Υπάρχει ο Ντόναλτ Τραμπ στην Αμερική, που συνδιαλέγεται με την Καρντάσιαν και τον ράπερ σύζυγό της, που συμβαίνει να είναι και ένθερμος οπαδός του, υπάρχει και ο Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία με ακροδεξιά χαρακτηριστικά. Ε, τι να κάνουμε, έχουμε και στην Ελλάδα τον Πάνο Καμμένο μας.
Ο συνεταίρος του Τσίπρα πετάγεται στην Ουάσιγκτον με το Gulfstream του, δίνει απλόχερα βάσεις στις ΗΠΑ, που θα απλωθούν σε όλη την Ελλάδα και προτείνει Plan B για το σκοπιανό, με την δημιουργία ενός μίνι ΝΑΤΟ, εντός της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και δεν τρέχει τίποτα.
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Ας μην ανησυχούμε λοιπόν για τα φαινόμενα αυτής της εκφυλιστικής πολιτικής μια και δεν αποτελούν ελληνικό προνόμιο.
Συμβαίνουν και στη Ρώμη και στην Ουάσιγκτον και αλλαχού .Αντίστοιχοι άνδρες του Σαλβίνι υπήρξαν και στο παρελθόν και ενδοξότεροι στην Ιταλία, όπως ο Μουσολίνι και ο Νέρων.
Η διαφορά με Άγγλους, Γάλλους και Πορτογάλους για να θυμηθούμε και την γνωστή φράση, είναι ότι οι πρώτοι με το όχι τους στο δημοψήφισμα έχουν εγκλωβιστεί και διακινδυνεύουν μια έξοδο από την ΕΕ χωρίς συμφωνία. Οι Γάλλοι αγκομαχούν για να πετύχουν τους αυστηρούς δείκτες που έχουν επιβάλει οι Βρυξέλες.
Τέλος οι Πορτογάλοι που μπήκαν και βγήκαν από το μνημόνιο σε μια τριετία, έχουν επιστρέψει σημαντικό μέρος των απωλειών που είχαν οι συνταξιούχοι και οι άλλες κοινωνικές ομάδες και δανείζονται με επιτόκια κάτω του 2%.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς που διαδέχθηκε την Κεντροδεξιά συνέχισε την πολιτική των προκατόχων της, με αποτέλεσμα η χώρα να έχει μια συνέχεια και να βρεθεί πολύ σύντομα στο δρόμο της ανάπτυξης.
Πολιτικοί αυτής της χώρας με πληθυσμό και έκταση ανάλογη της Ελλάδας, έχουν αναλάβει υψηλές θέσεις, όπως ο Αντόνιο Γκουτέρες που εξελέγη Γ.Γ του ΟΗΕ και ο Μάριο Σεντένο, που ανέλαβε πρόσφατα επικεφαλής του Eurogroup. Και οι δύο έχουν τύχει διεθνούς αναγνώρισης, μια και θεωρούνται εξαιρετικοί στα νέα τους καθήκοντα.
Αντίθετα στη χώρα μας προκειμένου ο Τσίπρας και η παρέα του να καταλάβουν την εξουσία, πούλησαν φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες στον ελληνικό λαό, τάζοντάς του πράγματα και θάματα που στη συνέχεια αποδείχθηκαν ανέφικτα. Έτσι μας οδήγησαν σε ένα τρίτο αχρείαστο μνημόνιο, αντί να κλείσουν το δεύτερο με ελάχιστο κόστος και επιβάρυναν του χρέος της χώρας με 80 επιπλέον δις
Βεβαίως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην πατρίδα μας έχει καταγραφεί ένα ποσοστό της τάξεως του 23%, που πιστεύει ότι μας ψεκάζουν, αυτό δεν μπορεί να γυρίζει την πλάτη του στον Πάνο Καμμένο, που έχει αντίστοιχες απόψεις.
