Η Κυβίστηση Λατινιστί

Η λέξη «κυβίστηση» σημαίνει κωλοτούμπα και προέρχεται από το αρχαίο ρήμα «κυβιστώ», που σήμαινε αναστρέφομαι με κάτω το κεφάλι.

Η ετυμολογία της λέξης «τούμπα», είτε προέρχεται από το ιταλικό ρήμα «tombare» που σημαίνει πέφτω και χρησιμοποιείται στη γυμναστική. Είτε προέρχεται από το λατινικό «tumba» που έχει την έννοια του χωμάτινου λόφου πάνω σε τάφο με ρίζες στην Ελληνική λέξη «Τύμβος». Ίσως γιατί φέρνει στο μυαλό την εικόνα ενός ανθρώπου ανάσκελα στον τάφο του.

Του Λάμπρου Γ. Ροϊλού

Η αρχική απόφαση του Υπουργού Παιδείας να καταργήσει το μάθημα των Λατινικών στην Μέση Εκπαίδευση, (διότι προφανώς θεωρούσε τα Λατινικά μια παρωχημένη άχρηστη γλώσσα/γνώση), απετέλεσε την αφορμή για το παρόν άρθρο. Η επίσημη βέβαια δικαιολογία του Υπουργού ήταν ότι όλοι οι μαθητές αρίστευαν κατά τις εξετάσεις Γ΄Λυκείου  στο μάθημα και αυτό επηρέαζε/νόθευε την αξιοκρατία, στην γενική τους βαθμολογία!! (Υπάρχει βέβαια και μια αλλεργία για την αριστεία γενικώτερα).

Είναι όμως τα Λατινικά για τους Έλληνες μια νεκρή, άχρηστη γλώσσα; που παιδεύει μόνον τους νέους μας, και τίποτα άλλο;

Ο αείμνηστος καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας, διακεκριμένος διεθνώς οικονομολόγος και μετέπειτα διατελέσας και πρωθυπουργός, έγραψε και εξεφώνησε κείμενο σε 2 περιπτώσεις (1957 και 1959) στα Αγγλικά αποκλειστικά με λέξεις που είχαν Ελληνική ρίζα, (http://www.mixanitouxronou.gr/i-thrilikes-omilies-tou-xenofontos-zolotas-sta-anglika-chrisimopiontas-mono-ellinikes-lexis/).

Μιμούμενος λοιπόν τον καθηγητή μου Πολιτικής Οικονομίας συνέταξα κατ’ αναλογίαν το πιο κάτω κείμενο.

Θεώρησα όμως αναγκαίο στις περισσότερες Λατινικές λέξεις (που ακόμα χρησιμοποιούνται στην σύγχρονη εποχή) να γράφω δίπλα και την Ελληνική μετάφραση, αρχίζοντας από τον τίτλο του άρθρου, που μεταφράζω σε: «Κωλοτούμπα στα Λατινικά».

Το κείμενο με τα σε χρήση Λατινικά σήμερα:

Το κείμενο βασίζεται σε επίκαιρα ιστορικά γεγονότα, πλην βεβαίως, των σημείων που αναφέρεται ότι αποτελούν εικονική πραγματικότητα:

Η Τουρκία  με την υπογραφή/ ψήφιση από την Ελλάδα της νέας συνθήκης της για το Δίκαιο της Θαλάσσης του 1982, δήλωσε ότι θα θεωρήσει τυχόν επέκταση βάσει της συνθήκης αυτής των Ελληνικών χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 μίλια per se (από μόνο του) σαν casus belli ( αιτία πολέμου). Διότι κατ’ αυτήν η επέκταση θα ανέτρεπε το status quo (υφιστάμενο καθεστώς) στην περιοχή του Αιγαίου. Η Ελλάδα απέσχε μέχρι σήμερα από την επέκταση αυτή παρά την θεμελιώδη αρχή του διεθνούς δικαίου που λέει ότι pacta sunt servanda (οι συνθήκες είναι για να τηρούνται). Ακολούθησε η συμφωνία στο Νταβός τον Ιανουάριο του 1988 μεταξύ του Ανδρέα Παπανδρέου και του Τούρκου ομολόγου του Οζάλ για «μη πόλεμο». Τον Ιούνιο του ιδίου χρόνου, σε σχετική συζήτηση στην βουλή και σε απάντηση της κριτικής από την αντιπολίτευση, ότι η συμφωνία αυτή έθεσε de facto (στην πράξη) στο ράφι το Κυπριακό, ο Παπανδρέου απήντησε με το ιστορικό «mea culpa» (δικό μου το λάθος).

Ο διάδοχος του Ανδρέα Παπανδρέου σε λαϊκισμό και λαοπλάνη νυν πρωθυπουργός Α.Τσίπρας , μετά τις προεκλογικές δηλώσεις του περί σκισίματος των μνημονίων, από persona non grata (ανεπιθύμητο πρόσωπο) στο eurogroup έδειξε και de jure (με τον νόμο) το alter ego του (τον άλλο του εαυτό), υπογράφοντας νέο 3^ο  μνημόνιο το 2015 με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ!

Μετά λοιπόν τις in abstracto (αόριστες) αερολογίες περί καταργήσεως των μνημονίων και a contrario (αντίθετα) προς αυτές και μετά το σχετικό referendum (δημοψήφισμα) του OXI, άλλα έγραψε και υπέγραψε ο κ. Τσίπρας. Γιατί scripta manent (τα γραπτά είναι αυτά που μένουν)!

