Τούτο γίνεται προφανώς, για να προστατευθούν ακόμη καλύτερα τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των κοριτσιών παιδικής και προεφηβικής ηλικίας και να εξασφαλισθεί όχι απλώς το συνειδητό της επιλογής της Θρησκείας, αλλά κυρίως του αυτοπροσδιορισμού της εμφάνισης και της κοινωνικότητας τους.
Του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Στην Γαλλία ο νόμος είναι πολύ πιο συγκεκριμένος και αποφασιστικός: απαγορεύεται το hidjab ( Voile, μαντήλα κάλυψης κεφαλής/ τραχήλου) στην πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο δημόσια εκπαίδευση, είναι προαιρετικό στην ιδιωτική, απαγορεύεται σε όλες τις δημοσίους υπαλλήλους και επιτρέπεται στην τριτοβάθμιο.
Στην Γερμανία το θέμα έθεσε, έχει ένα χρόνο περίπου, το FDP ( Φιλελεύθεροι), συμφώνησαν μάλιστα και Ενώσεις Εκπαιδευτικών. Στην Σουηδία ήδη υπάρχουν ωρισμένοι Δήμοι, που εφήρμοσαν το μέτρο στα σχολεία τους.
Δεν πρόκειται απλώς περί ενδυματολογικού θρησκευτικού συμβολισμού. Η πρωτεύουσα έννοια είναι η κάλυψη της θηλυκότητας, ως φορέως δυνητικής «αμαρτίας».
Έχει σχέση με την υπαρξιακή διαβάθμιση των θηλέων στα εκάστοτε κοσμοθεωρητικά συστήματα θεολογικού ή φιλοσοφικού περιεχομένου. Εν ολίγοις πρόκειται περί του ζητήματος της ισότητας των γυναικών.
Είναι καθοριστικό, να αντιληφθούμε, ότι τα δικαιώματα των γυναικών δεν αφορούν πολιτισμικά επιφαινόμενα, που υπόκεινται σε διαμόρφωση βάσει απόψεων, αλλά εκδηλώσεις βιολογικών αναγκών, εκδηλώσεις δηλαδή του βιολογικού υποβάθρου, που διέπεται από τον φυσικό νόμο.
Αυτές οι ιδιότητες του βιολογικού υποβάθρου συνοψίζονται στην γενική έννοια της απολύτου ισότητας των ανθρώπων και της ακώλυτης δυνατότητας εκφράσεως των όποιων βιολογικών τους χαρακτηριστικών.
Τούτο εν προκειμένω μεταφράζεται στο απόλυτο δικαίωμα των θηλέων παιδικής και προεφηβικής ηλικίας, να αισθάνονται απολύτως ισότιμα και ομοίως ελεύθερα με τα άρρενα και των εφηβικής ηλικίας, να αναπτύσσουν κοσμητική και σεξουαλική συμπεριφορά επίσης εντελώς αντίστοιχη των αρρένων συνομηλίκων τους.
Το γεγονός, ότι το ορθόδοξο Ισλάμ προβλέπει, η έναρξη των θρησκευτικών υποχρεώσεων να ξεκινά με την εφηβεία, διατηρεί έστω την πρόφαση της ενσυνειδήτου επιλογής.
Βασικά σχετικά έθιμα του όμως, ή εν πάση περιπτώσει ωρισμένων εκδοχών του - ευρυτάτης όμως απήχησης-, δεν συμβαδίζουν με αυτές τις βιολογικές ανάγκες, τραυματίζουν δηλαδή τον φυσικό νόμο, άρα είναι εξ ορισμού απαράδεκτα.
Βεβαίως η φύση του ανθρώπινου είναι τέτοια, που σε συνδυασμό με την - ακόμη - ατέλεια της επιστημονικής γνώσης, επιτρέπουν -ακόμη- την υπαγωγή βασικών βιολογικών δεδομένων σε ηθολογικές προσεγγίσεις.
Επιτρέπουν δηλαδή τον πολιτισμικό σχετικισμό. Ακόμη όμως και στα πλαίσια αυτού του σχετικισμού είναι κυρίαρχη η βούληση των λαών, ιδίως όταν εκφράζονται ελεύθερα μέσω των αστικών κοινοβουλευτικών καθεστώτων τους.
Οι λαοί και μόνον αυτοί δικαιούνται εν υστάτη αναλύσει, να θέτουν τους νόμους της επιτρεπτής συμπεριφοράς. Πιο συγκεκριμένα: να συντηρούν τους τρόπους ζωής, που θεωρούν σωστούς.
Εμείς όλα αυτά τα χρόνια δεν είχαμε πρόβλημα. Είχαμε και έχουμε ασφαλώς τα μειονοτικά σχολεία της Θράκης, αλλά αυτά τα ρυθμίζει η Συνθήκη της Λωζάνης. Ο σκοπός του εκεί συμβιβασμού ήταν υπέρτερος. Στην λοιπή χώρα οι μαντήλες ήταν ελάχιστες.
Όχι πλέον! Το μεταναστευτικό αλλάζει τα πάντα ραγδαίως. Σε πολλά σχολεία της ελληνικής επαρχίας υπάρχουν ήδη μεγάλοι αριθμοί φιλοξενουμένων μουσουλμάνων και αναμένονται μεγαλύτεροι. Δια λόγους, που έχουν άμεσο σχέση:
- με την διαπαιδαγώγηση των δικών μας παιδιών, ότι όλοι είναι ίδιοι και δεν διαφέρουν
- με την διαφύλαξη των βασικών δικαιωμάτων των φιλοξενούμενων παιδιών, όπως το επιτάσσει το δικό μας κοσμοθεωρητικό πλαίσιο αναφοράς, ο δικός μας δηλαδή τρόπος ζωής,
επιβάλλεται, να ακολουθήσουμε το γαλλικό, ή τουλάχιστον το αυστριακό παράδειγμα.
*Βουλευτής Β' Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας