O Tσίπρας και η παρέα του ετοιμάζουν νέες "συγκρούσεις" και άλλα παρόμοια φούμαρα με τους δανειστές μας, για να πουλήσουν νέο σανό.
Η στήλη αυτή έχει υποστηρίξει την άποψη («Θα ήταν ανοησία να κάνω εκλογές τώρα», 2/6/2018) πως ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει προς τις εκλογές μέσα από ένα σενάριο σύγκρουσης με τους δανειστές μας.
Του Αντώνη Κεφαλά
Είχε υποστηρίξει ότι έχοντας το «μαξιλάρι ασφαλείας» το κόμμα στην εξουσία θα πιέσει την, κατά τα άλλα ανοιχτή σ’ αυτό, κυβέρνηση του να καθυστερήσει τις μεταρρυθμίσεις και με το πλεονέκτημα του τσαμπουκά προς τους εταίρους μας να πάει σε εκλογές τον Σεπτέμβριο του 1989. Αυτό, τουλάχιστον, ήταν ένα από τα επικρατέστερα σενάρια έκανε τους γύρους του στους κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόσφατες πληροφορίες δείχνουν ότι στο κόμμα παίζει τώρα μία παραλλαγή του σεναρίου αυτού. Το συγκεκριμένο ρεπορτάζ στηρίζουν ορισμένες παράδοξες «συμπτώσεις», που οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα.
«Σύμπτωση» πρώτη: με επιμονή πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν πως δεν θα εφαρμοστεί η προβλεπόμενη μείωση των συντάξεων. Και δεν μιλούν για αλλαγές στο νόμο Κατρούγκαλου αλλά ξεκάθαρα για μη εκπλήρωση της δέσμευσης που έχουμε αναλάβει. Βέβαια, πολλά ψέματα έχουν πει στο παρελθόν, τι είναι ένα ακόμη; Αλλά, τούτη τη φορά δείχνουν να το πιστεύουν πραγματικά—υπονοούν πως κάτι ξέρουν περισσότερο από την πλέμπα.
«Σύμπτωση» δεύτερη, με μεγάλη έπαρση (ακόμη μεγαλύτερη από την συνηθισμένη του) ο πρωθυπουργός αναγγέλλει ότι θα παραμείνει στην εξουσία για πολύ καιρό ακόμη. Βέβαια, πολλά ψέματα έχει πει στο παρελθόν, τι είναι ένα ακόμη; Αλλά, τούτη τη φορά δείχνει να το πιστεύει πραγματικά, -- υπονοεί πως κάτι σχεδιάζει που εμείς η πλέμπα δεν γνωρίζουμε.
«Σύμπτωση» τρίτη, η δυο υπουργίνες, Γεροβασίλη και Αχτσιόγλου απαντούν με περίσσεια επιθετικότητα στις επικρίσεις που δέχονται—η μία για τις θέσεις των Γ.Γ. στο δημόσιο η άλλη για τα εργασιακά και το νομοσχέδιο για τις εργολαβίες. Βέβαια, η επιθετικότητα ήταν πάντα μία προσφιλής γραμμή άμυνας των μελών της σημερινής κυβέρνησης, αλλά τούτη τη φορά το παράκαναν. Απαντούν με έπαρση «καθίστε καλά». Μήπως κάτι ξέρουν;
«Σύμπτωση» τέταρτη, η αύξηση των ρέπος κατά 7,6 δις. ευρώ μέσω της κατάσχεσης των διαθεσίμων των οργανισμών του δημοσίου, η αύξηση των ταμειακών διαθεσίμων στα 3,5 δις. ευρώ και η προβλεπόμενη εκταμίευση της δόσης με καθαρό όφελος 9,5 δις. ευρώ αναμένεται να δημιουργήσει ένα «καθαρό» μαξιλάρι ασφαλείας της τάξης των 20,5 δις. ευρώ. Βέβαια, θεωρητικά αυτό δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς την συγκατάθεση των δανειστών -- που συμπεριλαμβάνει έγκριση για το πώς θα χρησιμοποιηθεί -- αλλά δεν θα είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρει τρόπους να μην τιμήσει την υπογραφή του.
«Σύμπτωση» πέμπτη, στην μικρή και λιτή ανακοίνωση του για την ολοκλήρωση των διαβουλεύσεων στο πλαίσιο του άρθρου 4, το ΔΝΤ αφιερώνει πάνω από το 50% στην επισήμανση πως η κυβέρνηση οφείλει να τηρήσει όσα έχει συμφωνήσει –και η αναφορά είναι σε 3 θέματα που «καίνε» το κόμμα: μείωση συντάξεων και αφορολόγητου και αύξηση του κόστους εργασίας. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που το ΔΝΤ προειδοποιεί αλλά, μήπως τούτη τη φορά δείχνει να γνωρίζει κάτι που εμείς δεν ξέρουμε;
Σενάριο σύγκρουσης
Το νέο σενάριο της σύγκρουσης έχει την αφετηρία του στην τοποθέτηση του πρωθυπουργού ότι η χώρα έχει τώρα την τύχη της στα χέρια της. Δέχεται τους στόχους αλλά το πώς θα υλοποιηθούν είναι δικό της θέμα. Το δήλωσε με σαφήνεια. Είναι μία θέση που έχει αρχίσει να επαναλαμβάνεται ολοένα και συχνότερα τον τελευταίο καιρό. Στο μέλλον θα την ακούμε ακόμη πιο συχνά.
