Επτά χρόνια πέρασαν από τότε που ο τρίτος της δυναστείας Παπανδρέου αποφάσισε να μας οδηγήσει στο «απάνεμο» λιμάνι του ΔΝΤ και έκτοτε λιμάνι ακούμε και λιμάνι δεν βλέπουμε στον ορίζοντα. Αντίθετα βιώνουμε την έντονη ναυτία της μεγάλης θαλασσοταραχής.
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Με μεγάλη πλειοψηφία που πήρε ο Γ. Παπανδρέου στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, έταζε λαγούς με πετραχήλια με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν». Είχε πάρει τόση φόρα που μόλις στρογγυλοκάθισε στο Μαξίμου άρχισε να μοιράζει επιδόματα, για να τα πάρει πίσω λίγους μήνες αργότερα.
Τώρα, μετά από τον εξοβελισμό του από την πολιτική σκηνή, επανέρχεται με το ανύπαρκτο σε αποδοχή από το κοινό κίνημα του, στο υπό την ηγεσία της Φώφης τέως κόμμα του, με κρυφή φιλοδοξία να παίξει εκ νέου ρόλο μπαλαντέρ, στην όποια μελλοντική εξουσία προκύψει στο μέλλον.
Άλλα με ανάλογα συνθήματα και μάλιστα πλειοδοτώντας, υφάρπαξε την εξουσία και ο Α. Τσίπρας που σήμερα πανηγυρίζει για το πλεόνασμα την ώρα, που έχει βουλιάξει την ελληνική κοινωνία από τους φόρους που δεν αντέχονται πλέον από τους δεινοπαθούντες πολίτες.
Από τα φερέφωνά τους σε κρατική τηλεόραση και νεοπαγείς εκδότες, εμφανίζουν την χώρα στα πρόθυρα της εξόδου από τα μνημόνια, την ώρα που μείωσαν συντάξεις και αφορολόγητο κατά 30% και πλέον, και την στιγμή που έδωσαν βορά στα funds μια σειρά από «κόκκινα» δάνεια, προκειμένου να κερδοσκοπήσουν σε βάρος των καταταλαιπωρημένων πολιτών.
Να τους χαιρόμαστε τους λεβέντες, που με τα ψέματα και τις αυταπάτες που επιστράτευσαν ως δικαιολογία, κατέλαβαν την εξουσία, βόλεψαν στο δημόσιο σε δύο μόλις χρόνια 75.000 δικούς τους και πάνω από 2.000 μετακλητούς και τώρα σχεδιάζουν σε πρώτη φάση να μονιμοποιήσουν 30.000 από αυτούς με το γνωστό από το παρελθόν πρόσχημα, ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Τα ίδια Παντελάκι μου, που λέει και ό λαός, τα ίδια Παντελή μου… Αυτοί οι εισελθόντες από το παράθυρο κοστίζουν 500.000.000 ευρώ το χρόνο, στους βαρύτατα φορολογούμενους πολίτες. Όσο για τις μονιμοποιήσεις από των συμβασιούχων, αυτό αποτελεί ύβρι για τους 400.000 και πλέον νέους που στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι επιστήμονες που πήραν των ομματιών τους και έφυγαν προς αναζήτηση εργασίας εκτός Ελλάδος.
Γιατί με αυτές τις ρουσφετολογικές ενέργειες τους, παραβιάζουν κατάφορα το άρθρο 4 παρ.2 του Συντάγματος που αναφέρει ρητά ότι «Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις».
Όμως για τους πάσης φύσεως εξουσιαστές μας, χθεσινούς και σημερινούς, προέχει το κομματικό συμφέρον του κοινωνικού και κυρίως Εθνικού, σε μια χώρα που συρρικνώνεται πληθυσμιακά και απειλείται από τις ορδές, που θα μας στείλει βάσει σχεδίου ο νεοσουλτάνος της Άγκυρας.
Η εξουσία έναντι οποιουδήποτε τιμήματος είναι το σύνθημα των κρατούντων, που το έχουν ρίξει στα εγκαίνια δρόμων με συνοδεία μουσικής και οργάνων και σε πολλαπλές συνεντεύξεις, λες και είμαστε τις παραμονές μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης.
Όμως τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, συμβαίνει να πουλάνε χθες, σήμερα και αύριο. Από τον Γ. Παπανδρέου με τα λεφτά υπάρχουν, μέχρι τον Α. Τσίπρα που έταζε κατάργηση των μνημονίων, του ΕΝΦΙΑ, αύξηση συντάξεων, δώρα Χριστουγέννων και ένα σωρό άλλες παροχές, για να κάνει όταν πήρε την εξουσία, τα ακριβώς αντίθετα.
Βεβαίως δεν τελειώσαμε με το γαϊτανάκι των «σωτήρων», ήρθε να προστεθεί και ο Α. Σώρρας με τα ομόλογά του, που σύντομα απόκτησε οπαδούς και ετοιμάστηκε να εκπορθήσει την Βουλή και μάλιστα με δικαστική βούλα, που τον εμφάνιζε ως αξιόπιστο. Ευτυχώς ήρθε μια ιδιωτική διαφορά, και μια καταδίκη από αυτήν, που του έκοψε την φόρα.
Όλα αυτά τα παθήματα δεν έχουν γίνει όπως διαπιστώνει κανείς εκ του αποτελέσματος μάθημα, σε μια μεγάλη κατηγορία συμπολιτών μας, που πιστεύουν ότι θα μας σώσει ο από μηχανής Θεός. Και δεν βλέπουν το απλό και αυτονόητο ότι στις μνημονιακές υποχρεώσεις, που το πολιτικό σύστημα αποσιωπά, ότι υπάρχει και μία ακόμη, που μιλάει για την αποκομματικοποίηση του κράτους.
Γιατί το κράτος δεν μπορεί να είναι δοχείο νυκτός για το πολιτικό σύστημα. Αν δεν εκσυγχρονισθεί, αν δεν λειτουργήσει προς όφελος του έντιμου πολίτη, αν δεν έρθει πραγματικός αρωγός στην υγιή επιχειρηματικότητα, τότε αυτή η χώρα είναι καταδικασμένη σε έναν αργό και ταυτόχρονα οδυνηρό θάνατο.
Οι κάθε λογής τσαρλατάνοι της πολιτικής σκηνής, που εμφανίζονται κατά καιρούς ως σωτήρες, κινούνται οι ίδιοι και οι παρέες του δι’ ίδιον όφελος και δεν δίνουν δεκάρα για τους υπηκόους τους.
Οι πολίτες δηλ. όλοι εμείς, που υφιστάμεθα όλη αυτή την κακοποίηση, οφείλουμε να αφυπνισθούμε, να βγούμε από τον λήθαργο και να πάψουμε να σκεπτόμαστε όπως οι πολιτικάντηδες, που παριστάνουν τους αριστερούς και θέλουν να κερδίσουν οι ακροδεξιοί σε Ολλανδία ή Γαλλία, προκειμένου να πετύχουν τα σχέδια τους, που δεν είναι η προώθηση του εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης και πολιτικής ζωής, αλλά με κουτοπονηριές για εφήμερη επιβίωση των ιδίων και της παρέας τους…
ΠΗΓΗ: ORGI.GR