Πολλοί συνδέουν τις μεταρρυθμίσεις με την σκληρή λιτότητα και αυτό είναι απολύτως λανθασμένο. Επειδή το παραμύθι κάποια στιγμή πρέπει να λάβει τέλος, σας εξηγώ παρακάτω τι ακριβώς συμβαίνει με όσο πιο απλά λόγια γίνεται: «Μεταρρύθμιση» είναι η διαδικασία εκείνη με την οποία θα καταστεί εύρυθμος ένας τομέας, δηλαδή θα λειτουργεί καλύτερα και πιο αποδοτικά.
Μεταρρυθμίσεις είναι:
1) Το άνοιγμα των «κλειστών» επαγγελμάτων
2) Η πάταξη της γραφειοκρατίας
3) Τα φορολογικά κίνητρα για επέκταση μιας επιχείρησης
4) Ένα σταθερό φορολογικό σύστημα με χαμηλούς συντελεστές
5) Τα ασφαλιστικά κίνητρα για πρόσληψη ανέργων από τους επιχειρηματίες
6) Η αξιολόγηση στο δημόσιο ώστε να λειτουργεί σωστά
7) Η κινητικότητα στο δημόσιο (αυτοί που είναι αργόμισθοι να πάνε να δουλέψουν σε υπηρεσίες που χρειάζονται προσωπικό)
8) Η ενίσχυση της διαδικασίας προσλήψεων ώστε να είναι αξιοκρατικές και να μην μπαίνει κανείς από την πίσω πόρτα και χωρίς πτυχία
9) Το ξεβόλεμα των συνδικαλιστών ώστε να παράγουν και αυτοί έργο
10) Να ψηφίζει το 50%+1 υπάλληλος για να γίνει μια απεργία και όχι να κλείνουν τις δημόσιες υπηρεσίες 3 άτομα όποτε επιθυμούν
11) Η άρση των νομικών κωλυμάτων για την σύσταση μια εταιρίας
12) Η άρση της «χαρτούρας» και των άπειρων «σφραγίδων» όταν επισκέπτεσαι για κάποιο λόγο έναν δημόσιο οργανισμό. Να γίνονται δηλαδή όλα γρήγορα και απλά, όπως σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη.
Λογικά όλα αυτά, έτσι δεν είναι; Δε νομίζω να διαφωνεί κανείς!
Και θα μου πείτε τώρα, γιατί δεν τα κάνουν αφού είναι τόσο απλά και θα βοηθήσουν τους Έλληνες πολίτες ώστε να βρουν νέες δουλειές; Γιατί δεν θέλουν να αποφύγουμε όλοι μας το ανεβοκατέβασμα των σκαλοπατιών σε μια δημόσιο υπηρεσία ακόμα και για το πιο απλό;
Απλή η απάντηση : Θέλουν να προστατεύσουν το δημόσιο (αυτοί που πράγματι προσφέρουν στο δημόσιο και είναι αρκετοί, δεν έχουν καμία ανάγκη τις κυβερνήσεις) και γι'αυτό ρίχνουν όλα τα βάρη στον ιδιωτικό τομέα και στην επιχειρηματικότητα.
Αφήνουν χιλιάδες αργόμισθους στο δημόσιο χωρίς να τους κινητοποιήσουν να εργαστούν, τους βολεύουν οι «σφραγιδοφόροι», οι «συνδικαλισταράδες» και όλες αυτές οι εμετικές καταστάσεις που θυμίζουν την ένδοξη Παπανδρεϊκή δεκαετία του '80.
Μόνο που τώρα έχουμε κρίση και δεν υπάρχουν λεφτά για να αυξάνουμε μισθούς, συντάξεις και εφάπαξ. Τότε δανειζόμασταν από την Ευρώπη για να τρώει η Μιμή, ο Ανδρέας, ο Άκης, όλα τα υπόλοιπα παιδιά στην Χαριλάου Τρικούπη και εν συνεχεία και όλη η Ελλάδα. Βέβαια δεν σκέφτηκε κανείς τις επόμενες γενεές, δηλαδή εμάς!!!
Τώρα δυσκόλεψε η κατάσταση και προκειμένου να προστατέψουν το δικό τους πελατειακό κράτος και τους δικούς τους κομματικούς στρατούς, οι ΣΥΡΙΖΑ(ΠΑΣΟΚ)-ΑΝΕΛ αποφασίζουν να διαλύσουν τους ιδιώτες και τους επιχειρηματίες και να φορολογήσουν τους πάντες.
Αυτό συμβαίνει φίλες και φίλοι. Αυτή είναι η ιστορία με τις μεταρρυθμίσεις. Και όσο κανείς δεν τις κάνει, τόσο η «κακή» Τρόικα θα επιμένει για περαιτέρω κόψιμο σε μισθούς και συντάξεις...