Με την έλευση του νέου έτους και κάνοντας μία πρώτη εκτίμηση του τι έχουμε σαν χώρα εμπρός μας, αξίζει να αναφερθούμε στο πολιτικό σκηνικό, το οποίο δεν έχει μεταβληθεί κατ’ ελάχιστον δηλ. η Κυβέρνηση διατηρεί τα αποκλειστικά πρωτεία τόσο στις δημοσκοπήσεις όσο και στην διαχείριση των θεμάτων που ανακύπτουν ενώ η Αντιπολίτευση και δη το ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθεί να βρει ακόμη τον βηματισμό της, αφού υπάρχουν τοποθετήσεις, ερωτήσεις και προβληματισμοί όμως το αποτέλεσμα που λαμβάνουν οι πολίτες είναι, ότι «μιλάμε απλώς για να μιλάμε».
Τα θέματα με την Τουρκία παραμένουν, όχι απλώς ανοικτά αλλά αυξανόμενα και με απρόβλεπτες διαστάσεις δεδομένων των συμβάντων στην ευρύτερη περιοχή (Λιβύη, Συρία, Ιράν), τα οποία πολύ εύκολα μπορούν να μετατραπούν σε ντόμινο και να συμπαρασύρουν πολλούς στο ανεξέλεγκτο διάβα τους.
Της Θάλειας Χούντα
Οι αντιδράσεις της χώρας μας υπάρχουν, στο επίπεδο που κάθε φορά απαιτείται και οφείλουμε, να θεωρούμε σίγουρη την πρόβλεψη των ανάλογων ενεργειών για κάθε στάδιο που πιθανόν μελλοντικά υπάρξει. Το διακύβευμα είναι το μέγιστο, όταν μιλάμε για την Εθνική κυριαρχία μας και εκεί δεν συγχωρούνται προσωπικά σχέδια και παιχνίδια όσον αφορά τα πρόσωπα που θα έχουν την διαχείριση στα χέρια τους. Το παράδειγμα είναι απλό και αληθινό: αν απωλέσεις στρατιωτικά ένα μέτρο γης, διπλωματικά δεν θα το πάρεις ποτέ πίσω. Για την ηθική υπόσταση δε, καλύτερα μα μην γίνεται λόγος.
Πολιτικά, κυριαρχεί το θέμα της επιλογής και εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, όπου, όσο πλησιάζει ο χρόνος, υπάρχει η γνωστή από το παρελθόν ονοματολογία των φερομένων υποψηφίων. Έχουν ακουστεί σοβαρά πιθανά ονόματα, λιγότερα πιθανά αλλά και απίθανα!
Είτε από απλό ενδιαφέρον είτε από υποχρεώσεις είτε από σκοπιμότητες είμαστε παρατηρητές καθημερινά και ενός νέου υποψηφίου Προέδρου, με την ανάλογη βεβαίως προσπάθεια τεκμηρίωσης.
Η μόνη και απλή αλήθεια είναι, ότι ο Πρωθυπουργός διατηρεί το αποκλειστικό προνόμιο της επιλογής του προσώπου για τον ύψιστο θώκο και όσο ο ίδιος δεν ανακοινώνει το όνομα, οι λοιποί απλώς γράφουν…
Η κοινωνία σε μεγάλη πλειοψηφία αναζητά από τον νέο Πρόεδρο, πέραν των άλλων, να διαθέτει σοβαρότητα και όχι σοβαροφάνεια, να διαθέτει το θάρρος που απαιτείται για την λήψη κρίσιμων αποφάσεων και να λέει την απλή αλήθεια. Αν αυτά φαντάζουν πολλά ή βαριά, θα έχουμε έναν ακόμη Πρόεδρο και μέχρι εκεί.
Τέλος, το προσφυγικό είναι ένα θέμα που ήρθε, θα μείνει και ακόμη, δυστυχώς, ψάχνουμε, να βρούμε τον τρόπο διαχείρισής του.
Για να λέμε την αλήθεια, είναι το φλέγον εσωτερικό πρόβλημα για τα επόμενα έτη δεδομένου ότι δεν μπορούμε, να ελέγξουμε τις ροές εισόδου.
Οι επιπτώσεις του θέματος αυτού είναι ήδη πολύ μεγάλες και πέραν των όποιων κοινωνικών, θα διαμορφώσουν στο εγγύς μέλλον το κεντρικό πολιτικό σκηνικό, αφού τόσο οι Βουλευτές όσο και οι Δήμαρχοι των περιοχών που θα επιλεγούν σαν χώροι παραμονής, είναι βέβαιον, ότι θα βρεθούν σε δυσχερή θέση έναντι των ψηφοφόρων τους.
Με όλα αυτά εμπρός μας, ας μην αρκεστούμε μόνο στην ¨ελπίδα¨ και τις ¨προσευχές¨ αλλά ας πράξουμε όσα μπορούμε, παίρνοντας στα χέρια μας το ίδιο το μέλλον μας.
*Δημοσιογράφου