Η ληστεία της ΔΕΗ και το έπος των συνδικαλιστών της ΓΕΝΟΠ

Απίστευτα ντοκουμέντα για τα έργα και τις ημέρες τους με αφορμή τις νέες απειλές των συνδικαλιστών της ΔΕΗ για πολυήμερες απεργίες και τις εφιαλτικές διαπιστώσεις έκθεσης της ΓΣΕΕ για το πώς κατάντησε το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη».

Του Δημήτρη Στεργίου

Πάλι τα ίδια είτε χωρίς Μνημόνια είτε με Μνημόνια. Οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ απειλούν ότι θα κατεβάσουν τους διακόπτες της «επιχείρησής τους» πάντα «για το καλό μας», όπως κάνουν συνεχώς τα τελευταία τριάντα χρόνια, δηλαδή όπως τη δεκαετία του 1980, τη δεκαετία του 1990, τη δεκαετία του 2000 και την τρέχουσα δεκαετία.

«Για το καλό μας», πάντα «για το καλό μας», όπως μας το υπενθύμισε ξανά ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ –ΔΕΗ κ. Γιώργος Αδαμίδης μιλώντας στον ΣΚΑΪ. «Η ΔΕΗ δεν έχει ανάγκη από καμία πώληση», τόνισε, υπενθυμίζοντας την «πονοψυχία» του για τους καταναλωτές: «Θα είναι η καταστροφή των καταναλωτών γιατί αν έχουμε ολιγοπώλιο στην ενέργεια με την ΔΕΗ αποδεκατισμένη θα έχουμε αυξήσεις των τιμολογίων».

Τι σάς θυμίζουν όλα αυτά; Μα εκείνα που έλεγαν για τον ΟΤΕ πριν από την απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών και όσα λένε, σαν σε «κασέτα», οι συνδικαλιστές των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας μετά το 1990, ότι δηλαδή θα αυξηθούν τα εισιτήρια, λες και τώρα είναι φθηνά για τους φορολογούμενους που τα επιχορηγούν!

Μερικά προκλητικά «στιγμιότυπα» για τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ

Ας θυμηθούμε, με την ευκαιρία, μερικά «κατορθώματα» από το «έπος» των συνδικαλιστών της ΔΕΗ πάντα «για το καλό μας» πολύ πριν από τα Μνημόνια:

-Ακόμη και πριν από τη μετοχοποίηση της ΔΕΗ το 2001, όταν οι συνδικαλιστές ζήτησαν και έλαβαν μετοχές της ΔΕΗ και ίδρυσαν και μελετητικές και συμβουλευτικές εταιρείες, είχαν κατοχυρώσει σημαντικά προνόμια, όπως υψηλές αμοιβές και παραγωγικά πριμ χωρίς αντίστοιχη μέτρηση παραγωγικότητας, καθώς και ιδιαίτερα ευνοϊκό ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό καθεστώς με σημαντικές παροχές, μεγάλα εφάπαξ και συντάξεις που έφθαναν στο 120% του τελευταίου μισθού.

-Το 1986 ήταν η πρώτη φορά που η διοίκηση της ΔΕΗ επιχείρησε να περικόψει έστω και λίγο το δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα από τους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους της ΔΕΗ, ενώ εκκρεμούσε και η υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Επικεφαλής της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ ήταν τότε ο Δημήτρης Πιπεργιάς (μετέπειτα έγινε βουλευτής του ΠαΣοΚ).

Επί τέσσερις μήνες, από τον Σεπτέμβριο ως τον Δεκέμβριο του 1986, οι υπάλληλοι της ΔΕΗ έκαναν αποχή από υπερωρίες και από την άμεση συντήρηση μονάδων, με αποτέλεσμα συσσωρευμένες βλάβες και πολλές μονάδες εκτός λειτουργίας.

Φθάσαμε Παραμονές Χριστουγέννων του 1986 με την απειλή γενικού μπλακάουτ να είναι πάντα εφιαλτική. Η τότε κυβέρνηση αναγλάσθηκε να δεχτεί τα περισσότερα αιτήματα της ΓΕΝΟΠ και μέσα στις γιορτές οι βλάβες διορθώθηκαν. Προηγουμένως, περιοχές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης αλλά και η Κρήτη είχαν μείνει κάποια δίωρα-τρίωρα χωρίς ρεύμα.

-Αξέχαστες είναι και οι «προσπάθειες» των τότε συνδικαλιστών της ΔΕΗ κατά την περίοδο 1991 – 1992 πάντα «για το καλό μας». Ο τότε πρόεδρος της ΔΕΗ Θ. Ξανθόπουλος αποφάσισε να περικόψει πλήρως το δωρεάν ρεύμα στους εν ενεργεία υπαλλήλους και τους συνταξιούχους της δημόσιας επιχείρησης. Κι έγινε πάλι χαλασμός! Πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ ήταν τότε ο Ν. Μπάκουλης (δεν πολιτεύθηκε!), ο οποίος ταλαιπώρησε οικονομία, νοικοκυριά, επιχειρήσεις με πάνω 40 ημέρες ολοκληρωτικής απεργίας, με κατάληψη των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής και πολύωρες διακοπές ρεύματος σε όλη την Ελλάδα, με την Αθήνα να υποφέρει περισσότερο και λόγω κακής τροφοδοσίας.

-Το 2007, η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή και αρμόδιο υπουργό τον Δημήτρη Σιούφα είχε προωθήσει τις αναγκαίες νομοθετικές πρωτοβουλίες για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας από τις αρχές του 2006 και συγκεκριμένα στις 17 Ιανουαρίου του 2006. Και ο τότε ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ –ΔΕΗ κ. Φωτόπουλος απείλησε όλους τους Έλληνες –καταναλωτές- πελάτες της επιχείρησης, οι οποίοι τον πλήρωναν κάθε μήνα με έναν ικανοποιητικό μισθό και, αργότερα, με μιαν ικανοποιητικότατη σύνταξη, ότι θα κατεβάσει τους διακόπτες του ηλεκτρικού ρεύματος ακόμα και σε ημέρες καύσωνα.

Και σαν να μην έφθανε αυτό, τότε ο κ. Φωτόπουλος και οι περί αυτόν συνδικαλιστές είχαν εμφανιστεί ως «τεθλιμμένοι συγγενείς» της ΔΕΗ, αναρτώντας μάλιστα και «κηδειόχαρτο»!

Στη σχετική «αναγγελία της κηδείας της ΔΕΗ», την οποία «φιλοτέχνησε» τότε η ΓΕΝΟΠ και διένειμε, αναφέρεται ότι η ΔΕΗ «χτυπήθηκε από βόλι για χατίρι των ανταγωνιστών της στις 17 Ιανουαρίου 2006». Στο «κηδειόχαρτο» εμφανίζονται ως «αδέρφια» της ΔΕΗ τα ασφαλιστικά ταμεία, ο ΟΤΕ, η Ολυμπιακή και ο ΟΣΕ!!!. Ως «παιδιά» της ΔΕΗ ο … ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι.

-Τον Φεβρουάριος του 2008, πάλι με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, πρωθυπουργό τον Κ. Καραμανλή, αρμόδιο υπουργό Ανάπτυξης τον Χρ. Φώλια και πρόεδρο της ΔΕΗ τον Τάκη Αθανασόπουλο έγινε πάλι χαλασμός πάντα «για το καλό μας». Αφορμή ήταν η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και οι αυξήσεις που (δεν) έδινε ο κ. Αθανασόπουλος αλλά πραγματική αιτία η συνεργασία με ξένους επενδυτές για την κατασκευή νέων μονάδων. Οι συνδικαλιστές κατασκήνωσαν στο γραφείο του και δεν τον άφηναν να κάνει ΔΣ, ενώ τον Φεβρουάριο του 2008 προχώρησαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις μικρότερης διάρκειας .

Κλείνουμε το σημείωμα αυτό με την επισήμανση της γνωστής διαπίστωσης ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται στη χώρα μας ως ιλαροτραγωδία. Διότι, όπως τους τελευταίους μήνες είμαστε όλοι θεατές στο ίδιο έργο που «παίζεται» εις βάρος της αξιοπρέπειας και του κύρους της χώρας μας σχεδόν κάθε τρίμηνο και κάθε εξάμηνο μετά το 2010 με τις γνωστές εμπλοκές που παρατηρούνται σε όλες τις συζητήσεις με τους ελεγκτές της τρόικας, έτσι και το 2010, την πρώτη εμπλοκή με τους δανειστές είχε προκαλέσει πάλι η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Τότε, οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ, διεκδικώντας το δικαίωμα να ρυθμίζουν όχι μόνο το περιεχόμενο των συζητήσεων, αλλά ακόμη και τις συναντήσεις της τότε υπουργού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής Τίνας Μπιρμπίλη με την τρόικα, περίμεναν τους ξένους εμπειρογνώμονες στην είσοδο του υπουργείου, κρατώντας σακιά με λιγνίτη.

Η συνάντηση ματαιώθηκε και θα πραγματοποιούνταν στην επόμενη επίσκεψη των ελεγκτών της τρόικας στην Αθήνα. Υπενθυμίζεται ότι τότε οι διαπραγματεύσεις για την είσοδο ιδιωτών στην παραγωγή ρεύματος από λιγνίτη βρίσκονταν σε κρίσιμη καμπή, καθώς η Κομισιόν παρουσιαζόταν να απορρίπτει την πρόταση για ανταλλαγή λιγνιτικών μονάδων και πρότεινε την ενοικίαση ή πώληση. Με το ενδεχόμενο αυτό διαφωνούσαν οι συνδικαλιστές, αλλά και η διοίκηση της επιχείρησης! Τα ίδια Παντελάκη μου …

Οι εφιαλτικές διαπιστώσεις της ΓΣΕΕ

Λίγες ημέρες πριν από την «πονοψυχία» των συνδικαλιστών της ΔΕΗ για τους καταναλωτές, κυκλοφόρησε Έκθεση του ΙΝΕ/ ΓΣΕΕ του 2017 με τα εύστοχα βασικά συμπεράσματα για την ελληνική οικονομία και την απασχόληση κατά τη μνημονιακή περίοδο 2010-2015, η οποία μας θύμισε το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του Εργάτη» και άλλα ηχηρά παρόμοια, που βροντοφώναζαν στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας κατά τις απεργίες οι αρχισυνδικαλιστές της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος (ΓΣΕΕ), η οποία στην πραγματικότητα ήταν και είναι Γενική Συνομοσπονδία Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών, αφού σχεδόν ανέκαθεν τη θέση του προέδρου και άλλων αξιωμάτων κατείχαν υπάλληλοι του εν ευρεία εννοία δημόσιου τομέα.

Θυμήθηκα τους απεργιακούς αγώνες με τη λίστα δεκάδων αιτημάτων για αυξήσεις μισθών, για διεύρυνση «κεκτημένων» και άλλες παροχές από άδεια δημόσια ταμεία ή, καλύτερα, από δημόσια ταμεία που ενισχύονταν σχεδόν μόνο από δάνεια και κοινοτικούς πόρους. Διάβασα, λοιπόν, μεταξύ άλλων τα ακόλουθα βασικά συμπεράσματα:

-Η κατανάλωση σημειώνει σημαντική απόκλιση από το διαθέσιμο εισόδημα μετά το 2012. Τα νοικοκυριά, στο σύνολό τους, εμφανίζονται να έχουν αρνητικές νέες αποταμιεύσεις. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το ότι τα νοικοκυριά έχουν αρνητικό νέο δανεισμό συνεπάγεται ότι είναι πολύ πιθανό η κατανάλωση να χρηματοδοτείται από μη δηλωμένα εισοδήματα και από τη μείωση του πλούτου τους.