Τα όσα κατά καιρούς ξεφουρνίζει υπερβαίνοντας και το ρόλο του και τις αρμοδιότητες. του ουδόλως απασχολούν τον επικεφαλής του συνεταιρισμού, που περί άλλα τυρβάζει, μια και δεν βλέπει τυφώνα Πάνου στις ΗΠΑ αλλά μόνο Μαρκ. Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε που λένε.
Και δεν ενοχλεί ούτε το γεγονός ότι η χώρα γίνεται διεθνώς ρεζίλι, μια και ο αναρμόδιος υπουργός προτείνει διαφορετικά πράγματα από αυτά που υποστηρίζει και έχει υπογράψει η παρούσα κυβέρνηση με την συμφωνία των Πρεσπών.
Επιμένουν τώρα από τον επίσημο όργανό τους, την ΕΡΤ ότι τα ΜΜΕ στην Ελλάδα έχουν ανεβάσει το θέμα και επικαλούνται το μορατόριουμ που συμφώνησαν Τσίπρας-Καμμένος για το θέμα των Σκοπίων με χρονικό ορίζοντα που φτάνει ως τον προσεχή Μάρτιο.
Εξάλλου ο ηγέτης του σημερινού κυβερνητικού σχήματος ξέρει να τους δουλεύει όλους ψιλό γαζί. Από τον Φώτη Κουβέλη, που υπήρξε εσωκομματικός του αντίπαλος για την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ, βάζοντάς τον κάτω από τον super δεξιό Π. Καμμένο, μέχρι όταν επέβαλε χωρίς κανείς να πει κουβέντα στο κόμμα του, την Κ. Νοτοπούλου που πήρε από την καθαριότητα του Δήμου Θεσσαλονίκης, για να κάνει υπουργό Μακεδονίας –Θράκης.
Οι άτεγκτοι «αριστεροί», όχι μόνο έφαγαν στη μάπα τον Π.Καμμένο, αλλά στον πρόσφατο ανασχηματισμό «παντρεύτηκαν» και την δεξιά που δηλώνει καραμανλική Κ. Παπακώστα, καθώς και την Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου που ανέδειξε πολιτικά ο Γ. Παπανδρέου, στον οποίο οφείλουμε την έναρξη του εκτροχιασμού μας με το πρώτο μνημόνιο.
Αν συνέβαιναν όλα αυτά στην Ελβετία μικρό το κακό θα έλεγε κάποιος. Συμβαίνουν όμως σε μια χώρα που χρωστάει τα μαλλιοκέφαλά της που έχει μια άνευ προηγουμένου υπογεννητικότητα, με ότι αυτό σημαίνει και που ένας και μισός εργαζόμενος με αποδοχές 400 ευρώ καλείται να συνεισφέρει για την πληρωμή υψηλότερων συντάξεων.
Σε μια χώρα που οι μισθοί του δημοσίου φτάνουν το 12% του προϋπολογισμού, έναντι του 10% του Μ.Ο. της Ευρώπης, που οι δαπάνες για την Υγεία βρίσκονται στο 10,5% έναντι 15,5% της ΕΕ και που οι αστυνομικοί έχουν αποσυρθεί από τον Έβρο με αποτέλεσμα οι ροές έχουν υπερδιπλασιαστεί σε σχέση με πέρσι μια και από τους 2.500 έχουν περιοριστεί στους 700.
Κι όλα αυτά για να τους φέρουν στη Αθήνα προκειμένου να φυλάνε Τσίπρα, Φλαμπουράρη και λοιπούς αξιωματούχους της σημερινής εξουσίας, κάτι που έκαναν επί χούντας, που είχαν τα τανκς στο λεκανοπέδιο για να προστατεύει το καθεστώς.
Το θέμα είναι ψεκασμένοι και μη να αντιδράσουν, να απαιτήσουν μια άλλη διακυβέρνηση και να πιέσουν τους κάθε λογής πολιτικούς σχηματισμούς, να σοβαρευτούν και να στελεχωθούν όχι από μέτριους και άεργους, αλλά από εργαζόμενους παραγωγικά και δημιουργικά…