Μετά από τέσσερις μήνες διαπραγματεύσεων, δύο Eurogroup και ατελείωτα παρασκηνιακά παζάρια η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, το μόνο που κατάφερε να πάρει από τους δανειστές σαν αντιστάθμισμα είναι τα συσσίτια και η δημιουργία νέων παιδικών σταθμών!... Είναι απίστευτο και όμως αληθινό.
Ο Τσίπρας μοιάζει να τα έχει εντελώς χαμένα. Την μια μέρα εξαγγέλει νέα μέτρα, την άλλη διαψεύδεται παταγωδώς , αναγγέλει τέλος στην λιτότητα, τον διαψεύδουν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, προτείνει εξεταστικές, συγκαλεί Επιτροπή Συνταγματικής αναθεώρησης, εξαγγέλει εξεταστική για την υγεία, ρίχνει επικοινωνιακές μπαλωθιές και όποιον πάρει ο χάρος!
Την μια ποντάρει στην αναμπουμπούλα με τις Ευρωπαϊκές εκλογές, την άλλη τάσσεται κατά της Ευρώπης των πολλαπλών ταχυτήτων… Με λίγα λόγια έχει πελαγώσει και κανείς δεν ξέρει πως θα τελειώσει η κάθε ημέρα που ξημερώνει…
Ένα πράγμα μόνο δεν έχει αλλάξει στα σχέδια του και το κρατάει με νύχια και με δόντια: Η προσφυγή στις κάλπες. Η συμπαγής ομάδα των 153 τον βοηθάει σε αυτό.
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν πρόκειται να σκεφτούν εκλογές νωρίτερα από το καλοκαίρι του 2019, αν μέχρι τότε υπάρχει κράτος και λειτουργεί… Το ανέλπιστο δώρο να βρεθεί στην εξουσία η Αριστερά, έστω και με την… τσόντα των «ψεκασμένων» δεν το χαρίζουν σε κανέναν.
Δεν τους νοιάζει αν οι παλινωδίες έχουν κουράσει εχθρούς και φίλους, ούτε αν η καθυστέρηση κάνει βαρύτερη την λυπητερή για τους πολίτες και διαλύει κάθε αξιοπιστία της χώρας. Τους νοιάζουν μόνο οι εσωκομματικές ισορροπίες, οι ίντριγκες και το βόλεμα και ας κατρακυλάει η χώρα…
Η αριστερά επιχείρησε τρεις φορές ενόπλως να πάρει την εξουσία σ’ αυτή την χώρα. Είναι οι λεγόμενοι τρεις γύροι. Την πρώτη με την προκάλυψη της εθνικής αντίστασης, εκτελώντας πιστά τις εντολές της Μόσχας, να κάνουν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και μετά να αρπάξουν την εξουσία, την δεύτερη το Δεκέμβρη του 1944 με την ένοπλη επίθεση εναντίον των Βρετανών και Ελλήνων και την τρίτη το 1946-49 με τον αιματηρό εμφύλιο. Και τις τρεις φορές ηττήθηκε, αφού αιματοκύλησε την χώρα. Θα αφήσει τώρα την εξουσία που της έπεσε σαν «δώρο εξ’ ουρανού» στα χέρια, με την ψήφο του «εξυπνότερου λαού» του κόσμου;…
Το ζητούμενο είναι αν σήμερα μπορεί να την κρατήσει και μετά την εκπνοή της Συνταγματικής προθεσμίας, δηλαδή τον Σεπτέμβριο του 2019. Οι ενδείξεις δείχνουν ότι με την φτωχοποίηση του λαού που εφαρμόζει εκεί αποσκοπεί… Μέχρι τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ στα δύο χρόνια που κυβερνάει αναβίωσε όλους τους λόγους της υποτιθέμενης «αντίστασης» που εννοείται ότι ήρθε στην εξουσία για να εκφράσει:
Με το να δει την Ελλάδα σαν «αποικία χρέους», αναπαρήγαγε έναν άτοπο και παρωχημένο αντιαποικιοκρατικό λόγο.
Με το να δει την ντόπια «αστική τάξη» σαν «τρόικα εσωτερικού», Γερμανοτσολιάδες και Κουϊσλινγκς, αναπαρήγαγε νέο εμφυλιοπολεμικό λόγο περί εθνικής προδοσίας. Με το να επιζητήσει τέλος, την «αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας» έναντι των Γερμανών ή των Βρυξελών, αναπαρήγαγε έναν εθνικολαϊκιστικό λόγο, που αναφέρετε σε έναν κόσμο με ανεπαρκείς οικονομίες που δεν υφίστανται πλέον…
Όλη αυτή όμως η ρητορεία, από τραγωδία κατάντησε φάρσα!...
Πήρε μάλιστα κωμικοτραγικές διαστάσεις μέσω του κυβερνητικού αφηγήματος περί «σκληρής διαπραγμάτευσης»…
Η αποτυχία είναι παταγώδης. Το μόνο που κατόρθωσαν ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μέσα από αυτό το μπάχαλο είναι να κρατάνε ένα 15% μισθοσυντήρητων, συνταξιούχων και βολεμένων…
Μέσα στο υπόλοιπο διάστημα ο Τσίπρας θα κάνει την τελευταία του «μπολσεβίστικη» επιχείρηση: Θα το παίξει αντιευρωπαϊστής για να συσπειρώσει τους δραχμιστές, ευρωσκεπτικιστές και λοιπούς τσαρλατάνους, φτωχοποιώντας ακόμα πιο πολύ τη χώρα.
Τίποτα δεν αποκλείει ο αγράμματος καταληψίας να έχει στο βάθος του Σταλινικού του μυαλού και την λύση του «4ου γύρου», της επιβολής δηλαδή μιας αριστερής συνέχειας, επικαλούμενος εθνικούς κινδύνους, προσφυγικά κύματα, φτώχεια και πείνα, διεκδικήσεις στο Αιγαίο, δικαιώματα μειονοτήτων κ.α., καταστρατηγώντας το Σύνταγμα μέσω δημοψηφισμάτων ( με την βοήθεια του ανεκδιήγητου Παυλόπουλου…), «παίζοντας» κατά το δοκούν και με τις ανακατατάξεις στην Ευρώπη.
Αυτό θα είναι και το χειρότερο σενάριο, μετά από την απόπειρα να παραμείνει στο παιχνίδι, σαν αντιπολίτευση και μετά τις εκλογές… Αποδυναμωμένο βέβαια, όχι γιατί δεν το σκέφτονται, αλλά έχουν αποδείξει ότι είναι τόσο άχρηστοι που ούτε αυτό μπορούν να κάνουν.
Εκτός αυτού μια τέτοια σκέψη και μόνο προκαλεί γέλια στην πλειοψηφία του λαού, εκτός από τους «επαγγελματίες κινηματίες», τους σκληροπυρηνικούς αριστερούς (το «βαθύ κράτος» δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ) και τους «ψεκασμένους» του Καμμένου…
Το μόνο σίγουρο σήμερα στην «ομορφότερη χώρα του κόσμου» που διαθέτει «τον εξυπνότερο λαό του κόσμου», είναι ότι έχουν να δουν πολλά τα μάτια μας… Πάρα πολλά και απίστευτα!...
* Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι εκτελεστικός Πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και Τ. Πρόεδρος της Ένωσης Επαρχιακού Τύπου.