Η στρατηγική και η πολιτική της ψευδεπίγραφης αριστεράς αποδείχθηκε καταστροφική γιατί προκάλεσε τον αφανισμό της μεσαίας τάξης, αύξησε την ανεργία, ιδιαίτερα στους νέους και μετέτρεψε σε επαίτες τα άλλοτε «περήφανα γηρατειά», με συντάξεις που επαρκούν μόνο για την αγορά των φαρμάκων τους. Ο περήφανος λαός της Ελλάδος οδηγήθηκε σε μια συγκυρία που απλά υπάρχει και έχει ξεχάσει να ζει!
Της Βάσιας Αναστασίου*
Ποιο είναι το πολιτικό διακύβευμα λοιπόν; Είναι να βρούμε καλύτερο (management wise) διαχειριστή της κατάστασης; Κάποιον που αρκεί να δίνει γρήγορα τα επιδόματα; Που να μπορεί να βελτιώσει και λίγο αν θέλετε τις κοινωνικές δομές;
Κατά την προσωπική μου άποψη το διακύβευμα, η ύπαρξη του οποίου θα οδηγήσει σε μακροπρόθεσμα αποτελέσματα σωτηρίας δεν είναι άλλο από την δημιουργία κοινωνικού κράτους. Κάνουμε λοιπόν επίκληση στην αυθεντία, όπως πάντα θα έπρεπε να κάνουμε σε τόσο δύσκολες πολιτικές και κοινωνικές συγκυρίες και στον μεγάλο Ανδρέα Παπανδρέου. Γιατί ο Ανδρέας ήταν εκείνος που έθεσε το τετράπτυχο του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος για Εθνική Ανεξαρτησία – Λαική Κυριαρχία – Κοινωνική Απελευθέρωση και Δημοκρατική Διαδικασία. Και είναι αυτό το ακριβές τετράπτυχο, οι παρακαταθήκες δηλαδή που πολεμήθηκαν ιστορικά από την μεταπρατική αστική τάξη της Νεοφιλελεύθερης Δεξιάς και της Ψευδεπίγραφης Αριστεράς, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το «βρώμικο 89» που είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.
Εθνική Ανεξαρτησία:
Η Συμφωνία των Πρεσπών και η παραχώρηση της Μακεδονικής ταυτότητας και γλώσσας, η δήλωση «η Μακεδονία ήταν ξακουστή σαν Μακεδονία των Σκοπίων», οι συνεχώς αυξανόμενες απειλές στο Αιγαίο με τους πολιτικούς του ΣΥΡΙΖΑ να κατανοούν μέρος των τουρκικών απαιτήσεων- «να μην είμαστε μονοφάηδες στο Αιγαίο» δήλωσε ο Κοτζιάς, «Σαφέστατα η Τουρκία έχει δικαίωμα στην Ανατολική Μεσόγειο» προσέθεσε ο Κατρούγκαλος. Αυτά είναι κάποια από τα περιστατικά που ζήσαμε τον τελευταίο καιρό και δείχνουν πως η εθνική μας ανεξαρτησία απειλείται περισσότερο από ποτέ άλλοτε.
Σε αντίθετη περίπτωση επί ΠΑΣΟΚ κανένας δεν ξεχνά την αντίδραση του Ανδρέα Παπανδρέου στην προσπάθεια δημιουργίας Μακεδονικού κράτους με το περίφημο «Το όνομα μας είναι η ψυχή μας» και φυσικά το εμπάργκο στη γειτονική χώρα, όπως άλλωστε και την αντίδραση που γέννησε εθνική υπερηφάνεια στη περίπτωση των απειλών του ΟΖΑΛ (τότε πρωθυπουργός Τουρκίας) με το περίφημο «Βυθίσατε το Χώρα».
