Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου. Αυτή τη ρήση του Αβραάμ Λίνκολν σκέφτηκα , όταν άκουσα τις δηλώσεις του Φίλη στην ΕΡΤ να μπερδεύει τη δάδα, που κράτησε ο Μοχάμεντ Αλι στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, με την λαμπάδα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο...

Της Ευτυχίας Λαμπροπούλου

Όταν ένας ημιμαθής βάλθηκε να καταργήσει τα αρχαία ελληνικά τη μήτρα του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, τη μητέρα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Τη στιγμή που οι Γερμανοί διδάσκονται τον Θουκυδίδη και τον Πλάτωνα, ο κος Φίλης θέλει να καταργήσει τη ζωοδότρα πηγή μας, προφανώς τυφλωμένος από τις ιδεοληψίες του δεν μπορεί να καταλάβει ότι η γλώσσα των αρίστων πρέπει να διδάσκεται για να μη χαθεί κλειδωμένη στο χρονοντούλαπο. Τελικά, δεν περνάει Σαββατοκύριακο χωρίς να μας απασχολήσει ο Φίλης και οι δηλώσεις του. Αλλά να ήταν μόνο ο Φίλης καλά θα ήμασταν. Η συγκεκριμένη κυβέρνηση θα μπορούσε κάλλιστα να είναι νούμερο επιθεώρησης με τα πρόσωπα που την απαρτίζουν.

Το ζήτημα δεν είναι ποιος τη ζωή μας ποιος τη κυβερνά; Αλλά σε ποιους και γιατί επιτρέψαμε να κυβερνήσουν τη ζωή μας; Τα παραμύθια τελειώσανε, ο πρίγκιπας έγινε βάτραχος, το ροζ συννεφάκι έγινε μαύρο και μας έπιασε καταιγίδα. Ας δούμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτής της κυβέρνησης, από τη μια μίλαγε για την κατάργηση των παρελάσεων σήμερα κάνει φιέστες αλλά Χούντα.

Έκανε λόγω για τον διαχωρισμό κράτους εκκλησίας σήμερα τα πήρε όλα πίσω, γνωρίζοντας προφανώς πως όποιος τα βάζει με την εκκλησία χάνει ψήφους. Μίλησε για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ τελικά πήρε ο ελληνικός λαός τον ΕΝΦΙΑ προίκα έως το 2031. Δεν ήθελαν τις ιδιωτικοποιήσεις τώρα ξεπουλάνε τα πάντα σε εξευτελιστικές τιμές, εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά που λέει το άσμα. Μια Χώρα ένα τεράστιο χότ σπότ, όχι μόνο για τους μετανάστες αλλά και για τους ίδιους τους Έλληνες που με τα κυβερνητικά παραμύθια οδηγήθηκαν στην απόλυτη εξαθλίωση. Με το ΕΚΑΣ να κόβεται, τις συντάξεις να μειώνονται, τα λουκέτα να αυξάνονται, τις επιχειρήσεις να καταρρέουν και τη ζωή σε αναβολή.

Κάπως έτσι νιώθει κανείς τη ζωή του σύγχρονου Έλληνα που παλεύει να σταθεί ανάμεσα στο χθες, το σήμερα, το αύριο και στο τίποτα. Το απόλυτο κενό... Την στιγμή που στο δρόμο βλέπεις σκυθρωπά πρόσωπα, προβληματισμένους και φοβισμένους ανθρώπους, οι κυβερνώντες προσπαθούν μέσω παραμυθιών να μας πείσουν πως σε λίγους μήνες η Ελλάδα θα γίνει γη της επαγγελίας. Κάπου εδώ γελάνε!

Οι μόνοι κερδισμένοι όλοι όσοι είχαν και έχουν πλαστά πτυχία οι οποίοι θα τα νομιμοποιήσουν πια. Επιτέλους, δικαιώνονται οι κόποι ξεκούρασης τους ως δημόσιοι υπάλληλοι. Δεν είναι λίγες οι φορές που άκουγες τη φράση «...να μπει το παιδάκι μου στο δημόσιο να ξεκουραστεί». Έτσι λοιπόν γέμισε ο κρατικός μηχανισμός από αργόσχολους, ακάματους και ωχαδερφιστές. Τελικά τα πάντα θυσιάζονται στο βωμό του πολιτικαντισμού. Αντί λοιπόν να δούμε ανάπτυξη θα βιώσουμε για μια ακόμα φορά την υπερδιόγκωση του κράτους, από ρουσφέτια τα οποία θα έχουν χρώμα μπλε, κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, πορτοκαλί και ροζ. Όπως θα έλεγε ο Γιά(ν)νης Ουαου! Η ανάπτυξη έρχεται... Για ορισμένους που προφανώς είναι εφοδιασμένοι με μαχαίρια για να κόψουν τα καρπούζια. Κατά τα φαινόμενα από τη πίτα λίγοι θα φάνε και εκείνοι θα είναι οι «ΕΚΛΕΚΤΟΙ»!