A priori (Εκ των προτέρων) λοιπόν κανείς δεν μπορεί να κρίνεται πριν επιβεβαιωθεί de facto (στην πράξη). Έτσι ο πρωθυπουργός τελικώς ως άλλος deus ex machina (από μηχανής θεός) προ του Grexit, αποφάσισε carpe diem (να αδράξει την ημέρα/ευκαιρία) για την Ελλάδα και τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και απέδειξε εμπράκτως και ενεργώντας ad libitum (κατά το δοκούν) το ρητό vini, vidi, vici (ήλθον,είδον, νίκησα). Επίτευγμα που μπορεί να προσθέσει και στο curriculum vitae του (βιογραφικό του).

Αυτό άλλωστε είναι και η ad hoc (ακριβώς επί τούτου) πολιτική και το modus vivendi (ο τρόπος ζωής/το πολιτεύεσται) των Συριζαίων κυβερνώντων. Να δημιουργούν δηλαδή τις επικίνδυνες καταστάσεις, και μετά να σώζουν. Sine qua non (χωρίς τον οποίον δεν) θα υπήρχαν ακόμα στην εξουσία.

Αυτό επεχείρησαν και με τη «συνθήκη των Πρεσπών» στο Μακεδονικό το 2018, με bonus για την ΠΓΔΜ την ένταξη της χώρας αυτής στον ΝΑΤΟ και την ΕΕ, όταν δέκα χρόνια πριν η Ελλάδα είχε ασκήσει ουσιαστικά veto (βέτο) για την μη ένταξη χωρίς την επίλυση του ονοματολογικού.

Κι’ άλλα Λατινικά σε χρήση:

Περαιτέρω το 2018 ο πρωθυπουργός και ο υπουργός οικονομικών, είπαν να γιορτάσουν την έξοδο από τα μνημόνια, και εφόσον τα πάντα φαίνονται -κατ’ αυτούς- να έχουν γίνει tabula rasa (απ’αρχής να κανονιστούν χωρίς προηγούμενες δεσμεύσεις). Αποφάσισαν λοιπόν -σε μια εξίσου με την πιο πάνω εικονική πραγματικότητα-, να πάνε σε κάποιο concerto κλασικής μουσικής στο Μέγαρο Αθηνών προκειμένου να ευχαριστήσουν και τον Θεό, που τους «πήγαν όλα δεξιά» . Εκεί μάλιστα, συμπτωματικά, θα έπαιζε την λειτουργία «Missa Solemnis» του Μπετόβεν. Διαβάζοντας όμως το έντυπο πρόγραμμα στο διάλειμμα μπορεί να μην καταλάβαιναν τα μέρη του έργου, με τίτλους όπως: Gloria, Credo, Sanctus, Benedictus qui venit, Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, Dona nobis pacem κ.α.

Σε μια άλλη εικονική συνάντηση ο πρωθυπουργός με τον νομικό του σύμβουλο για την επιχειρούμενη Συνταγματική αναθεώρηση, τον άκουσε απορημένος να χρησιμοποιεί όρους όπως: De lege ferenda (ο νόμος που θα έπρεπε να ισχύει), σε αντιδιαστολή με το de lege lata (ο νόμος που ισχύει). Το ίδιο και για την ενημέρωση του σε άλλα νομικά ζητήματα τον άκουσε να λέει όρους όπως: usus fructus, prior tempore potior jure, numerus clausus και άλλους πολλούς. Για τους οποίους ζητούσε ad hoc ( επί τούτου) εξηγήσεις.

Για τους σπουδαστές άλλωστε της Νομικής τα Λατινικά είναι απαραίτητα για την παρακολούθηση του Ρωμαϊκού Δικαίου, που απετέλεσε την βάση του Βυζαντινού, Ελληνικού και Ευρωπαϊκού Δικαίου.

«Η κυβίστηση Λατινιστί» ή άλλως «Η κωλοτούμπα στα Λατινικά»:

Κατόπιν αυτών και με την εικασία ότι διάβασε και το παρόν άρθρο ο κ. Τσίπρας, σε άλλη μία εικονική πραγματικότητα, φέρεται να ζήτησε από τον κύριο Γαβρόγλου τον Σεπτέμβριο 2018 μια νέα κυβίστηση: «Να μην καταργηθεί το μάθημα των Λατινικών στο λύκειο». Βεβαίως εκτός από το άρθρο μου, κάποιο ρόλο έπαιξαν και οι αντιδράσεις των φιλολόγων, εκπαιδευτικών κλπ σε μια από τις οποίες χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι η κατάργηση αυτή: «Εκθέτει την κυβέρνηση της χώρας μας, αλλά και την ίδια την Ελληνική Δημοκρατία διεθνώς, καθώς προβάλλει την εικόνα μιας αδαούς Πολιτείας, η οποία αγνοεί το διεθνώς γνωστό, ότι δηλαδή η Αρχαία Ελληνική Λογοτεχνία και ο Ελληνικός Πολιτισμός διαδόθηκαν στη Δύση μέσω της Λατινικής γλώσσας και γραμματείας, πράγμα που συνετέλεσε στην επιβίωσή τους έως τις μέρες μας».

Επίλογος:

Να σημειωθεί ότι «κυβίστηση» είναι ο νέος όρος που χρησιμοποίησε αντιπολιτευτικά και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κατά της Ν.Δ. για κάποιο άλλο θέμα. Διότι προφανώς ο όρος «κωλοτούμπα» έχει συνδεθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ από τους αντιπολιτευόμενους αυτόν και κατά τη λαϊκή ρήση «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί».

Όσο για εμάς τους υπό τον ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υπηκόους, ένα μόνο μένει: Dum spiro spero (όσο ζω ελπίζω).

*Συντ δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω-συγγραφέας-ερευνητής