-Η μείωση του πλούτου των νοικοκυριών έχει αρνητική επίδραση στις καταθέσεις τους και στη δυνατότητα ικανοποίησης των φορολογικών και των δανειακών υποχρεώσεών τους. Το ίδιο ισχύει και για τον επιχειρηματικό τομέα της οικονομίας. Οι προαναφερόμενες τάσεις επηρεάζουν αρνητικά τη φερεγγυότητα του τραπεζικού συστήματος και προκαλούν εμπλοκή στο ρόλο του στο σύστημα πληρωμών και χρηματοδότησης της οικονομίας. Ως προς το ζήτημα αυτό, η ένταξη της οικονομίας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης θα είχε σταθεροποιητική επίδραση στο τραπεζικό σύστημα, ωστόσο χρονικά περιορισμένη.

-Το 68,9% των εργαζομένων με μερική απασχόληση δηλώνει ότι ο λόγος για τον οποίο απασχολείται με αυτή τη μορφή εργασίας είναι ότι δεν μπορούσε να βρει πλήρη απασχόληση.

-Η μακροχρόνια ανεργία συνεχίζει να κινείται σε ποσοστό μεγαλύτερο του 70%.

-Το ποσοστό ανεργίας εμφανίζεται σημαντικά υψηλότερο στις γυναίκες (27,2%) σε σχέση με τους άνδρες (18,9%) και στις νεότερες ηλικίες σε σχέση με τις γηραιότερες. Ειδικότερα, η ανεργία στην ηλικιακή ομάδα 15-24 ετών βρίσκεται στο 44,2%, στην ηλικιακή ομάδα 25-29 ετών στο 33,2%, στην ηλικιακή ομάδα 30-44 ετών στο 21,5%, στην ηλικιακή ομάδα 45-64 ετών στο 18,5% και τέλος στην ηλικιακή ομάδα 65-74 στο 13%. Είναι επίσης σημαντικό να τονίσουμε ότι το επίπεδο εκπαίδευσης έχει μικρή μόνο επίδραση στο επίπεδο της ανεργίας.

-Η περίοδος 2010-2015 συνοδεύτηκε από ιδιαίτερα αρνητικές κοινωνικές επιπτώσεις, όπως εκφράζονται από τους σχετικούς δείκτες φτώχειας και ανισότητας. Ο δείκτης της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού αυξήθηκε από 27,7% το 2010 σε 35,7% το 2015. Όπως ήταν αναμενόμενο, το μεγαλύτερο ποσοστό εντοπίζεται στους ανέργους, το οποίο αυξήθηκε την περίοδο 2010- 2015 κατά 14,3%.

Το ποσοστό φτώχειας στους μισθωτούς εργαζομένους αυξήθηκε σημαντικά μετά το 2011, και το 2015 βρίσκεται κοντά στο 18%. Όσον αφορά τις υπόλοιπες πληθυσμιακές ομάδες, εμφανίζουν αύξηση στο ποσοστό φτώχειας μέσα στην κρίση με εξαίρεση τους συνταξιούχους, οι οποίοι παρουσιάζουν μείωση της τάξης των 2,2 ποσοστιαίων μονάδων μεταξύ 2010- 2015. Το γεγονός ότι οι συνταξιούχοι αποτελούν μια από τις πολυπληθέστερες κοινωνικές ομάδες συνέβαλε σημαντικά στη συγκράτηση του συνολικού ποσοστού φτώχειας.

-Το κατά κεφαλήν πραγματικό ΑΕΠ της Ελλάδας συρρικνώθηκε την περίοδο 2008-2016 κατά 24,8% και διαμορφώνεται πλέον στις 17 χιλιάδες ευρώ. Η εξέλιξη αυτή συνέβαλε στη διεύρυνση της πραγματικής απόκλισης της ελληνικής οικονομίας με την ΕΕ-28, με το μέσο κατά κεφαλήν πραγματικό ΑΕΠ στην ΕΕ-28 να είναι το 2016 υψηλότερο κατά 57,6% του αντίστοιχου της Ελλάδας, έναντι απόκλισης 15,9% το 2008. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2016 για πρώτη φορά το μέσο κατά κεφαλήν πραγματικό ΑΕΠ στην ΕΕ-28 αναμένεται να ξεπεράσει το επίπεδο του 2008, εξέλιξη που αποτυπώνει τη δυναμική της απόκλισης στο βιοτικό επίπεδο μεταξύ Ελλάδας και ΕΕ-28.

-Η σημαντική μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των ελληνικών νοικοκυριών κατά την περίοδο 2010-2015 επέφερε αρνητικές επιπτώσεις στη δυνατότητα κάλυψης μιας σειράς βασικών αναγκών τους. Ειδικότερα, αύξηση από 15,4% σε 29,2% παρουσιάζει το ποσοστό των νοικοκυριών εκείνων που εμφανίζουν αδυναμία επαρκούς θέρμανσης της οικίας τους, ενώ αύξηση από 7,9% σε 12,9% παρουσιάζουν τα νοικοκυριά που αδυνατούν να καταναλώσουν γεύμα με κρέας, ψάρι ή κοτόπουλο κάθε 2η μέρα.

Χαρακτηριστικό της οικονομικής αδυναμίας στην οποία έχουν περιέλθει τα ελληνικά νοικοκυριά είναι η πολύ μεγάλη αύξηση εκείνων που αδυνατούν να καλύψουν έκτακτες δαπάνες, το ποσοστό των οποίων αυξάνεται από 28,2% το 2010 σε 53,4% το 2015.

Η μεγάλη αυτή αύξηση απορρέει αφενός από τη σημαντική μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών και αφετέρου από την κατάρρευση των αποταμιεύσεών τους. Αυξανόμενο είναι επίσης και το ποσοστό των νοικοκυριών στην Ελλάδα που εμφανίζει καθυστερήσεις στην πληρωμή τόκων και ενοικίων (από 10,2% το 2010 σε 14,3% το 2015). Τέλος, γενικευμένα χαρακτηριστικά φαίνεται να αποκτά η αδυναμία πληρωμής λογαριασμών δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών.

Νόμος 1284/1982: Η αρχή του ολέθρου της Ελλάδος

Κι ενώ, λοιπόν, ο ελληνικός συνδικαλισμός ήταν θεσμός, που είχε ως στόχο την προάσπιση των συμφερόντων των Ελλήνων εργαζομένων, με το Νόμο 1264/1982 που έσπευσε να ψηφίσει η νέα τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης στις 30 Ιουνίου 1982, ενισχύθηκαν τόσο πολύ τα προνόμια των συνδικαλιστών που εξελίχθηκαν σε εργατοπατέρες κυρίως στον απέραντο τότε δημόσιο τομέα, ο οποίος με το νόμο του 1983 για τα Εποπτικά Συμβούλια όλες σχεδόν οι παλιές και οι νέες δημόσιες επιχειρήσεις παραδόθηκαν στους λεγόμενους «πρασινοφρουρούς»!

Γενικά, ο Νόμος αυτός, καθώς και οι υπερβολικές απεργιακές κινητοποιήσεις με τα υπερβολικά αιτήματα ακόμα και σε περιόδους λιτότητας, αύξησης των κρατικών ελλειμμάτων, των ζημιών των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών και των επιχορηγήσεών τους από τον κρατικό προϋπολογισμό ελλειμμάτων, του πληθωρισμού, του χρέους προκαλούσαν έντονες αντιπαραθέσεις και ισχυρισμούς ότι οι συνδικαλιστές στην Ελλάδα, κυρίως στο δημόσιο τομέα, είναι προνομιούχοι.

Και η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνεται από σωρεία παραδειγμάτων που θα παραθέσουμε στη συνέχεια από το αρχείο μας. Τελικά, καταδεικνύεται ότι οι συνδικαλιστές κυρίως του ευρύτερου δημόσιου τομέα αποτελούν ένα σημαντικό μέρος της οικονομικής κρίσης που κυριαρχούσε επί δεκαετίες στη χώρα μας και που έγινε μοιραία το 2008 και κορυφώθηκε το 2009.

Παρέμβαση της τρόικας για κατάργηση συνδικαλιστικών προνομίων

Ύστερα από 34 χρόνια, τον Μάϊο του 2016, οι δανειστές απείλησαν με κατάργηση του Νόμου αυτού του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος γιγάντωσε και θέριεψε επί δεκαετίες κυρίως τον ελληνικό κρατικομονοπωλιακό (στη Δημόσια Διοίκηση και στις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς) συνδικαλισμό, με τα απίστευτα προνόμια και την προκλητική προστασία των εκπροσώπων των εργαζομένων. Συγκεκριμένα, οι δανειστές ζήτησαν τότε τα εξής:

1. Αλλαγή του τρόπου λήψης αποφάσεων για την πραγματοποίηση απεργιών.

2. Αύξηση του χρόνου προειδοποίησης για απεργία στον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

3. Μείωση των ημερών συνδικαλιστικής άδειας, περιορισμός αμειβόμενων αδειών στις απολύτως απαραίτητες και περιορισμός των προσώπων που δικαιούνται άδειες.

4. Δραστική μείωση των ημερών αδικαιολόγητης απουσίας του συνδικαλιστή και ευθυγράμμιση με όσα ισχύουν για κάθε εργαζόμενο.

5. Δυνατότητα απόλυσης συνδικαλιστών για σπουδαίο λόγο.

6. Περιορισμός των συνδικαλιστών που απολαμβάνουν προστασία.

7. Κατάργηση της δυνατότητας παροχής προστασίας μέσω του καταστατικού των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

8. Μείωση του αριθμού των προστατευόμενων ιδρυτικών μελών μιας συνδικαλιστικής οργάνωσης.

9. Απολύσεις συνδικαλιστών σε περιπτώσεις ποινικών αδικημάτων ή απιστίας ή μετά από μεγάλη απουσία από την εργασία τους. Σημειώνεται ότι μ ε το σημερινό καθεστώς, το ερώτημα της απόλυσης ενός συνδικαλιστή τίθεται σε ειδική επιτροπή, η οποία καλείται να εξετάσει αν συντρέχουν συγκεκριμένοι λόγοι που αναφέρονται ρητά στον συνδικαλιστικό νόμο.

Μερικές ιστορίες ελληνικής συνδικαλιστικής τρέλας

Σε επίρρωση όλων αυτών που αναφέρθηκαν πιο πάνω, παραθέτουμε από το αρχείο μας μερικές ιστορίες ελληνικής συνδικαλιστικής τρέλας ή ανευθυνότητας:

-795,6 εκατ. δραχμές για χρηματοδότηση συνδικάτων το 1986: Πριν από 31 χρόνια, είχε τόσο ισχυροποιηθεί ο συνδικαλισμός, ώστε χρειάζονταν και χρηματοδότησή τους για την εντονότερη δραστηριοποίησή τους. Από στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (1 Ιανουαρίου 1987), η χρηματοδότηση συνδικαλιστικών οργανώσεων από το «Ειδικό Αποθεματικό Κεφάλαιο» ανερχόταν το 1986 στο ποσό των 795.576.050 δραχμών, έναντι μόλις 15.500.000 δραχμών πριν από τέσσερα χρόνια, το 1982. Το μεγαλύτερο ποσό της χρηματοδότησης αυτής το είχαν πάρει τα Εργατικά Κέντρα (214.687.000 δραχμές), η ΓΣΕΕ (201.883.700 δραχμές), οι Ομοσπονδίες (146.721.000 δραχμές), Σωματεία (212.684.000 δραχμές) και άλλες μικρότερα ποσά.

-Απεργίες για … «προικοδότηση» …αγοριών και άλλα 59 … αιτήματα: Πριν από 31 χρόνια, οι συνδικαλιστές της Τράπεζας της Ελλάδος πραγματοποίησαν απεργίες για την ικανοποίηση … 60 αιτημάτων, τα οποία, όπως στη συνέχεια αποκάλυψε αναγνώστης του «Οικονομικού Ταχυδρόμου», ήταν … 117! Σημειώνεται ότι το θέμα αυτό των 60 αιτημάτων δημοσιεύθηκε από τον γράφοντα με λεπτομέρειες στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» στις 10 Ιουλίου του 1986.

Τότε, τον Ιούλιο του 1986, οι συνδικαλιστές της Τράπεζας της Ελλάδος σε πολυσέλιδο έγγραφό τους προς τη διοίκηση της Κεντρικής Τράπεζας τόνιζαν ότι τα ακόλουθα:

1. Τα ώριμα και δίκαια αιτήματα των συναδέλφων τους

2. Την ίδια τη λειτουργία της Τράπεζας και την ανάγκη να παίξει σήμερα σαν Κεντρική Τράπεζα ένα νέο και πιο ουσιαστικό ρόλο

3. Τι ότι «

Τα 60 αυτά αιτήματα, παρουσιάζονταν σε τρεις κατηγορίες. Τα 28 πρώτα αιτήματα αφορούσαν στη σωστή λειτουργία της τράπεζας καθώς και σε προβλήματα συναδέλφων τους που «. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα αιτήματα για νέες προσλήψεις, για επίδομα Κεντρικής Τράπεζας, επίδομα ενοικίου σε όσους δεν έχουν ιδιόκτητη στέγη, αύξηση του επιδόματος διαχειριστικών λαθών των ταμιακών, άμεσα μέτρα μείωσης της ηχορύπανσης στο … Νομισματοκοπείο, αναπροσαρμογή επιδόματος ασφάλειας, επέκταση του ανθυγιεινού επαγγέλματος στις … τηλεφωνήτριες, χορήγηση ανθυγιεινού επαγγέλματος στους οδηγούς, χορήγηση ανθυγιεινού επιδόματος στους χειριστές τερματικών μονάδων, μείωση του συντάξιμου χρόνου, μείωση ωρών εργασίας, αύξηση της αδείας σε πέντε εβδομάδες, εξέταση φθηνών και οργανωμένων διακοπών.

Σε άλλη κατηγορία παρουσιάζονταν «». Στην κατηγορία αυτή ανήκαν άλλα 28 αιτήματα! Ενδεικτικά αναφέρουμε: Ασφάλεια ζωής, … προικοδότηση, μονιμοποίηση όλων, 15ετία μητέρων, δάνεια για λόγους υγείας, άδεια σε γονείς με παιδιά κάτω των … 16 ετών, ειδικές άδειες για ονομαστική εορτή κλπ, κάλυψη ασφαλιστικών κενών από απεργίες, αφορολόγητα επιδόματα, μεροκάματα απεργιών, 25ετία ανδρών, αύξηση βρεφονηπιακού επιδόματος κλπ. Στο έγγραφο υπήρχε και τρίτη κατηγορία, στην οποία παρουσιάζονταν τρέχοντα άλλα τέσσερα θέματα εργασιακών σχέσεων.

Σημειώνεται ότι οι 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις εξαγγέλλονταν συνήθως για την Παρασκευή και τη … Δευτέρα, οπότε δύο 24ωρες απεργίες … ισοδυναμούσαν με … τέσσερις ημέρες, όπως στις 27 Ιουνίου (Παρασκευή) και στις 30 Ιουνίου (Δευτέρα) 1986.

Σημειώνεται ότι το θέμα αυτό των 60 αιτημάτων δημοσιεύθηκε με λεπτομέρειες στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» στις 10 Ιουλίου του 1986.

-Όταν οι συνδικαλιστές «τράβαγαν τα άκρα» για να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι: Πριν από 31 χρόνια, στις 27 Αυγούστου 1986, στη Βουλή, ο τότε υπουργός Εργασίας Ευάγγελος Γιαννόπουλος ξιφούλκησε κατά των συνδικαλιστών που «τράβαγαν τα άκρα» με τις απεργίες και κατά του περιβόητου Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, για μιαν ακόμα φορά. Τότε, αναφερόμενος ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος στην αναστολή εργασιών της εταιρείας «ΠΕΡΦΙΛ», διευκρίνισε ότι αυτή είναι προσωρινή και ότι η εταιρεία «θ’ αλλάξει αφεντικό». Και πρόσθεσε: «

Ο τότε υπουργός Εργασίας επέρριψε την ευθύνη για το κλείσιμο της «ΠΕΡΦΙΛ» στους επικεφαλής των εργαζομένων στην εταιρεία συνδικαλιστές. Και κατέληξε:

-Απουσίαζαν μετ΄ αποδοχών 1.000 υπάλληλοι της ΔΕΗ κάθε ημέρα: Πριν από 31 χρόνια, το 1986, σε περίοδο λιτότητας και με εκρηκτικό το πρόβλημα της χαμηλής παραγωγικότητας και του επιπέδου παροχής υπηρεσιών από τις δημόσιες επιχειρήσεις, η ΔΕΗ λειτουργούσε σε άλλη χώρα. Τότε, απουσίαζαν μετ΄ αποδοχών 1.000 περίπου υπάλληλοι κάθε ημέρα (οι δε 800 και πλέον συνδικαλιστές της χωρίς να εργάζονται να εισπράττουν τις «υπερωρίες» («Βήμα» 12.10.1986).

-Συνδικαλιστές «επαναστάτησαν» κατά υπουργού διότι δεν … διόριζε σε δημόσιους οργανισμούς … συγγενείς τους: Πριν από 27 χρόνια, τον Οκτώβριο του 1986, είχα μια μαραθώνια συζήτηση με τον τότε υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών Γιώργο Παπαδημητρίου (δημοσιεύθηκε στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» 30 Οκτωβρίου 1986). Τότε, ο υπουργός, απαντώντας σε σχετική ερώτησή μου αποκάλυψε το εξής:

-Αργόμισθοι επί … πέντε χρόνια: Πριν από 31 χρόνια, διαπιστωνόταν ένα εξωφρενικό γεγονός. Όπως αποκάλυπτε ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» (30 Οκτωβρίου 1986, σελίδα 66), στελέχη της Ολυμπιακής Αεροπορίας ήταν επί πέντε χρόνια … αργόμισθοι με την άδεια των διοικήσεων! Είχε γίνει το εξής, όπως προκύπτει από ένα απόσπασμα σχετικού ρεπορτάζ του «Οικονομικού Ταχυδρόμου»: «

-Τριετής προώθηση λόγω μη … κατοχής πτυχίου: Πριν από 31 χρόνια, ήταν καλύτερα να μην είχε πτυχίο ένας εργαζόμενος στην Εθνική Τράπεζα! Όπως μας είχε αποκαλύψει με μακροσκελή επιστολή της η τότε διοίκηση του Συλλόγου Επιστημονικού Προσωπικού της Εθνικής Τράπεζας («Οικονομικός Ταχυδρόμος» 6 Νοεμβρίου 1986), καθιερώθηκε η … τριετής προώθηση εργαζομένων στην τράπεζα λόγω μη … κατοχής πτυχίου! Τότε, ο Σύλλογος Υπαλλήλων της Εθνικής Τράπεζας προχώρησε σε απεργιακές κινητοποιήσεις για να μην ικανοποιηθούν τα αιτήματα των πτυχιούχων, δηλαδή του Συλλόγου Επιστημονικού Προσωπικού της Εθνικής Τράπεζας!

-Οι εργοδότες καταδυναστεύονται από τα συνδικάτα: Πριν από 31 χρόνια, ο καθηγητής (γνωστός ως φίλος του Κώστα Σημίτη και για τις εισηγήσεις του για την οικονομική πολιτική που εφαρμόσθηκε από τον Οκτώβριο του 1985 και προτάσεις του για την κοινωνική ασφάλιση, που ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων) Γιάννης Σπράος διαπίστωσε ότι οι εργοδότες καταδυναστεύονται από τους συνδικαλιστές! Τότε, το «Αντί» (11.4.1986) δημοσίευσε αποσπάσματα από τη συνέντευξη που έδωσε ο Γιάννης Σπράος στο περιοδικό «International Letter” όπου τόνιζε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «

-Ακύρωση απολύσεων για … κομματικούς λόγους: Πριν από 31 χρόνια, διαπιστωνόταν, με αποφάσεις δικαστηρίων, ότι γίνονταν απολύσεις για πολιτικούς – κομματικούς λόγους! Από έρευνα του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» (4 Δεκεμβρίου 1986) προέκυπταν τα εξής:

• Με την υπ΄αριθμόν 886/1986 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ακυρώθηκε απόλυση του προϊσταμένου του ηλεκτρολογικού κλάδου του εργοστασίου της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα ως «πολιτική:
• Με την υπ΄αριθμόν 2598/1986 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ακυρώθηκε η απόλυση πρώην προέδρου του σωματείου «Τρίαινα» των Ελληνικών Ναυπηγείων ως «πολιτική»!
• Με την υπ΄ αριθμόν 163/1986 (Τμήμα Β΄) απόφασή του ο Άρειος Πάγος έκρινε άκυρη την απόλυση υπαλλήλου του ΟΤΕ επειδή δεν ήταν «
• Με την υπ΄ αριθμόν 886/1986 απόφασή του το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών έκρινε άκυρη την απόλυση στελέχους της ΛΑΡΚΟ. Το δικαστήριο έκρινε ότι ο απολυμένος

-Αρνούνταν να πληρώσουν δάνεια του ΟΕΚ υψηλόμισθοι, μολονότι η δόση ήταν όσο το κόστος μιας … μπριζόλας: Πριν από 31 χρόνια, διαπιστώθηκε ότι 1986 ότι δεν είχε εκδοθεί ακόμα η προβλεπόμενη από το Νόμο 1138/1972 υπουργική απόφαση με την οποία θα καθοριζόταν η διαδικασία είσπραξης των δόσεων των δανείων που χορηγούσε ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας! Τότε, διαπιστώθηκε ότι όλες οι κυβερνήσεις από το 1972 έως το 1986 δεν υπέγραφαν την υπουργική αυτή απόφαση … συμμορφούμενες προς τις προτροπές «Συλλόγου Δανειοληπτών» (ναι, είχαν ιδρύσει και Σύλλογο!!!) , οι οποίοι αρνούνταν να καταβάλλουν όχι μόνο τις ληξιπρόθεσμες δόσεις των φτηνών σχετικά δανείων του ΟΕΚ, αλλά και εκείνες που είχαν σταλεί προς αναγκαστική είσπραξη στις εφορίες! Σημειώνεται ότι τα ληξιπρόθεσμα αυτά δάνεια που είχαν πάρει μάλιστα υψηλόμισθοι «δικαιούχοι» από το χώρο των «ρετιρέ» (δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί, τράπεζες κλπ) ανέρχονταν σε 25 δις. δραχμές! Το προκλητικό είναι ότι οι δόσεις των δανείων αυτών δεν ξεπερνούσαν σε ποσό την αξία μιας … μπριζόλας της εποχής εκείνης! Κι όμως, αρνούνταν να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων αυτών…

-Στάση εργασίας παραμονή πρωτοχρονιάς, διότι «έτσι μας αρέσει»: Πριν από 31χρόνια, στις 31 Δεκεμβρίου του 1986, το προσωπικό του ΟΑΣΘ που εργαζόταν στην κίνηση κήρυξε στάση εργασίας το πρωί, από τις 9 έως τη 13, προς μεγάλη ταλαιπωρία του κοινού και της αγοράς την παραμονή της πρωτοχρονιάς. Το μοναδικό αίτημα των εργαζομένων ήταν η καταβολή του πρώτου δεκαπενθημέρου του μισθού του Ιανουαρίου του 1987 μέσα στον Δεκέμβριο. Σημειώνεται ότι ο ΟΑΣΘ είχε καταβάλει μέχρι τότε το μισθό του Δεκεμβρίου και το Δώρο των Χριστουγέννων, προς πλήρη δικαίωση του Μάριου Πλωρίτη, ο οποίος σε άρθρο του στο «Βήμα» (26 Ιουνίου 1986) επεσήμαινε: «

-Ζημιά 7 δισ. δραχμών από μιαν απεργία: Πριν από 30 χρόνια, τον Απρίλιο – Μάϊο του 1987, η ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗ πραγματοποίησε δεκαήμερη απεργία, από την οποία ο ελληνικός λαός επιβαρύνθηκε με 7 δις. δραχμές. Τότε, η διοίκηση της ΔΕΗ, η οποία ήταν συνυπεύθυνη για την απεργία, αναγκάσθηκε να εισαγάγει ηλεκτρικό ρεύμα από τη Γιουγκοσλαβία και την Αλβανία καταβάλλοντας συνάλλαγμα 3 δις. ευρώ. Η απεργία, η οποία άρχισε με τρίωρες στάσεις εργασίας, είχε πραγματοποιηθεί διότι η ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ ζήτησε να αποσύρει η τότε διοίκηση δύο σχέδιά της. Το ένα από αυτά αφορούσε το μισθολόγιο, που ανέτρεπε το ισχύον εργασιακό καθεστώς, και το άλλο τον αποχαρακτηρισμό πολλών ειδικοτήτων ως «βαρέων και ανθυγιεινών». Τελικά, η διοίκηση υποχώρησε από τα δύο σχέδια και πρόβαλε … άλλο, δηλαδή την κατάργηση του «διευθυντικού δικαιώματος» της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ, το οποίο ήταν «κεκτημένο» της! Έτσι, άρχισε η ζημιογόνα δεκαήμερη απεργία.

-Η δουλειά είναι … δουλεία: Πριν από 30 χρόνια, διαβάσαμε στα «Οικονομικά Νέα» (12 Ιουνίου 1987) την ακόλουθη εντυπωσιακή πληροφορία και υπομειδιάσαμε: «Οι Έλληνες εργαζόμενοι στα επίσημα εμπορικά γραφεία της Ιαπωνίας, της Ν. Κορέας και Ταϊβάν, στην Αθήνα τελειώνουν την εργασία τους στις 2:30 το μεσημέρι. Οι ξένοι υπάλληλοι των ίδιων γραφείων ακολουθούν το ωράριο των χωρών τους και τελειώνουν στις 5 ή 6 το απόγευμα!». Και τότε θυμήθηκα τον Λεωνίδα Κύρκο ο οποίος στο συνέδριο της Ελληνικής Αριστεράς είχε ξεσπάσει φωνάζοντας: «Πρέπει να βάλουμε την Ελλάδα να δουλέψει» («Βήμα» 26 Απριλίου 1987)

-Στάση εργασίας για την επέτειο … έναρξης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου: Πριν από 30, χρόνια, στο τεύχος Ιουλίου – Αυγούστου 1987 του Δελτίου του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδος, δημοσιεύθηκε μια … εξώδικη δήλωση σωματείου σε μια περίοδο κατά την οποία όλοι στην Ελλάδα οραματιζόμασταν τάχα την «Ανάπτυξη το 1992». Διαβάσαμε το εξής: Με εξώδικη δήλωσή της η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Ιματισμού μας γνωστοποίησε ότι εξώδικη αυτή δήλωση συνοδεύθηκε από καυστικό χιούμορ του συντάκτη του προαναφερθέντος Δελτίου, το οποίο κατέληγε ως εξής

-Ζητούσαν ρύθμιση χρεών συνεταιρισμών 277 δις. δραχμών: Πριν από 30 χρόνια, στο «Βήμα» της 16^ης Αυγούστου του 1987, δημοσιεύθηκε άρθρο του τότε νέου διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας Θ. Δημόπουλου, ο οποίος αποκάλυπτε τη «χιονοστιβάδα χρεών του αγροτικού τομέα και, φυσικά, των συνεταιριστικών οργανώσεων. Τότε, στις 18 Αυγούστου του 1987 ο τότε πρόεδρος της Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Γεωργικών Συνεταιρισμών (ΠΑΣΕΓΕΣ) Ηλ. Σεϊτανίδης, σε συνέντευξη Τύπου , ζήτησε, μεταξύ άλλων, τη ρύθμιση χρεών των συνεταιριστικών οργανώσεων « και διότι, όπως τόνισε, Τότε, στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» στις 27 Αυγούστου του 1987 δημοσιεύθηκε, με την ευκαιρία αυτή, άρθρο μου υπό τον τίτλο «Το αγροτικοσυνεταιριστικό άγος!», στο οποίο αποκαλύπταμε, μεταξύ πολλών, τα εξής:

• Η ΠΑΣΕΓΕΣ έπαιρνε από το υπουργείο Γεωργίας ως επιχορήγηση 120.000.000 δραχμές!
• Η ΠΑΣΕΓΕΣ έπαιρνε και από το τότε υπουργείο Προεδρίας άλλα 2.000.000 εκατ. δραχμές!
• Στις 31 Δεκεμβρίου 1986 οι συνολικές οφειλές των συνεταιριστικών οργανώσεων προς την Αγροτική Τράπεζα ανέρχονταν σε 317 περίπου δις. δραχμές. Από αυτές, 277 δις. ήταν βραχυπρόθεσμες (από τις οποίες… 89 δις. ληξιπρόθεσμες και 180 περίπου δις. άληκτες) και 40 δις. περίπου μεσομακροπρόθεσμες (8 περίπου δις. ληξιπρόθεσμες και 32 δις. περίπου άληκτες).
• Ουδέποτε οι συνεταιριστικές οργανώσεις προσπάθησαν να λειτουργήσουν ως οικονομικές μονάδες, διότι ουδέποτε προέβησαν σε αύξηση των κεφαλαίων τους για την κάλυψη των ζημιών τους.
• Μέχρι το 1962, η τακτική της ρύθμισης ληξιπρόθεσμων αγροτικών χρεών ήταν άγνωστη. Η πρώτη ρύθμιση ληξιπρόθεσμων αγροτικών χρεών έγινε το 1963 (έως τις 31 Δεκεμβρίου 1962) με απαλλαγή των αγροτών από τον τόκο υπερημερίας και την πληρωμή τους σε οκτώ ετήσιες δόσεις και με επιτόκιο 4%! Σημειώνεται ότι τότε προβλεπόταν η κήρυξη όλου του δανείου ως απαιτητού σε περίπτωση καθυστέρησης καταβολής έστω και μιας δόσης!
• Το 1965 ακολούθησε η ρύθμιση ληξιπρόθεσμών οφειλών έως τις 31 Δεκεμβρίου 1962 των συνεταιριστικών οργανώσεων.
• Το 1968 έγινε διαγραφή χρεών μέχρι 100.000 δραχμών και αφορούσε ληξιπρόθεσμες και άληκτες οφειλές φυσικών και νομικών προσώπων που υπήρχαν έως τις 31 Μαρτίου 1968.
• Ρυθμίσεις επαναλήφθηκαν το 1978, 1981, 1984 και το 1985.

-Νομοσχέδιο, τάχα, για προσλήψεις με …αξιοκρατία: Πριν από 30 χρόνια, τον Οκτώβριο του 1987, ο τότε υπουργός Προεδρίας Απόστολος Κακλαμάνης έφερε στη Βουλή νομοσχέδιο με το οποίο επαγγελλόταν μια ρύθμιση για προσλήψεις δημόσιων υπαλλήλων σε αξιοκρατική βάση! Αμ δε! Με τη συνέργεια κυβέρνησης και αντιπολίτευσης και υπό την πίεση της ΑΔΕΔΥ απαλείφθηκε σχεδόν κάθε θετική διάταξη του νομοσχεδίου περί προσλήψεων! Επίσης, υπό την πίεση όλων αυτών (δείρε με κι ας κλαίω!) με το νομοσχέδιο αυτό που συζητήθηκε στη Βουλή με τη διαδικασία του επείγοντος … μονιμοποιήθηκαν κι άλλοι 15.000 υπάλληλοι του Δημοσίου, υπό την προϋπόθεση ότι κατά την ημέρα ψήφισής του Νόμου θα έχουν συμπληρώσει ένα χρόνο συνεχούς πραγματικής υπηρεσίας, ακόμα κι αν είχαν προσληφθεί με μίσθωση έργου!

-Παγκόσμια πρωτοτυπία: κομματικοποίηση αγροτικών συνεταιρισμών: Πριν από 30 χρόνια, τον Δεκέμβριο του 1987, αποκαλυπτόταν ότι όλη αυτή χιονοστιβάδα χρεών των συνεταιριστικών οργανώσεων οφειλόταν στην κομματικοποίηση των αγροτικών συνεταιριστικών οργανώσεων. Τότε, με άρθρα, έρευνες και αναλύσεις επισημαινόταν ότι η κομματικοποίηση στη λειτουργίας των αγροτικών συνεταιριστικών οργανώσεων επιβλήθηκε με τους Νόμους 1257/1982 και 1541/1985. Έτσι, για πρώτη φορά σε όλον τον κόσμο επιβλήθηκε η ανάδειξη των διοικήσεων και των αντιπροσώπων των αγροτικών συνεταιριστικών οργανώσεων με τη μέθοδο των … παραταξιακών συνδυασμών! Δηλαδή, οι αγρότες μας υποχρεώθηκαν να ψηφίζουν συνδυασμούς που καταρτίζονταν με καθαρά κομματικές σκοπιμότητες.

-Τα τρελά αιτήματα της ΑΔΕΔΥ για μείωση του ορίου συνταξιοδότησης και ωραρίου: Πριν από 29 χρόνια, στις 27 Ιανουαρίου 1988, η ΑΔΕΔΥ επέδωσε στον τότε υπουργό Οικονομικών Δημήτρη Τσοβόλα σχετικό υπόμνημα με το οποίο κατήγγελλε την τότε κυβέρνηση για «καθυστερήσεις και υπαναχωρήσεις». Τότε, η ΑΔΕΔΥ καλούσε την τότε κυβέρνηση να προχωρήσει στην έκδοση Προεδρικού Διατάγματος που θα υλοποιούσε τις ακόλουθες βασικές θέσεις της (όλα τα θαυμαστικά είναι δικά μας):

• Παροχές και μέτρα που ισχύουν σήμερα να μην περικοπούν, αλλά να επεκταθούν!
• Δυνατότητα χορήγησης οικονομικής παροχής που θα υπολογίζεται ποσοστιαία σε σταθερό μισθολογικό κλιμάκιο και θα αναπροσαρμόζεται τιμαριθμικά!
• Μείωση ορίου συνταξιοδότησης !
• Μείωση ωραρίου εργασίας!
• Χορήγηση άδειας, πέραν της κανονικής, με κανονικές αποδοχές!
• Αλλαγή αντικε