Η συμφωνία με τους Θεσμούς έκλεισε όπως γράφουν τα sites. Και μάλιστα ξημερώματα(06.00) ώστε να νιώσουμε τον βαθμό δυσκολίας και να δικαιολογηθεί η καθυστέρηση.
Ας αποφύγω τους αριθμούς. Θα κοπούν συντάξεις και θα πέσει το αφορολόγητο, μετά απο 2 χρόνια. Και αναρωτιέμαι: δεν κατανοούν οτι η μηνιαία σύνταξη σε ένα σπίτι τροφοδοτεί την κατανάλωση; Δεν έχουν παραδείγματα γονέων και παππούδων που δίνουν μέρος της σύνταξης τους σε παιδιά και εγγόνια;
Του Ηλία Καραβόλια
Πρόκειται για βεβήλωση ιερών δικαιωμάτων.Η σύνταξη είναι η αποταμίευση του ιδρώτα, είναι η κατάληξη του εργασιακού βίου. Είναι η ελάχιστη κοινωνική μέριμνα που οφείλει - που είναι υποχρεωμένο το Κράτος- να έχει απέναντι στον πολίτη. Στις σκανδιναβικές χώρες, ξέρεις πολύ πριν βγείς στην σύνταξη πόσα θα πάρεις. Προγραμματίζεις τα πάντα. Για τα παιδιά σου, για τις διακοπές σου στην Μεσόγειο, για τις αρρώστιες των γηρατειών. Στην Ελλάδα αυτά απαγορεύονται.
Και δυστυχώς ο πολίτης εθίστηκε σε αυτό, το αποδέχεται και ξέρει οτι ο μή προγραμματισμός είναι φυσιολογικός, είναι δεδομένος.
Η επίθεση στην περιουσία, τα πρώτα χρόνια των μνημονίων, η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και τώρα οι βίαιες περικοπές στις συντάξεις, είναι το αμπαλάζ μιας αλήθειας,μιας γενικής αλήθειας: υποτιμάται το ανθρώπινο χέρι, το ανθρώπινο μυαλό, η εργασία, ο μόχθος και ο ιδρώτας. Είτε με αριστερές (κατ ονομα ) κυβερνήσεις, είτε με νεοφιλελεύθερες ηγεσίες στο τιμόνι της χώρας, η υποταγή της εργασίας στην λιτότητα είναι δεδομένη.
Ταυτόχρονα,τα αντικίνητρα επισκιάζουν τις βασικές αρχές που προάγουν τον υγιή ανταγωνισμό. Υπερφορολόγηση, ληστρική επιδρομή σε εισοδήματα/κέρδη, γραφειοκρατικό κόστος. Λόγω αυτών, χαμένος βγαίνει πάλι η εργασία. Αυτό είναι που δεν λέει να καταλάβει το αριστερό αφήγημα : χωρίς επιχειρήσεις, η απασχόληση δεν θα αυξηθεί. Δεν χρειάζεται να πάμε στο άλλο άκρο, της πλήρους απορρύθμισης, της ελεύθερης πτώσης μισθών, της ασυδοσίας απο κάποιες πολυεθνικές και κολοσσούς που δεν σέβονται εργασιακά δικαιώματα σε πολλές χώρες.
Σε όλα υπάρχει η χρυσή τομή για ισορροπία και αποφυγή ελλειμμάτων.
Πρέπει να αντιληφθούμε οτι δεν ξέρουμε και δεν συμφωνήσαμε ποτέ μεταξύ μας ποιο μοντέλο ανάπτυξης είναι το ασφαλέστερο, το ρεαλιστικότερο, το εφικτό.
Η Ελλάδα στήθηκε ,καλώς ή κακώς, σε κάποιους πυλώνες: μικρομεσαίες μή βιώσιμες επιχειρήσεις(μή καινοτόμες), αθρόες επιδοτήσεις σε κλάδους υπηρεσιών, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες με υπερκοστολόγηση έργων, υψηλοί μισθοί στο Δημόσιο, υψηλές συντάξεις. Το να ρημάζουμε τα δυο τελευταία φαινόμενα χωρίς να βάζουμε χέρι στα υπόλοιπα, είναι συνταγή αυτοκτονίας. Το να κόβουμε την σύνταξη του παππού χωρίς να ωθούμε τον εγγονό του να σκεφτεί καινοτομικά, δηλαδή να μην ανοίξει καφετέρια ή να μην προσληφθεί στο Δημόσιο πχ, δεν έχει νόημα και όφελος για την Οικονομία.
