Εν όψει του επικείμενου συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας κρίνω σκόπιμο να επαναλάβω την ανάγκη επιδίωξης ενός τρίπτυχου που εκφράζεται από τρία ‘’Αλφα’’: Ανάπτυξη, Αξιοκρατία και Αλληλεγγύη.
Αυτοί οι τρεις στόχοι πρέπει να συναρθρώνονται αρμονικά σε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα προκειμένου να υπάρξουν θετικά και διατηρήσιμα αποτελέσματα.
Του Κώστα Χριστίδη*
Η Ανάπτυξη είναι θέμα καλής λειτουργίας, των δύο τομέων, του δημόσιου και του ιδιωτικού, των οποίων, βεβαίως, είναι διαφορετικές οι αρμοδιότητες. Ο ιδιωτικός τομέας είναι αυτός που πρωτίστως δημιουργεί πλούτο και (παραγωγικές) θέσεις εργασίας.
Για να επιτελέσει αυτό το έργο είναι απαραίτητη η αποτελεσματική λειτουργία ενός δημόσιου τομέα που θα εξασφαλίζει κυρίως την ασφάλεια από εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς, την πολιτική και νομισματική σταθερότητα, την εκτέλεση των αναγκαίων έργων υποδομής και την εκδήλωση αλληλεγγύης προς τα αδύνατα μέλη της κοινωνίας.
Στην Ελλάδα ο δημόσιος τομέας ανέκαθεν λειτουργούσε αναποτελεσματικά, αλλά ιδιαιτέρως υπό κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποτελεί ασήκωτο βαρίδι για την οικονομία.
Προαπαιτούμενα για την βελτίωσή του είναι μία ευρεία συνταγματική αναθεώρηση και μία εξίσου ευρεία διοικητική μεταρρύθμιση, κυρίως μέσω αξιολόγησης δομών και προσώπων, κινητικότητας, ιδιωτικοποίησης λειτουργιών και συμπράξεων με τον ιδιωτικό τομέα (προς τις κατευθύνσεις δηλ. που περιέγραψε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Κυριάκος Μητσοτάκης).
Έτσι θα καταστεί δυνατή και η επανεκκίνηση του ιδιωτικού τομέα με έμφαση στην παραγωγή διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών.
Το δεύτερο μέρος του τρίπτυχου είναι η Αξιοκρατία, η προώθηση όσων έχουν τα κατάλληλα προσόντα σε κάθε τομέα. Πρόκειται για το μέγα, ελλείπον χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας.
Το πρόβλημα ξεκινά από την πολιτική ηγεσία, η οποία βρίθει από εκπροσώπους χαμηλής ποιότητας που αναρριχώνται σε υψηλά αξιώματα λόγω κομματοκρατίας, διαιωνίζεται δε και διαχέεται μέσω του πελατειακού κράτους.
Μοιραίως, πολλοί ιδιώτες, αντί να καταβάλλουν προσπάθειες για αύξηση της παραγωγικότητας και ανάπτυξη υγιούς επιχειρηματικότητας, καλλιεργούν σχέσεις με πολιτικούς και επιζητούν προνομιακές ρυθμίσεις (ευνοιοκρατικός καπιταλισμός).
Η προώθηση της αξιοκρατίας συνεπάγεται απαρέγκλιτη εφαρμογή του Κράτους Δικαίου, που συνίσταται στην θέσπιση ολίγων σχετικώς νόμων, αλλά με βέβαιη, ίση και αυστηρή εφαρμογή έναντι πάντων, κυβερνώντων και κυβερνωμένων. Απαιτεί επίσης άκρα προσοχή στην επιλογή συνεργατών ώστε κάθε φορά να δίνονται σωστά μηνύματα στην κοινωνία.
Το τρίτο μέρος του τρίπτυχου είναι η Αλληλεγγύη, η παροχή υλικής και κάθε άλλης υποστήριξης προς όσους την έχουν πραγματικά ανάγκη. Και, δυστυχώς, είναι πολύ μεγάλος και διαρκώς αυξάνεται ο αριθμός των συμπολιτών μας που σήμερα βρίσκονται σε καθεστώς μεγάλης ανάγκης.
Η ορθή κατεύθυνση για την εκδήλωση αυτής της αλληλεγγύης δεν είναι μία προκρούστεια αντίληψη αναδιανομής και εξισωτισμού, υπόβαθρο της οποίας είναι ο φθόνος, αλλά η παροχή υπηρεσιών παιδείας και υγείας ικανοποιητικού επιπέδου και η εξασφάλιση για όλους ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος που θα αυξάνεται σταθερά.
Η συνεπής επιδίωξη των τριών ‘’Αλφα’’ είναι ικανή να μεταμορφώσει ριζικά την κοινωνία μας στο ορατό μέλλον.
Νομικός – Οικονομολόγος*