Επαίρεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ γιατί επέβαλε ‘’νομιμότητα’’ και ‘’τάξη’’ στο τηλεοπτικό πεδίο. Όμως η επελθούσα δήθεν νομιμότητα είναι ανύπαρκτη καθόσον συγκρούεται με την συνταγματική νομιμότητα.
Του Κώστα Χριστίδη*
Νομικού – Οικονομολόγου
Στο άρθρο 15 παράγραφος 2 του Συντάγματος ρητώς ορίζεται ότι ο κρατικός έλεγχος των ραδιοτηλεοπτικών μέσων υπάγεται στην αποκλειστική αρμοδιότητα ειδικής ανεξάρτητης αρχής, του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης.
Περί της αντισυνταγματικότητας του νόμου Παππά έχει ταχθεί η πλειονότητα των συνταγματολόγων, ακόμη και των προερχομένων από τον χώρο του Σύριζα. Η κυβέρνηση κατήργησε την αρχή αυτή, νομοθέτησε εν σπουδή και ήδη καλεί κατόπιν εορτής την αντιπολίτευση να συμπράξει για την επανασύσταση του ΕΣΡ…
Είναι χαρακτηριστική η αντίθεση μεταξύ της ανωτέρω σπουδής και της πλήρους κυβερνητικής αδιαφορίας για την εφαρμογή της κειμένης νομοθεσίας σε περιπτώσεις όπως της καταλήψεως του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από εκπροσώπους του διεθνούς αναρχισμού, της πυρπόλησης μέσων μαζικής μεταφοράς από αντιεξουσιαστές και του ξυλοδαρμού του Διοικητού της Τροχαίας στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Η χαριεστάτη κυβερνητική εκπρόσωπος παρομοίασε το κλείσιμο καναλιών ενήμερων στις υποχρεώσεις τους με την κατεδάφιση αυθαιρέτων κτισμάτων (που εν τούτοις ουδέποτε κατεδαφίζονται). Όμως οι ιδιοκτήτες αυθαιρέτων παραβιάζουν καταφανώς την νομοθεσία ενώ οι τηλεοπτικοί σταθμοί λειτουργούσαν μέχρι σήμερα χωρίς να παραβιάζουν κάποιον νόμο.
Ως προς την τύχη των εργαζομένων που θα μείνουν άνεργοι, όχι διότι οι εργοδότες τους βρέθηκαν σε οικονομική αδυναμία αλλά γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε και διέταξε να λειτουργήσουν τέσσερα μόνο κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας, αναμένουμε να δούμε εάν κάποιοι πολιτικοί θα ανέβουν στα κάγκελα ή εάν ο κ. Λαζόπουλος θα κάνει κάποια σατιρική εκπομπή στο κανάλι που εμφανίζεται, το οποίο, κατά τον κ. Παππά, έχει τρεις μόνο μήνες ζωής.
Πάντως τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν όποτε απολύονται εργαζόμενοι από κομμουνιστές εργοδότες, όπως στην ‘’Τυποεκδοτική’’ του ΚΚΕ.
Το επιχείρημα περί βιωσιμότητας τεσσάρων μόνο σταθμών διότι τόσους μπορεί να στηρίξει η σημερινή διαφημιστική πίτα 200 εκ. ευρώ είναι δηλωτικό της πρωτόγονης κυβερνητικής οικονομικής σκέψης.
Κατ’αρχάς η πίτα αυτή μπορεί στο μέλλον να αυξομειωθεί. Δεύτερον, δεν μοιράζεται ισομερώς αλλά εξαρτάται από την τηλεθέαση κάθε σταθμού. Σε ιδιαίτερα δυσμενή θέση βρίσκονται οι δύο νέοι σταθμοί, οι οποίοι πέραν του υπέρογκου ποσού που θα καταβάλουν για την λήψη της άδειας, θα επιβαρυνθούν με κόστος νέων επενδύσεων και λειτουργίας.
Η βιωσιμότητά τους είναι λίαν αμφίβολη, εκτός εάν οι ιδιοκτήτες τους αποβλέπουν σε άλλα οφέλη, πράγμα όχι απίθανο εάν αναλογισθεί κανείς ότι μεταξύ αυτών παρεισέφρησαν μεγαλοεργολάβοι του δημοσίου, κουμπάροι υπουργών, ύποπτοι για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, κάτοχοι ‘’μαύρων χρημάτων’’ (κατά την καταγγελία του υπουργού Άμυνας), κλπ. Αλλά για την διεκδικούσα το ηθικό πλεονέκτημα Αριστερά, οι δικοί της κουμπάροι είναι οι καλύτεροι!
Όπως σε κάθε ολιγοπώλιο, ζημιωμένοι είναι οι καταναλωτές, τα εκατομμύρια τηλεθεατών, το δικαίωμα επιλογής των οποίων συρρικνώνεται από τις αυταρχικές περί ‘’τάξης’’ κυβερνητικές αντιλήψεις.