Στο κόμμα και στην κυβέρνηση υπάρχει πλήρης συνειδητοποίηση πως ο συνδυασμός τριών θεμάτων μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλη εκλογική ήττα – δηλαδή σε αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας: η συμφωνία των Πρεσπών, το μεταναστευτικό και η ασφάλεια των πολιτών. Υπάρχει ακόμη η συνειδητοποίηση πως ο έρωτας με τους ΑΝΕΛ βαίνει προς το τέλος του. Και υπάρχει, τέλος, η συνειδητοποίηση ότι τα οικονομικά οφέλη που προκύπτουν τούτες τις ημέρες είναι και εφήμερα (διότι δεν έχουν δημιουργηθεί οι βάσεις για την αναδιάρθρωση της οικονομίας) και ευάλωτα (τόσο σε εσωτερικές—π.χ. αύξηση του εργατικού κόστους-- όσο και εξωτερικές πιέσεις – π.χ. ένας εμπορικός πόλεμος, διαφωνίες στην Ε.Ε. κοκ).
Για να περιοριστούν οι εκλογικές και κομματικές απώλειες ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση έχουν ανάγκη ενός αφηγήματος που θα μπορέσει ως ένα βαθμό να συσπειρώσει ξανά την βάση. Διότι, και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι αυτό είναι το μεγάλο εκλογικό πρόβλημα του κόμματος.
Στη βάση αυτή, το σενάριο σύγκρουσης εξελίσσεται με την κυβέρνηση να αρνείται να εφαρμόσει το νόμο Κατρούγκαλου και, ταυτόχρονα να προχωρεί αμέσως με τον καινούργιο χρόνο –αν όχι νωρίτερα – σε αυξήσεις στο εργατικό κόστος.
«Δεχόμαστε και θα εκπληρώσουμε τους δημοσιονομικούς στόχους αλλά όχι με μείωση των συντάξεων και όχι χωρίς αύξηση της εργατικής αμοιβής», θα δηλώσει στους δανειστές μας. Και θα συνεχίσει: «τι σας ενδιαφέρει εσάς πως θα το κάνουμε; Είναι δικό μας θέμα. Εσείς να μας εγκαλέσετε μόνο αν αποκλίνουμε από τους στόχους μας». Στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν πως αυτό οδηγεί σε μία σύγκρουση ήπιας μορφής.
«Δώστε μας χρόνο γιατί το δικαιούμαστε, μέχρι τώρα το αποδείξαμε, και θα δείτε» θα είναι η επωδός, επιστρέφοντας έτσι σε μία μορφή Βαρουφάκειας εποχής.
Πρόσθετο βασικό συστατικό στοιχείο στο σενάριο αυτό είναι η φορολογία σε συνδυασμό με τα υπερπλεονάσματα και οι καλές σχέσεις με την Γερμανία. Ως προς το τελευταίο, ο πρωθυπουργός μπορεί να επικαλείται ότι έδωσε χείρα βοηθείας στην Καγκελάριο (και πήρε και τη μείωση του ΦΠΑ στα 5 νησιά). Ως προς το πρώτο, ας μην υποτιμούμε τους οικονομολόγους του ΣΥΡΙΖΑ. Γνωρίζουν τις αρνητικές συνέπειες της υπερφορολόγησης και των υπερπλεονασμάτων.
Αλλά αυτό θέλουν: πρώτον, επειδή αποδεικνύουν ότι τα καταφέρνουν καλύτερα από τα αναμενόμενα και, δεύτερον, διότι αυτό επιτάσσει η ιδεολογία τους. Με αυτόν τον συνδυασμό πετυχαίνουν δύο στόχους: εξουθενώνουν ότι έχει απομείνει από την μεσαία τάξη και διαθέτουν τα χρήματα στοχευμένα, εκεί που τους βολεύει μικροπολιτικά, πελατειακά, ιδεολογικά. Αποφασίζουν αυτοί. Όχι η αγορά.
Οπλισμένος, λοιπόν, με την «επανάσταση» απέναντι στους δανειστές, γεγονός που επιβεβαιώνει την εθνική κυριαρχία, ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδεύσει προς εκλογές την άνοιξη του 2019, ζητώντας την επιβράβευση του από το εν δυνάμει εκλογικό σώμα του: το 3% που πάντα τον στήριζε, το σύνολο του δημόσιου τομέα (που ουσιαστικά έχει εξαιρεθεί απ’ όλα τα επώδυνα μέτρα) μέρος του πληθυσμού των συνταξιούχων που (ελπίζεται) θα δείξει…ευγνωμοσύνη και μέρους από το βαθύ ΠΑΣΟΚ που πήγε, έφυγε και τώρα (ελπίζεται) θα επανακάμψει.
Σε πιθανές αντιδράσεις δανειστών και αγορών, έχει το μαξιλάρι ασφάλειας. Κόντρα στην λαϊκή ακροδεξιά, όπως την αποκαλεί, έχει την εθνικά υπερήφανη στάση κατά των θεσμών. Κόντρα στο Κέντρο (ΚΙΝΑΛ) έχει τον δούρειο ίππο των υπολειμμάτων από το Ποτάμι. Κόντρα στη Ν.Δ. έχει την προοπτική να της στερήσει την αυτοδυναμία.
Επανάσταση με βραχύ ορίζοντα εφήμερης νίκης. Διότι, αυτή βασίζεται σε περιστασιακούς παράγοντες. Εξάλλου, ούτε οι δανειστές και, πολύ περισσότερο, ούτε οι αγορές ξεχνούν.
Σενάριο ΣΥΡΙΖΑ. Σενάριο καταστροφικό για την χώρα μας.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
