Βαδίζουμε προς τον όγδοο χρόνο εφαρμογής του ειδικού προγράμματος διάσωσης της χώρας (μνημόνιο) και ακόμη φαίνεται ότι δεν έχουν καταλάβει οι περισσότεροι τι έφταιξε ώστε να μην επαναλάβουμε το ίδιο λάθος, αλλά ούτε συνειδητοποιούν τι πρέπει να κάνουμε για να μην... ξαναμπλέξουμε στο μέλλον σε ανάλογες περιπέτειες. Οι δυνάμεις του λαϊκισμού και του τυχοδιωκτισμού έκαναν ότι δεν καταλάβαιναν σχετικά με το τι πήγαινε στραβά...
Του Λουκά Αθ. Γεωργιάδη
Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμα δύο κλασικά παραδείγματα χωρών τα οποία παρουσίαζαν πριν από χρόνια πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την Ελλάδα. Οι χώρες αυτές είναι η Τουρκία και η Νότια Κορέα. Ας δούμε όμως που βρίσκονταν αυτές οι χώρες και τελικά που έχουν φτάσει σήμερα και με ποιον τρόπο.
Η Τουρκία το 2002 όταν βρισκόταν στο πρόγραμμα δανεισμού του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είχε ΑΕΠ 232 δισ. δολ., όταν η Ελλάδα είχε 155 δισ. δολ. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας των 10,5 εκατ. κατοίκων ήταν επταπλάσιο από αυτό της Τουρκίας των 70 εκατ. Σήμερα η Τουρκία έχει ΑΕΠ κοντά στα 900 δισ. δολ. με πληθυσμό 77 εκατ. πολίτες.
Παρά τη μεγάλη συρρίκνωση του ελληνικού ΑΕΠ η Ελλάδα έχει σήμερα κατά κεφαλήν εισόδημα 16.800 δολ. ενώ η Τουρκία με πληθυσμό σήμερα στα 77 εκατ. πολίτες έχει κατά κεφαλήν ΑΕΠ 11.500 δολ.
Η Τουρκία είναι η 17η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη και το 2030 θα είναι στη 14η θέση! Επιπλέον, η γειτονική χώρα ενώ το 2002 είχε δημόσιο χρέος κοντά στο 100%, σήμερα λόγω της... έκρηξης του ΑΕΠ κατά 250% τα τελευταία 15 χρόνια έχει καταφέρει να το περιορίσει στο 36%!!!
Ποιο ήταν το... θαύμα που έγινε και οδήγησε την Τουρκία να αποτελεί σήμερα ισότιμο συνομιλητή στο G-20; Μα φυσικά η δημιουργία άκρως φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος που οδήγησε στην προσέλκυση τεράστιων κεφαλαίων.
Έτσι, μια χώρα με χρέος κοντά στο 100% του ΑΕΠ πριν από 15 χρόνια, κατάφερε να εξαλείψει τα ελλείμματά της και από την άλλη αύξησε το ΑΕΠ (δηλαδή τον παρονομαστή) κατά 2,5 φορές, περιορίζοντας το χρέος στο 36%! Εκπληκτικό!!!
Στο δεύτερο παράδειγμα, αυτό της Νοτίου Κορέας, αξίζει να επισημάνουμε ότι το 1981 είχε το ίδιο ΑΕΠ με την Ελλάδα, αλλά πενταπλάσιο πληθυσμό.
Δηλαδή, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ των Ελλήνων ήταν πενταπλάσιο από των Νοτιοκορεατών! Σήμερα η Νότια Κορέα των 50 εκατ. κατοίκων έχει ΑΕΠ 1,3 τρισ. δολ. με υψηλότερο μάλιστα κατά κεφαλήν ΑΕΠ από την Ελλάδα. Για την ιστορία να πούμε ότι η έκταση της Νοτίου Κορέας αντιστοιχεί στο 75% της έκτασης της Ελλάδας.
Σήμερα είναι η 10η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη και συμμετέχει ως ένα από τα ισχυρά μέλη στo G-20! Πρέπει δε να λάβουμε υπόψιν ότι η Νότια Κορέα επί δεκαετίες τώρα είναι υποχρεωμένη να δαπανά τεράστια ποσά για την άμυνά της λόγω των γνωστών προβλημάτων με την κομμουνιστική Βόρεια Κορέα. Οι συνειρμοί είναι εύλογοι κάνοντας και τις αντίστοιχες συγκρίσεις μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας σε αυτό το επίπεδο.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια θα απογειωθεί. Όμως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να επιτευχθεί στη βάση ενός χρεοκοπημένου αριστερού αφηγήματος που έχει ως βάσεις τον υπερτροφικό και αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα ή την κρατικοδίαιτη ανάπτυξη και επιχειρηματικότητα.
Θα γίνει στη βάση ενός πολύ απλού σχεδίου που θα δημιουργεί θετικές προσδοκίες για την προσέλκυση τεράστιων ιδιωτικών κεφαλαίων από το εξωτερικό.
Το φιλικό επιχειρείν, μια σύγχρονη και αποτελεσματική Δικαιοσύνη, η αξιοποίηση κάθε υλικού ή ανθρώπινου πόρου σε συνδυασμό με τις τεράστιες προοπτικές σε πλήθος τομέων της ελληνικής οικονομίας προοιωνίζονται κάτι εξαιρετικά θετικό. Αυτό όμως δεν μπορεί να επιτευχθεί υπό τις παρούσες συνθήκες. Γιατί πολύ απλά οι σημερινοί δεν το έχουν και κατ΄ επέκταση δεν το πιστεύουν!
Το ζητούμενο σε κάθε περίπτωση είναι να κινητοποιηθούν όλα τα διαθέσιμα μέσα και όλοι οι χρήσιμοι άνθρωποι έτσι ώστε η σκληρή επιτροπεία στην οικονομία έως το 2062 και ο φόβος για μελλοντικές περιπέτειες με το χρέος, να ανήκουν οριστικά στην (κακή μας) ιστορία μερικά χρόνια μετά.
Και θα τα καταφέρουμε, αρκεί να λογικευτούμε και να αποβάλλουμε τα... καρκινώματα που σαπίζουν την ελληνική οικονομία και κοινωνία.