Πρέπει να περικόψουμε την ημιμάθεια και την προχειρότητα. Πρέπει να αποδεχθούμε κάποιες αλήθειες έξω απο τα ακραία δόγματα κρατισμού-απορρύθμισης. Η Ελλάδα του 2017 δεν έχει την πολυτέλεια να κολλάει σε ιδεοληψίες. Όσα χαθούν απο μείωση φόρων, ας τα βρούμε απο σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις.
Όσα εξοικονομηθούν απο πτώση μισθών, συντάξεων στο Δημόσιο, ας γίνουν παραγωγικό "χρήμα". Ξέρω, όλοι φοβόμαστε την αποτυχία του κράτους - επιχειρηματία. Όλοι το ζήσαμε. Ας τολμήσουμε με συμπράξεις, χωρίς διαπλοκή και ολιγάρχες. Σε κάθε νομό, σε κάθε περιφέρεια, υπάρχουν οι έντιμοι και υγιείς επιχειρηματίες. Ας τους αξιοποιήσουμε, αρκεί να μην τους μολύνουμε και αυτούς.
Οι συμφωνίες 7 ετών τώρα με τους Θεσμούς δεν περιλαμβάνουν καθόλου μέριμνα χρηματοδότησης για έρευνα και καινοτομία. Δεν συμπεριέλαβαν ποτέ λεφτά για προγράμματα επιχειρηματικότητας σε σχολεία και πανεπιστήμια.
Όσο δεν εξοικονομούμε χρήματα για να καλλιεργήσουμε "συνείδηση προοόδου" στα νέα παιδιά, όσο δεν τους προμηθεύουμε το καύσιμο της καινοτομίας, τόσο αυτά θα είναι απορροφημένα στην άσκοπη υπερδικτύωση, στην αντιπαραγωγική χρήση της τεχνολογίας.
Μπορεί ο Macron στην Γαλλία να λαικίζει λέγοντας "μια start up για τον καθένα", όμως η πραγματικότητα επιβάλλει τέτοιους στόχους. Άλλωστε, δεν ξεφεύγεις απο τις ανισότητες που γεννάει ο τεχνολογικός καπιταλισμός αν προσπαθήσεις να τον αγγνοήσεις. Πρέπει να τον αξιοποιήσεις ή μάλλον να τον εκμεταλλευτείς, πριν σε περιθωριοποιήσει αυτός.
Η Ελλάδα στέκεται χρόνια τώρα μέσα σε αυτό το "κενό αξιοποίησης". Καρκινοβατεί μεταξύ ανοιχτής -κλειστής οικονομίας, μεταξύ ολιγοπωλίων-ανταγωνισμού. "Έπαιζε" με τον ασύδοτο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό(τράπεζες και Δημόσιο χόρευαν ένα ταγκό εδώ και πολλά χρόνια, μέσω των ελληνικών ομολόγων) στερώντας απο την αγορά πιστώσεις για ανάπτυξη και φλέρταρε έτσι με την διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Η δημοσιονομική ασφυξία απο τους δανειστές, οι περιορισμοί της νομισματικής κυκλοφορίας, η συνεχής λιτότητα, οδήγησαν και οδηγούν σε ανισότητες. Και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο απο αυτό. Οι υπόγειες ταξικές διαφορές βγαίνουν στην επιφάνεια όσο οι "πετυχημένοι" λυγίζουν και όσο οι "αποτυχημένοι" δεν σηκώνουν κεφάλι. Όσοι δε έφτιαξαν περιουσίες, είναι πλέον "επικηρυγμένοι". Δυστυχώς, πρόκειται για έναν προθάλαμο κοινωνικού κανιβαλισμού.
Πρέπει λοιπον πρώτα να συμφωνήσουμε μεταξύ μας. Με ένα διαρκές εγχώριο μνημόνιο κοινού συμφέροντος, για τα παιδιά μας. Και να περιλαμβάνουμε σε αυτό ένα εθνικό ανακοινωθέν κοινής λογικής, μήπως αντιληφθούν ξένοι και εγχώριοι γιατροί της συμφοράς μας, ότι τουλάχιστον πρέπει να αποφύγουμε να ποινικοποιήσουμε την πλέον πολύτιμη περιουσία του Έλληνα : το φιλότιμο...
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
