Πως λειτουργεί η σταλινικού τύπου δήμευση εργασίας και περιουσίας, με άλλοθι την «αναδιάρθρωση του χρέους».
Του Κώστα Νεοφώτιστου
Σ’ ένα παλιό εργοστάσιο τυποποίησης ελαιολάδου υπήρχε μια πρέσα. Στις πλάκες της έμπαιναν συμπιέσιμα υλικά που είχαν χρησιμοποιηθεί σε κάθε φάση της επεξεργασίας, και πιέζονταν ώστε να βγει ακόμα και το τελευταίο υπόλειμμα λαδιού, το οποίο – στη συνέχεια – πήγαινε για βιομηχανική επεξεργασία σαν υποπροϊόν.
Υπηρχε ενα οριο στην αντοχη της πρεσας, αφου δεν ειναι δυνατον να βαζεις συνεχεια υλικα στο εσωτερικο της και να αυξανεις την πιεση χωρις φραγμο. Αυτη την ορθολογικη σκεψη μπορουσε να την κανει ο χειριστης της αλλα οχι και ο εργοδηγος, που συνεχιζε να του λεει ‘’δως της λιγο ακομα, κατι θα βγαλει’’.
Ο εργατης-χειριστης, εβλεπε τον παραλογισμο της αυξανομενης πιεσης αλλα, για καποιους δικους του λογους, δεν καταλαβαινε πως αν ξεπεραστει το οριο της πρεσας το πρωτο θυμα θα ειναι αυτος ο ιδιος, που βρισκοταν διπλα της.
Περιοριστηκε να μουρμουριζει κατι σχετικο με την αντοχη του μηχανηματος αλλα δεν διανοηθηκε ποτε να αρνηθει την παραλογη αυξηση της πιεσης.
Προφανως, οταν το μηχανημα εσκασε, ο χειριστης απεδημησε εις Κυριον παιρνοντας μαζι του την αφελεια ή τις φοβιες του, εξ’αιτιας των οποιων δεν τολμησε ποτε να πει το σωτηριο ‘’ΦΤΑΝΕΙ! ΩΣ ΕΔΩ!’’
Ενα ιδιο ‘’Φτανει!’’ κι ενα βροντερο ‘’Ως εδω!’’ ξεπηδαει μεσα απο την παραπανω ιστορια ενος φαινομενικου εργατικου ατυχηματος που, στην πραγματικοτητα, ειναι ενα κοινωνικο ατυχημα.
Οταν αποδεχεσαι σιωπηρα και αδιαμαρτυρητα το γεγονος οτι τις 204 απο τις 365 μερες του χρονου εργαζεσαι για φορους, εισφορες και καθε ειδους ξεδιαντροπες επιβαρυνσεις, αυτο ειναι κοινωνικο ατυχημα.
Οταν βλεπεις οτι εφτασες στις 204 μερες δημευμενης εργασιας ακολουθωντας την εντολη ‘’δωσε λιγο ακομα, κατι θα βγει’’ και συνεχιζεις αδιαμαρτυρητα, αυτο ειναι κοινωνικο ατυχημα.
Οταν ακους, διαβαζεις, βλεπεις και αισθανεσαι στον ιδιο σου τον εαυτο την αδιακοπη πιεση και συνεχιζεις να ανταποκρινεσαι χωρις αρνηση, αυτο ειναι κοινωνικο ατυχημα.
Οταν συμμορφωνεσαι στην εντολη ‘’δωσε λιγο ακομα, κατι θα βγει’’ επειδη φανταζεσαι πως καπου θα σταματησει αυτος ο παραλογισμος, αυτο ειναι κοινωνικο ατυχημα.
Καποτε θα σπασει η φορολογικη πρεσσα. Ο ιδιοκτητης της επιχειρησης θα πει κατι μισολογα για ‘’αστοχια υλικου’’ ή ‘’ανθρωπινο λαθος’’ γιατι μπορει αυτος να εδωσε τη σχετικη εντολη αλλα, οπως ολοι οι ιδιοκτητες, θα την βγαλει καθαρη.
Το ιδιο και οι διαφοροι εργοδηγοι που μεταβιβαζουν εντολες και αποφασεις φροντιζοντας να ειναι οι ιδιοι σε αποσταση ασφαλειας. Οσο για σενα και τους ομοιους σου, που η αφελεια, η αβελτηρια ή και η φοβια σας εκαναν να συμμορφωθειτε και να μην αρνηθειτε τον παραλογισμο αυτο, θα ειστε τα θυματα που θα θυσιαστουν στο βωμο του ‘’δωσε λιγο ακομα, κατι θα βγει’’.
Για τους συμπολιτες μου που γραφουν, διαβαζουν, κοινοποιουν και διακινουν κειμενα και αναλυσεις για το αισχος της υπερβολικης, ετεροβαρους, καταχρηστικης και επονειδιστης φορολογησης, εχω να πω τουτο μονον:
Αν εχετε τον τροπο και τους μηχανισμους που θα σας επιτρεψουν να ειστε συνεπεις σε αυτη την σταλινικου τυπου δημευση της εργασιας και περιουσιας σας ακομα κι οταν φτασει να ισοδυναμει με τις 300 μερες ετησιας εργασιας, παρακαλω να μην συνεχισετε τις διαδικτυακες διαμαρτυριες.
Ειναι, τουλαχιστον, ανηθικο και γελοιο να εμφανιζεστε ως διαμαρτυρομενοι, οταν εχετε ετοιμες στο χερι τις επομενες πληρωμες και περιμενετε τις αντιστοιχες ημερομηνιες για να στηθειτε στις ‘’ουρες της ντροπης’’ προκειμενου να πληρωσετε.
Αν δεν εχετε τετοιες ετοιμες λυσεις (φανερες ή αφανεις) καλες ειναι οι διαδικτυακες διαμαρτυριες αλλα καλυτερα θα ηταν να σκεφτειτε μετρα αυτοπροστασιας.
Το καρκινωμα που εχουμε δεν θεραπευεται με ασπιρινες (πολυ περισσοτερο, με διαπρυσια διαδικτυακα κηρυγματα) αλλα με δραστικους τροπους καταστροφης του ογκου.
Κι αυτη η πολιτικη νεοπλασια που κυβερνα σημερα τη χωρα, ζει και αναπτυσσεται με το χρημα που σας αρπαζει. Κοψτε της το χρημα, κοψτε της αυτη την αιμοδοσια, για να τελειωσει αυτο το αισχος.
Αν δεν το εχετε καταλαβει, η πρεσα θα σκασει γιατι το χρεος ειναι ‘’εξαιρετικα μη βιωσιμο’’. Ολα τα υπολοιπα, μαζι με τα πυρινα κειμενα σας, ειναι παραμυθια για να περνατε καλα μεχρι να τιναχτει η πρεσσα.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
