Ο Μητσοτάκης, το 1990, είχε αποφασίσει να προβεί σε υποτίμηση της δραχμής

Επειδή η πρόθεση για υποτίμηση του νομίσματος δεν κοινοποιείται και για την περίπτωση που μια λεπτομέρεια που αφορά στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και ειδικά στην ανάληψη της πρωθυπουργίας το 1990 ίσως δεν είναι γνωστή, για την ιστορική αλήθεια αναφέρω το παρακάτω περιστατικό:

Του Νίκου Παπαποστόλου

Πριν πέντε χρόνια περίπου ευρισκόμενος στα Χανιά προσεκλήθην σε δείπνο από τον ιατρό και κλινικάρχη κ. Ηλία Γαβριλάκη.

Στην ψαροταβέρνα που καταλύσαμε το βράδυ ομοτράπεζος ήταν ο Μίνως Ζομπανάκης. Είναι φυσικό όταν έχεις μια τέτοια προσωπικότητα δίπλα σου η συζήτηση να στραφεί πού αλλού; Στα οικονομικά.

Η συνομιλία έφτασε και στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και είπα στον Μίνω Ζομπανάκη ότι σχεδόν αμέσως μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Μητσοτάκη προέβην σε προαγορά συναλλάγματος για τις επικείμενες υποχρεώσεις της εταιρείας που διηύθυνα προς το εξωτερικό.

Και τούτο διότι παρακολουθώντας την εξέλιξη των εν γένει οικονομικών της χώρας ήμουν βέβαιος ότι ο Μητσοτάκης θα προέβαινε σε υποτίμηση της δραχμής, πράγμα το οποίο, όμως, δεν το έκανε, γεγονός που το θεώρησα μεγάλο λάθος.

‘Εγώ τον απέτρεψα’, πετάγεται ο Μίνως ‘Με φώναξε ο Μητσοτάκης και μου λέει «Μίνω ετοίμασε την υποτίμηση» «Όχι κύριε πρόεδρε», του είπα. «Δεν πρέπει να γίνει υποτίμηση αυτήν τη στιγμή» Και πράγματι δεν έγινε.

Στη συζήτηση πάνω είπα ευθαρσώς τη γνώμη μου, που και σήμερα πιστεύω, ότι μια υποτίμηση τότε θα έφερνε ευνοϊκό αποτέλεσμα για τη μετέπειτα διαχείριση των οικονομικών της χώρας που ήδη για την εποχή είχε υπέρμετρο εξωτερικό δανεισμό.

Η πίστη μου αυτή με έκανε σε ομιλία μου τον Νοέμβριο του 1991 στο Intercontinental σε συνέδριο με θέμα «Σχέσεις Ελλάδος – ΗΠΑ – ΕΟΚ» να αναφέρω μεταξύ άλλων ότι «…η οικονομία της Ελλάδος είναι σε κατάσταση πτωχεύσεως… θα πρέπει η ηγεσία της να απαιτήσει από την Επιτροπή να επανορθώσει την επιδειχθείσα στο παρελθόν ανεκτικότητά της, προσφέροντας καταρχήν μια μεγάλη δωρεάν οικονομική βοήθεια και δυνατότητα αναδιαπραγμάτευσης του εξωτερικού χρέους με την αναγκαία χαριστική περίοδο ατόκως, ώστε να κατορθώσει να ανορθώσει την οικονομία της».