Οι λαοί δεν είναι διόλου ανεύθυνοι για τις πολιτικές επιλογές και τις ανοχές τους. Τί μπορεί να συμβεί όταν η προνοητική σκέψη υποχωρεί...
Του Κων. Γκούζια*
«Ο Στοχασμός, όταν προηγείται της πράξεως, μάς παρέχει ένα σπουδαίο πλεονέκτημα: μάς επιτρέπει να κερδίσουμε χρόνο, να σωθούμε από προβλέψιμες περιπέτειες, να αποφύγουμε την υποχρέωση να ζήσουμε άθλιες λύσεις, που μόνο λίγο αν σκεπτόμεθα σοβαρά γι αυτές εκ των προτέρων, θα ήταν ξεκάθαρο πόσο καταστρεπτικές ήσαν. Εάν όμως, με υποκρισία ή ιδεολογικό φανατισμό, δεν χρησιμοποιούμε την σκέψη μας γι αυτό τον σκοπό, και περισσότερο απ’ όλα στην πολιτική.
Εάν είμεθα τρις-ευτυχισμένοι να συμπαρασυρθούμε μέχρι το τέλος σε επικίνδυνες περιπέτειες προτού καταστούμε ικανοί να κρίνουμε το τέλος –και όταν θα είναι πολύ αργά– όπως συχνά πράξαμε κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα. Τότε, δικαίως, κάποιος θα διερωτηθεί: Ποιος είναι ο σκοπός στην κατοχή της γνώσεως ή της αφθονίας της πληροφορίας;» (Jean-Francois Revel, Connaissance Inutile. 1989).
Συνήθως, μετά τις εκλογές οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί, οι «διανοούμενοί» μας, οι επιμορφωτές και παραμορφωτές της λεγόμενης κοινής γνώμης, έχουν το χάρισμα να ισχυρίζονται το φαιδρό με σοβαρότητα.
«Ο σοφός λαός αποφάσισε». Υπονοώντας ότι η απόφαση που εκφράζει το εκλογικό σώμα με καθολική ψηφοφορία είναι και η σωστή, η συνετή, η δικαία, η σοφή… Βεβαίως, στο βάθος του άπειρου χρόνου –δηλαδή, αφού θα έχουν δοκιμασθεί όλες οι δυνατές περιπτώσεις εκλογής με όλους τους δυνατούς συνδυασμούς και τα αποτελέσματα κάθε φορά θα έχουν τιμωρήσει αλλά θα έχουν καταστήσει σοφότερο τον λαό.
Τότε, μετά από «άπειρα» χρόνια, η απόφαση του λαού θα είναι ίσως σοφή …αφού οι προηγούμενοι επέλεξαν να γίνουν πειραματόζωα της ιδεοληπτικής και φανατικής προτιμήσεώς τους, χωρίς καν να σκεφθούν τις συνέπειες των επιλογών τους. Επανειλημμένως και συνεχώς, μέχρι να πεισθούν.
Σήμερα, όμως; Όταν μετά από πολέμους, εθνικές καταστροφές, την άνοδο του Ναζισμού και την κατάρρευσή του σε ένα παγκόσμιο λουτρό αίματος με γενοκτονίες αθώων λαών κάθε φυλής, με προεξάρχουσα την εβραϊκή θρησκευτική κοινότητα…. Εν συνεχεία την επεκτατική εγκληματική επικράτηση του κομμουνισμού, την υποδούλωση δισεκατομμυρίων ανθρώπων στο αιμοσταγές τυραννικό ολοκληρωτικό κομμουνιστικό καθεστώς διεστραμμένων εγκληματικών δικτατόρων, Στάλιν, Μάο, Πωλ Ποτ των Ερυθρών Χμερ, Φιντέλ Κάστρο, του σημερινού τυράννου της Βορείου Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν, την αδιάψευστη αποκάλυψη των γκούλαγκς, των δημόσιων ψυχιατρείων, τον απορφανισμό της ανθρωπότητας με δεκάδες εκατομμυρίων αθώων…
Και τέλος την ολοσχερή αυτοκατάρρευση του υπαρκτού «σοσιαλισμού», όταν δεν έμεινε πια τίποτα όρθιο. Τί άλλο θέλουμε ακόμη να δούμε; Πώς είναι δυνατόν, μετά από όλα αυτά, να υπάρχουν ανάμεσά μας άνθρωποι που εξακολουθούν και επιλέγουν την τυραννία, το σκοτάδι, το μίσος για τον άνθρωπο, την άλογη τυφλή υποταγή στο δόγμα –την εποχή της πληροφορίας, της γνώσεως, της προόδου, της Ελευθερίας;
Φευ. Μολονότι δεν υπάρχει κάτοικος αυτής της χώρας που να αγνοεί τα γεγονότα αυτά, η παραπληροφόρηση, το γάνωμα της Ιστορίας, η αριστερο-κομμουνιστική κατήχηση από νηπιακής ηλικίας στα σχολεία, η επέλαση της μεταπολιτεύσεως, των πασοκικών κλαδικών, η παράδοση της εξουσίας στους συνδικαλιστές και η επιτηδευμένη ταύτιση-νουθεσία των δημοσιογραφικών απόψεων με την «αλήθεια», η απαιδεία των νέων, η ηρωική δειλία και ο γενναιόδωρος λαϊκισμός των πολιτικών ηγεσιών (με λαμπρή εξαίρεση εκείνη της Πρωθυπουργίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη), κατέστρεψαν τον κοινωνικό ιστό και δημιούργησαν το σημερινό γονότυπο του Νεοέλληνα-Καραγκιόζη. Του ημιμαθούς παντογνώστη Έλληνα, που μισεί την ανταγωνιστικότητα, την άμιλλα, την πρόοδο.