Λαική Κυριαρχία:
Η ψευδεπίγραφη αριστερά παραβιάζοντας και καταργώντας ακόμη και τις ιδεολογικές τις αναφορές –εάν είχαν ποτέ- προχωρά στη προλεταριοποίηση των μαζών και στον εξευτελισμό τους με τα γνωστά επιδόματα, κατακρεουργώντας την μικροαστική τάξη, φυσικό σύμμαχο της εργατικής τάξης.
Το αποτέλεσμα είναι να ενισχύει έντονα την μεταπρατική αστική τάξη, υπηρέτη διαχρονικά των ξένων συμφερόντων, δημιουργώντας έτσι την Νέα Δεξιά με ιδανικό εκφραστή τον κ. Τσίπρα. Βιώνουμε την καταστροφή της μεσαίας τάξης και την αδιαφανή λειτουργία των θεσμών (χορήγηση τηλεοπτικών αδειών, διαγραφή προστίμων σε μονοπώλια κλπ)
Κοινωνική απελευθέρωση:
Στην προσπάθεια την «Νέας Εξουσίας» για κυριαρχία πάνω στην χώρα και στον παραγόμενο πλούτο της γίνεται προώθηση του τιμωρητικού Νεοφιλελευθερισμού και της Ανατολικοευρωποίησης της Ελλάδας. Συγχρόνως, γίνεται απόπειρα ελέγχου της ριζοσπαστικοποίησης εκτεταμένων κοινωνικών στρωμάτων, ώστε να μετατραπούν σε επιφανειακές και τελείως ακίνδυνες, οι λαϊκές αντιδράσεις.
Σε αυτό το πλαίσιο η κοινωνική απελευθέρωση γίνεται πρακτικά αδύνατη και παρατηρείται η παλινόρθωση της νεοφιλελεύθερης ατζέντας, η δημιουργία ενός φαύλου κύκλου λιτότητας, ανεργίας και ύφεσης.
Δημοκρατική διαδικασία:
Βλέπουμε τον εκφυλισμό στην λειτουργεία του Κοινοβουλίου και των θεσμών γενικότερα. Φυσικά είναι συγκοινωνούντα δοχεία η έννοια της ηθικής με αυτήν της δημοκρατίας και είναι λογικό η έλλειψη ήθους να κινητοποιεί φαινόμενα σήψης.
Πρότυπα όπως ο Μαδούρο, η αποχή από τις εκλογές, κυρίως στους νέους οι οποίοι δεν ασκούν το ύστατο δημοκρατικό τους δικαίωμα, μαθήματα λαθροχειρίας, η όλη συμπεριφορά για την αλλαγή του Συντάγματος είναι μερικά μόνο από τα περιστατικά των τελευταίων μηνών.
Συμπερασματικά, είναι επιτακτική η ανάγκη ενός σύγχρονου κόμματος, με ενιαία φωνή, που θα σέβεται την άποψη της μειοψηφίας, με βασικό κορμό το ΠΑΣΟΚ.
Στόχος του Σοσιαλδημοκρατικού φορέα (Κίνημα Αλλαγής) είναι η σφυρηλάτηση της ενότητας των προοδευτικών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων απέναντι στην «Παλαιά Δεξιά» του κ. Μητσοτάκη και την Σκληρή Νεοφιλελεύθερη Νομενκλατούρα (Νέα Δεξιά) του ΣΥΡΙΖΑ. Το πραγματικό δίπολο που διαμορφώνεται είναι μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ από την μια και ΚΙΝΑΛ -προοδευτική δύναμη από την άλλη.
Οι μάσκες έπεσαν, ο μη προνομιούχος Έλληνας έχει τον χώρο του (Κίνημα Αλλαγής), τον ηγέτη του(Φώφη Γεννηματά) και το πολιτικό πλαίσιο (Σχέδιο Ελλάδα). Εξάλλου το ΠΑΣΟΚ και το ΚΙΝΑΛ δημιουργήθηκαν με έναν διαχρονικό σκοπό, να υπηρετούν τον λαό και τον τόπο.
*Δικηγόρος, Υποψήφια Βουλευτής Ανατολικής Αττικής με το ΚΙΝΑΛ