινω.
Πρέπει επιτέλους να εγκαταλειφθεί η γραμμή του νομικού αστικού φορμαλισμού που μας μετατρέπει απλά σε πρόβατα επί σφαγή.