Τα πολιτικά και οικονομικά μερομήνια δείχνουν ότι, η ‘’βαρυχειμωνιά’’ θα εξακολουθήσει και θα επιδεινωθεί για την Χώρα μας από τα χαμηλά βαρομετρικά που μας έχουν κυκλώσει.
Εντούτοις δεν παρατηρείται σοβαρή κινητοποίηση και σχεδιασμός των ‘’μηχανισμών’’ για την αντιμετώπιση της σφόδρα πιθανής θεομηνίας.
Οι ειδικοί επί των κινδύνων προβλέπουν ότι, το μέτωπο θα επηρεάσει δραματικά τα ανατολικά της Χώρας. Δεν χρειάζονται δα και πολύπλοκα μοντέλα για να το προσδιορίσει κανείς.
Το πληγωμένο ΒΑ Αιγαίο, από την κυβερνητική θέση να ‘’θυσιάζει’’ τα νησιά για την προστασία της υπόλοιπης χώρας και της Ευρώπης από το μεταναστευτικό και προσφυγικό ρεύμα, θα δεχτεί, όπως συμβαίνει πάντοτε σε κάθε περίοδο ελληνοτουρκικής έντασης, άλλο ένα ισχυρό πλήγμα στην ήδη ισχνή οικονομία του.
Αυτήν την πραγματικότητα, δηλαδή, την διαταραγμένη και συνεχώς επιδεινούμενη κοινωνική και οικονομική ζωή των κατοίκων των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου κυρίως της Χίου και της Λέσβου είναι φανερό ότι δεν την αντιλαμβάνεται κατά πώς πρέπει η Κυβέρνηση. Ειδάλλως, κάτι επιτέλους θα αποφάσιζε για την ουσιαστική ενίσχυση της πρώτης αμυντικής γραμμής.
Από τις ‘’συναναστροφές’’ της πρόσφατης πολυήμερης παραμονής μου στην πρωτεύουσα για άλλη μια φορά διαπίστωσα ότι η εμπόλεμη ζώνη της Ελλάδας, το ΒΑ Αιγαίο, είναι πολύ μακρινή και ξεχασμένη περιοχή.
Δυστυχώς δεν χωρεί αμφισβήτηση ότι, υπάρχουν δυο Ελλάδες στην κυβερνητική συνείδηση, όπως λέγανε παλιά επί εθνικού διχασμού, οι παλιές και οι νέες χώρες.
Άλλη Ελλάδα η Αθήνα και τα ‘’πέριξ’’ και άλλη η Ελλάδα της Θράκης και των νησιών του ΒΑ Αιγαίου. Της Θράκης και των νησιών που επιβάλλεται να κρατούν υψηλά το εθνικό, πατριωτικό ανάστημα αλλά χαμηλά το κυβερνητικό ενδιαφέρον.
Και το πιο ανησυχητικό. Πιο έντονα από άλλες φορές διαπίστωσα από τους συνομιλητές μου μια απροσδιόριστη ‘’συμπαθητική’’ συγκατάβαση για το τι συμβαίνει στα ανατολικά σύνορα της Ελλάδας. Μια συμβατική συγκατάβαση συμπαράστασης όπως συμβαίνει καμιά φορά στις κηδείες που ναι μεν κατανοούμε τον πόνο και την αγωνία των τεθλιμμένων που είναι όμως ξένα για μας, που ίσα-ίσα ή καθόλου μας αγγίζουν.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τους Αιγαιοπελαγίτες από το να εγκαταλείψουν την μακαριότητα και να βγουν μπροστά. Η συμμόρφωση με το ‘’Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, μακάριοι οι ειρηνοποιοί, μακάριοι οι δεδιωγμένοι, μακάριοι οι πραείς, μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες, ενδεχομένως να μας εξασφαλίσουν στην ‘’άλλη’’ ζωή. Σε τούτην εδώ όμως, την γήινη, στα σίγουρα θα μας εξαφανίσουν από τον χάρτη.
*Υποναύαρχος (ε.α) Λ.Σ.
Κάτοικος Χίου