Του Έλληνα οκνού, μίζερου, χαλαρού, φραπεδάκια, που τρέφεται με κρατικές αργομισθίες, επιδόματα, διορισμούς, απάτες, που λοιδορεί και φθονεί τον Έλληνα δημιουργό πλούτου και που για όλα τού φταίνε οι ξένοι επειδή τον δάνεισαν, «βομβαρδίζοντας» ανηλεώς την Ελλάδα με δισεκατομμύρια ευρώ (300!!! Μόνον την τελευταία τριετία, χωρίς να υπολογίζουμε το σχέδιο Μάρσαλ και τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενώσεως), ζητώντας μόνο το αυτονόητο: έστω και αργά, επιτέλους, το ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΜΑ του καρκινικού κράτους, όπως τόσο περιγραφικά έχουν αναλύσει κατ’ εξοχήν οι κ.κ. Παπανδρόπουλος και Μαράτος στην Εστία.
Έτσι, υπάρχουν ανάμεσά μας αρκετοί –για να επιφέρουν την καταστροφή– συμπολίτες μας που θέλουν, επιλέγουν να βλέπουν συνωμοσία μίσους κατά της Ελλάδος και υποχθόνια σχέδια, όλων των πολιτών της Ευρώπης και της Αμερικής, όλου του κόσμου –πλην, βεβαίως, του Ξανθού γένους. Του φιλειρηνικού, του καλού χριστιανού, του δημοκράτη, του γενναίου εθνικιστή και τέως πράκτορα της Κα Γκε Μπε, συντρόφου Πούτιν, που προικοδοτεί τα «εθνικιστικά» κινήματα και την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης. Και προσεύχονται πολλοί, τραγικώς ή επιτηδείως, αφελείς ή συνένοχοι, για την επιστροφή σε «εθνικό» νόμισμα μπανανίας, ή ακόμα χειρότερα ονειρεύονται νοσταλγικά προδοτικούς εφιάλτες του παρελθόντος…!
Υπό αυτάς τας συνθήκας, ελπίδα της Ελλάδος για ταχύτερη εξέλιξη προόδου μέχρι την έλευση της μελλοντικής στο άπειρο του χρόνου –σοφής– επιλογής του Λαού μας, είναι ο παρατηρούμενος ξεσηκωμός και το φευγιό των νέων Ελλήνων στο εξωτερικό. Εκεί γρήγορα οι νέοι μας, μακράν απέχοντες του γενιτσαρισμού, αφυπνίζονται. Βλέπουν, συνειδητοποιούν πώς λειτουργεί ο πολιτισμένος κόσμος.
Τα οργανωμένα κράτη, που εδώ μάς διδάσκουν να μισούμε. Με την προίκα της ευφυΐας που προσδίδει η, κολωβή έστω, μάθηση της ελληνικής γλώσσας, οι νέοι Έλληνες του εξωτερικού, η πραγματικώς Νέα Ελλάδα, είναι εκείνη που τις επόμενες δεκαετίες θα πλοηγήσει ό,τι απομένει από την «σοφία» των επιλογών του λαού μας σε ένα καλύτερο μέλλον.
Αληθώς: Μεγάλη ωριμότητα, πολύς χρόνος, περισσότερες δοκιμές και λάθη και ακόμη περισσότερο κατανόηση και μάθηση των καλών τρόπων απαιτούνται ώστε η εν συγχύσει δική μας κοινωνία κάποτε να αντιληφθεί την λυτρωτική αξία της ψήφου. Όχι την καταστρεπτική. Αφού και σήμερα, όπως πάντα, ο εχθρός είναι ανάμεσά μας. Πριν η άγνοια, σήμερα το Ψεύδος.
*Ναυπηγός, μηχανολόγος ΕΜΠ
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
