Υπογεννητικότητα, υπερφορολόγηση, φυγή των νέων και φαυλοκρατία είναι ο δρόμος τού …πουθενά. Και απέναντι η Τουρκία!

Καυχώνται οι οπαδοί ότι διαψεύσθηκαν οι Κασσάνδρες. Ότι η Ελλάς υπό Τσίπρα δεν κατέρρευσε. Παραγνωρίζουν, όμως, την διεύρυνση της οδού προς την καταστροφή!

Του Γιώργου Κ. Στεφανάκη*

Η υπογεννητικότης αυξάνει. Διατηρούμε ευρωζωνικό πρωτείο ανεργίας. Νέοι και ικανοί εκπατρίζονται. Σε χώρα υπερηλίκων μετατρεπόμαστε.

Διοίκηση και Δικαιοσύνη αδυνατούν να προστατεύσουν. Η ακίνητη περιουσία φορολογείται με αντικειμενικές τούυ 2007. Οι αξίες, όμως, έχουν καταρρεύσει. Η φορολογία, έτσι, γίνεται δημευτική. Ο πολίτης, εκ των πραγμάτων, αντιμετωπίζει αναιδέστατη κρατική αξίωση: «ή πληρώνεις ό,τι θέλω, ή σού παίρνω ό,τι έχεις».

Των συνταξιούχων ο βίος καθίσταται αβίωτος. Αυξάνουν οι ψυχοπάθειες. Ακολουθούν οι αυτοκτονίες.

Δεν βγαίνει η Ελλάς στις αγορές. Την βγάζει η Ευρωζώνη. Τελειώνει η ενίσχυση! Χρειαζόμαστε πολλά χρήματα για μακρό χρόνο, με χαμηλό επιτόκιο. Θα προσφερθούν: λίγα (χρήματα), με βαρύ επιτόκιο, δοκιμαστικά –και– για λίγο χρόνο. Ο κίνδυνος είναι προφανής: να μείνουμε, δηλαδή, στην Ευρωζώνη, όμως «ευρώ» να μην βρίσκουμε!

Οι Τούρκοι τείνουν σε πληθυσμό δεκαπλάσιο του δικού μας. Συμμαχικά είναι δικτυωμένοι. Στηρίζονται σε Ιράν, σε Ρωσία, σε Αλεβίτες Σύριους και σε Κίνα. Αγριεύουν. Απειλούν να επαναλάβουν ό,τι απολύτως πέτυχαν στην Κύπρο, όπως και κατά των Ελλήνων στην Πόλη τον Σεπτέμβριο 1955. Κατά παράβαση των συμφωνημένων, τότε, μάς ξερρίζωσαν από την άλλοτε βυζαντινή μας πρωτεύουσα.

Αντιτάσσουμε διεθνείς συνθήκες! Δηλαδή, δείχνουμε πως είμαστε αμετανοήτως ανιστόρητοι. Ομολογούμε ότι είμαστε και αδύναμοι.

Δεν αρκούν τα λόγια, ούτε οι διεθνείς συμφωνίες. Αντίπαλον δέος χρειαζόμαστε. Υλική δύναμη αναχαίτισης απαιτείται. Δηλαδή, άμεση έλευση αθρόων και επιβλητικών δυτικών δυνάμεων. Και δη: επιχειρήσεων, οργανώσεων, πανεπιστημίων, κ.ο.κ. Αυτοί –όλοι εδώ εγκατεστημένοι– θα αμύνονται των συμφερόντων τους. Θα προστατεύουν, όμως, έτσι, και την Ελλάδα.

Η θητεία Τσίπρα έχει σφραγίσει την Ελληνική Ιστορία ως περίοδος ναρκοθέτησης της Πατρίδας, εσωτερικώς και εξωτερικώς. Η χώρα κινείται επί της οδού της απελπισίας.

*Νομικός