Συνεχώς διαβάζουμε και ακούμε ότι έχουμε πρωτίστως κρίση πολιτισμική, κοινωνική, θεσμική, πολιτική, κρίση αξιών και αρχών. Σχεδον όλοι έχουν βρει την μόνιμη επωδό απώθησης της πραγματικότητας.
Σχεδόν οι πάντες, ενώ ξέρουν την πηγή του κακού, δεν παραδέχονται ξεκάθαρα τον δαίμονα που λείπει (χρήμα) και οδηγεί στα λοιπά δεινά.
Toυ Ηλία Καραβόλια
Απαξίωση Παιδείας, Υγείας, κοινωνικού κράτους, όλα ξεχνάμε οτι είναι αποτέλεσμα έλλειψης χρήματος. Όσες αξίες και αν καταρρεύσουν, όσοι εσμοί και αν εκμαυλιστούν, χωρίς η Δημοκρατία να συνοδεύεται απο ισχυρή Οικονομία και πρόοδο όλο και περισσότερων πολιτών, τα δεινά δεν αντιστρέφονται.
Μας βολεύει να ονομάζουμε με άλλο όνομα την κρίση υπερσυσσώρευσης χρήματος απο τους λίγους. Οι πολιτικοί μας επιμένουν να μην μας το θυμίζουν,να μην το θίγουν επειδή απλά δεν μπορούν να το ανατρέψουν.
Κανένας μας, πχ, δεν μένει έκπληκτος αυτές τις μέρες με την διαρροή των στοιχείων για το parking της φοροδιαφυγής των ισχυρών της γής.
Είναι πλέον φυσιολογικό: οι ζάμπλουτοι μπορούν και κρύβουν τον πλούτο τους, δεν φορολογούνται, δεν νιώθουν υποχρεωμένοι να συμβάλλουν στις οικονομίες ακόμα πιο έντονα, ώστε να μειώσουν τις ανισότητες.
Ψευδοσοσιαλιστικά προσωπεία και νεοριστερισμοί με υποσχεσιολογία, αντιπαλεύουν έναν νεορθολογισμό δήθεν απο παρθενογέννεση, σχεδόν παντού διεθνώς. Ο πυρήνας της σημερινής έλλειψης προοπτικής όμως δεν θίγεται. Και δεν θίγεται σκόπιμα.
Η ανισοκατανομή πλούτου και η αποθησαύριση του ιδρώτα των πολλών απο τους λίγους, η κατάργηση των εθνικών συνόρων για το αδρανές κεφάλαιο που υπερσυσσωρεύεται απο την ολιγαρχική ελίτ της υφηλίου, μας κάνει να μοιάζουμε όλοι ως απλοί καταγγέλοντες, ως ουτοπιστές ρομαντικοί που ονειρευόμαστε αταξική κοινωνία και κοινωνική δικαιοσύνη.
Το διαδίκτυο, η πιο μεγάλη και αναξιοποίητη μέχρι σήμερα πλατεία της ανθρώπινης Ιστορίας, είναι η μόνη πηγή της δικτύωσης με την σκληρή πραγματικότητα: αυτή της μόνιμης αποθησαύρισης ολοένα και αυξανόμενου πλούτου απο τους λίγους.
Υπερκέρδη, αφορολόγητα εισοδήματα, αθέμιτος και έκνομος πλουτισμός, κρύβονται καλά.
Οι κυβερνήσεις των ισχυρών κρατών αποτελούνται πλέον διεθνώς, στην πλειοψηφία τους, απο πρώην επιχειρηματίες, πλούσιους και ισχυρούς που ξέρουν πώς να κρύψουν και τον δικό τους πλούτο και που φυσικά δεν έχουν την βούληση να κυνηγήσουν ισχυρούς φίλους τους, ισχυρά μέλη της ίδιας ολιγαρχικής ελίτ του πλούτου.
Χωρίς τον καπιταλισμό, οι κοινωνίες δεν θα προόδευαν, δεν θα αναπτύσσονταν. Χρειάζεται να τον κάνουμε πιο ανθρώπινο, πιο δίκαιο, πιο αναδιανεμητικό. Χρειάζεται να απαγκιστρωθούμε απο δόγματα ουτοπικά, παρόμοια με τις ουτοπικές επαναστατικές ρητορείες των λαικιστών.
Χρειάζεται όμως να μην κλείνουμε τα μάτια σε αυτό που συμβαίνει με μεθοδικό τρόπο και εκπληκτική ακρίβεια εδώ και πολύ καιρό: οι ανισότητες αυξάνονται με τον ίδιο ρυθμό που αυξάνεται και ο κρυμμένος πλούτος των ισχυρών της γής.
Το χρήμα δεν πήγε στην σελήνη. Λείπει ολοένα και περισσότερο απο τους πολλούς και μαζεύεται απο τους λίγους.
Δεν χρειάζεται να τους υπερφορολογήσουν οι κυβερνήσεις γιατί το έκρυβαν οι ιδιοκτήτες του, και να τα μοιράσουν στους φτωχούς ή να καλύψουν ελλείμματα, αλλά να τους αναγκάσουν να κάνουν το αυτονόητο: να τους επιβάλλουν ώστε ένα μέρος απο τα κεφάλαια τους να τα κάνουν δουλειές για τους συνανθρώπους τους, να τα επενδύσουν στην πραγματική οικονομία, στην παραγωγή, στο εμπόριο, στις υπηρεσίες, ώστε να απασχοληθούν άνθρωποι, να αυξηθούν τα εισοδήματα και η κατανάλωση. Αυτή θα πρέπει να είναι η ''ποινή'' για τον κρυμμένο πλούτο.