Έπρεπε να περάσουν τέσσερα χρόνια για να καταλάβω γιατί ο κ. Τσίπρας δεν εφάρμοσε ως πρωθυπουργός και ως κυβέρνηση τα σχέδια και τις δεσμεύσεις που είχε ανακοινώσει παρουσιάζοντας το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη στις 14 Σεπτεμβρίου του 2014 και στην κεντρική προεκλογική ομιλία του στην Αθήνα στις 23 Ιανουαρίου του 2015.
Του Δημήτρη Στεργίου
Λοιπόν, δεν εφάρμοσε όλα αυτά ο κ. Τσίπρας διότι γνώριζε, όπως όλοι οι εξουσιομανείς , ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις δίδονται για την άνοδο στην εξουσία και όχι για να εφαρμόζονται. Όταν, μάλιστα, αυτές οι υποσχέσεις –δεσμεύσεις είναι και … «αντιαναπτυξιακές», τότε δεν επιτρέπεται να εφαρμόζονται επί τέσσερα χρόνια μέχρι να καταρτισθεί ένα άλλο «φιλοαναπτυξιακό» πακέτο λίγο πριν τελειώσει το μαρτύριο, για έναν πρωθυπουργό και κόμμα σφοδρό εραστή της «καρέκλας», λήξης της συνταγματικής θητείας της κυβέρνησης.
Έτσι, στις 7 Μαϊου του 2019, ο κ. Τσίπρας, συνεχίζοντας τις περιβόητες «Ζαππειάδες» προηγούμενων «σωτήρων» περιχαρής ανακοίνωσε ένα πακέτο προεκλογικών παροχών, τις οποίες χαρακτήρισε ως «φιλοαναπτυξιακά μέτρα, διότι, όπως είπε, θα συμβάλει σε μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα χρόνια.
"Αυτός ο σχεδιασμός θα δώσει τη δυνατότητα για ισχυρή τόνωση της ανάπτυξης τονώσει, θα τονώσει την οικονομία αλλά θα δώσει και την ευκαιρία τα οφέλη της αναπτυξιακής πορείας να γίνουν πιο γρήγορα αισθητά στους πολλούς", τόνισε. Αλλά, αν ο κ. Τσίπρας γνώριζε οικονομικά ή το οικονομικό επιτελείο του σεβόταν τους φιλέκδικους οικονομικούς νόμους δεν θα ξέφευγαν από το έρκος των οδόντων του τέτοιες ύβρεις εναντίον τους.
Άλλωστε, τέσσερα χρόνια τώρα θα έπρεπε να είχε καταλάβει από τα «δικά του έργα και ημέρας» , αλλά και όλων των προηγούμενων, πόσο φιλέκδικοι είναι οι οικονομικοί νόμοι, με τη διαφορά ότι την μήνιν τους δεν πληρώνει ο ίδιος και το οικονομικό επιτελείο, αλλά η «περήφανη», όπως έλεγε προεκλογικά, Ελλάς και ο πάντα ευκολοπίστευτος και πάντα προδομένος ελληνικός λαός.
Λοιπόν, φιλοαναπτυξιακά δεν είναι τα πακέτα παροχών σε πολλούς εις βάρος των λίγων που πληρώνουν φόρους, αλλά οικονομικά μέτρα που ενισχύουν την ανάπτυξη, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν.
Και οι παροχές και μάλιστα σε περίοδο δεινής οικονομικής κρίσης και εφιαλτικής υπερχρέωσης, δεν συμπεριλαμβάνονται στους παράγοντες που προσδιορίζουν την ανάπτυξη, όπως η ξορκιζόμενη σε περιόδους πληθωρισμού κατανάλωση, οι ταλαίπωρες επενδύσεις, οι ακριβοθώρητες εξαγωγές που έχουν μεγάλη προστιθέμενη αξία και οι αθρόες εισαγωγές όταν αφορούν εξοπλισμό για επενδύσεις και όχι … σκόρδα και … πατάτες!!!
Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι ο πολιτειακός σοσιαλισμός του Περικλή με παροχές σε όλους, μα σε όλους τους πολίτες, που έγιναν … άεργοι, προκάλεσε τον οικονομικό θάνατο της Αθήνας, μολονότι τα χρήματα δίδονταν από το συμμαχικό ταμείο!
Τώρα, στο ερώτημα γιατί έπρεπε να περάσουν τέσσερα χρόνια για να βρει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης αυτό το «θαυματουργό φιλοαναπτυξιακό» πακέτο μέτρων, επιτρέψτε μου να σας παραπέμψω στο μαρτύριο και τη μαρτυρία των «δεσμεύσεων» «Τσίπρα στην κεντρική προεκλογική ομιλία στην Αθήνα στις 23 Ιανουαρίου 2015, με συντροφιά-παρηγοριά την αιώνιας επιβεβαίωσης ρήση του Αριστοτέλη:
«Ο δε ψευδής λόγος γίνεται παρά το πρώτον ψεύδος», που σημαίνει ότι ένα ψέμα έχει για επακόλουθο κι άλλα! Διαβάστε, λοιπόν, σχηματοποιημένα, τα ακόλουθα σε μια περίοδο τεσσάρων ετών, δηλαδή από τις 23 Ιανουαρίου 2015 έως τις 7 Μαϊου του 2019, μήπως και καταλάβουμε πού είναι η φάκα και πού είναι το τυρί, όχι μόνο επί Τσίπρα, αλλά και προηγούμενων Ζαππείων, ΔΕΘ και μπαλκονιών.
Κι έτσι φτάσαμε σε ένα χρέος που εκτοξεύθηκε στο 181,1 του ΑΕΠ και θα κάνει τους Έλληνες δεσμώτες έως το … 2061: