Όπως ήδη είστε ενήμεροι, ο «καραβιδόψυχος» (από τα καραβιδοκάραβα) κ. Κασσελάκης «θα γίνει αυτοδύναμος πρωθυπουργός και δεν θα κάνει υπουργό τον κ. Αλέξη Τσίπρα», τον επονομαζόμενο και «άχαστο ηγέτη».
Η εξέλιξη αυτή που «αλλάζει άρδην τον πολιτικό σκηνικό και απειλεί την πολιτική ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη, αναγκάζοντας τον να τρέχει και να μην φτάνει σε πόλεις και χωριά ανά την επικράτεια με ένα μικρόφωνο στο χέρι, μπας και γλιτώσει από την επερχόμενη καταστροφή», είναι αφ΄ εαυτής συναρπαστική, ου μην και συγκλονιστική, καθώς δεν συμβαίνει κάθε μέρα ένας τυπάκος με κολλητό πουκάμισο και διαθέσιμος για τα μεγαλύτερα ψέματα να διαλαλεί την βεβαιότητα του πως θα γίνει πρωθυπουργός και να υπάρχει ένα 15% του εκλογικού σώματος που τον πιστεύει.
Του Χρήστου Υφαντή
Βεβαίως, η δήλωση δεν πρέπει να άρεσε ιδιαίτερα στον κ. Τσίπρα, καθώς τον οδηγεί στην πολιτική απομόνωση και του υπενθυμίζει με σκαιό τρόπο την κομματική βαρβαρότητα της επιλογής του να στηρίξει Κασσελάκη απέναντι στην Αχτσιόγλου, ευελπιστώντας, ο «άχαστος ηγέτης», σε μια ταχύτατη παλινόρθωση εξαγνισμένος και αποκαθαρμένος από τις κυβερνητικές αμαρτίες, πλην όμως βρέθηκε και συνεχίζει να βρίσκεται μπροστά σε τεράστιες εκπλήξεις, τις οποίες είναι βέβαιο πως δεν ανέμενε.
Η κομματική πατροκτονία που υπέστη ο κ. Τσίπρας από έναν «τίποτα» και μερικούς ψεκασμένους που τον ακολουθούν είναι για να διδάσκεται, ως παράδειγμα προς αποφυγή, στα μαθήματα ηγεσίας στο Γέηλ και στο Χάρβαρντ, συνιστά μια ακραία εξέλιξη για την κλασσική αριστερή σκέψη που μισεί βαθύτατα τους πολιτικούς τουρίστες, αλλά είναι πια μια δεδομένη κατάσταση από την οποία ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε να δοκιμάσει να απαγκιστρωθεί μόνο με μια «πολιτική επανάσταση».
Δεν μπορεί, δεν είναι ικανός ακόμη για τα απλούστερα και γι΄αυτό δεν προχωράει σε καμία ενέργεια, αλλά επέλεξε να παραμένει σιωπηλός θεατής του κανιβαλισμού του από τις Τζακρο-Αυγέρηδες και τους Πάππα-Πολάκηδες, να αποτελεί πεδίο εξάσκησης ηγεσίας από τους «καθηγητάδες» του κ. Κασσελάκη και να φαντασιώνεται παλινορθώσεις εκεί που υπάρχει πλέον καμένη γη.
Στην παρουσία του στην κεντρική πολιτική σκηνή, στο προσεχές μέλλον, δεν επενδύουν ούτε οι εναπομείναντες δικοί του στην Κουμουνδούρου, για τους οποίους ο χρόνος μετράει αντίστροφα στην διαδικασία αποχώρησης τους με δυσανάγνωστο ακόμη το επόμενο βήμα τους και την Νέα Αριστερά να περιμένει με ανοιχτές αγκάλες τους «μετανοημένους».
Η σιωπή «των ορφανών του Τσίπρα» στην προεκλογική περίοδο είναι εκκωφαντική και δεν προοιωνίζεται τίποτε καλό για τους «Κασσελάκηδες» κάθε φυράματος στην αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι η τελευταία «κόκκινη γραμμή» για όλους εκείνους που παγιδεύτηκαν στην διαδικασία των εσωκομματικών εκλογών το περασμένο καλοκαίρι, πιστεύοντας πως ο Κασσελάκης είναι εύκολος αντίπαλος και «θα τον καθαρίσουν» σε ένα δεύτερο στάδιο, αφού πρώτα «φάνε» την παρέα των Χαρίτσηδων.
Σήμερα, η σιωπή του τελευταίου καιρού έχει αντικατασταθεί από την ενεργή, καθημερινή και συστηματική «υπονόμευση» της πολιτικής Κασσελάκη από όλους ανεξαιρέτως που εξακολουθούν να παραμένουν στην Κουμουνδούρου και ταυτόχρονα αποφεύγουν, όπως ο διάολος το λιβάνι, να ταυτιστούν με τις «Σαλώμες» της πλατείας και τους τύπους με το αιλάϊνερ που έχουν εγκατασταθεί στα γραφεία και ασκούν επικοινωνία της Μυκόνου!
Στο «μαγαζί» έχει συσταθεί και λειτουργεί άτυπο πολιτικό διευθυντήριο, στην οπτική του οποίου « η επιμελής αποχή από τις εκλογές ή, ακόμη-ακόμη, η υπερψήφιση άλλων αριστερών σχηματισμών είναι η μόνη λύση απέναντι στην επέλαση της κασσελακικής βαρβαρότητας».
Αυτό το ιδιότυπο «αντάρτικο» στοχεύει στην «μεγαλύτερη δυνατή ήττα του Κασσελάκη με κάθε πρόσφορο τρόπο», ώστε στη συνέχεια «να ανοίξει ο δρόμος για τις αλλαγές που χρειάζεται το κόμμα για να επανέλθει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις του» …Μόνο που κανένας πλέον από όλους αυτούς δεν δείχνει ικανός να αφουγκραστεί την κοινωνία των πολιτών, να μετρήσει τις ανατροπές που έχουν συντελεστεί και να αποφασίσει «με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει» έχοντας στα χέρια του επικαιροποιημένα όλα τα στοιχεία και όχι μόνο τις δοξασίες και τις ιδεοληψίες του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται για μια ακόμη φορά αντιμέτωπος με μια διάσπαση από εκείνες τις «μουλωχτές» που δεν παίρνουν χαρακτήρα οργανωμένης μαζικής φυγής, αλλά παραμένουν στην περιοχή των ατομικών αποφάσεων.
Η ήττα του «Κασσελακισμού» θα «δικαιώσει» αυτές τις επιλογές και προς τον σκοπό αυτό σύσσωμη η «τσιπρική πτέρυγα του κόμματος παλεύει καθημερινά να την επιβάλλει». Αν θα τα καταφέρει ή όχι θα φανεί στο χειροκρότημα.
Ευρωεκλογές: Τα «λεφτόδεντρα» και οι επιτήδειοι «λαδέμποροι»
Τραγωδία στο Μάτι
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
