Ο δημοσιογραφικός κόσμος για την απώλεια-ΣΟΚ του Ηλία Τζαφέρη

Ηλία, ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ…

Όλοι εμείς που εργαζόμαστε στο «Καρφί» έχουμε συγκλονιστεί από τον αδόκητο θάνατο του εκδότη, του διευθυντή, του φίλου μας Ηλία Τζαφέρη. Γιατί είναι όντως σοκαριστικό, έναν φίλο με τον οποίο συνεργαζόμαστε καθημερινά να τον χάσουμε, μετά από μια εγχείρηση. 

Η απώλεια είναι τεράστια - εννοείται για τους συγγενείς του- αλλά και για όλους εμάς τους συνεργάτες του. Γι’ αυτό δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ και θα τον μνημονεύουμε πάντα.

Φίλε Ηλία, θα είσαι πάντα στη σκέψη μας…

Πώς μας την έφερες έτσι, Ηλία; 

Ερχόμουν πρωί πρωί την Πέμπτη στο γραφείο και σκεφτόμουν Ηλία: « Που να με έβλεπε ο Τζαφέρης, να σκάω μύτη με την ομπρέλα…» - «Τι την θες την ομπρέλα ρε λάμο…» - «Αφού θα βρέξει», θα σου ‘λεγα… Και έβρεξε Λιάκο. Και τι βροχή, ανάθεμα την!

Κοιτάω την καρέκλα σου και σκέφτομαι… Τίποτα. Το απόλυτο κενό. Σ’ ευχαριστώ για την απίστευτη στήριξή σου. Και με τη βοήθεια σου έκοψα το κακό το χούι. Ξέρεις ποιο…

Η τελευταία συνομιλία μας: «Ωραία εφημερίδα έβγαλες…». Αυτό το φύλλο Ηλία δεν ήθελα να το βγάλω όμως. Όχι αυτό.

Λένε ότι η Ελληνική γλώσσα είναι η πιο πλούσια στον κόσμο. Εγώ, Ηλία μου γιατί δεν βρίσκω λέξεις, μου λες;

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗΣ

-------------------------------------

Η ΕΣΗΕΑ για τον Ηλία Τζαφέρη

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ ανακοινώνει την απώλεια του δημοσιογράφου Ηλία Τζαφέρη, ο οποίος απεβίωσε σε ηλικία 57 ετών.

Ο Ηλίας Τζαφέρης γεννήθηκε στη Βέροια το 1967. Τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία ξεκίνησε στο ελεύθερο ρεπορτάζ το 1986 στην εφημ. «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ». Στη συνέχεια εργάστηκε στην «ΕΡΑ 4», στο περιοδικό «CINE 7», στο κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ στην «ΕΞΟΡΜΗΣΗ», στο Ρ/Σ «FLASH 9.61», αρχισυντάκτης στον Τ/Σ «ΚΑΝΑΛΙ 5», αρθρογράφος στην εφημ. «ΑΥΡΙΑΝΗ», διευθυντής στο «BUSINESS RADIO», αρχισυντάκτης στον Τ/Σ «ALPHA». Από το 2007 έως το 2011 θα εργαστεί στην εφημ. «ΤΟ ΑΡΘΡΟ» ενώ ακολουθεί η συνεργασία του με την εφημ. «ΗΜΕΡΗΣΙΑ». Στη συνέχεια θα ιδρύσει και θα διευθύνει τα ενημερωτικά site «Lykavitos.gr» και «Moneypress.gr». Από το 2019 μέχρι σήμερα ήταν ο εκδότης της εφημερίδας «ΣΤΟ ΚΑΡΦΙ».

Ο Ηλίας Τζαφέρης υπήρξε ένας δραστήριος και επαρκής δημοσιογράφος, ο οποίος εργάστηκε σκληρά και αποδοτικά καθ’ όλη τη διάρκεια του βίου του. Το Διοικητικό Συμβούλιο συλλυπείται τους φίλους και τους οικείους του και τον αποχαιρετά με σεβασμό.

Σφραγίδα ήθους, παρακαταθήκη η λεβεντιά του

Ο Ηλίας Τζαφέρης αφήνει στίγμα με θετικό πρόσημο. Φεύγει, νωρίς, με φήμη αψεγάδιαστη.

Μετά την Ελευθεροτυπία, δεν ήθελα να ξαναγράψω σε καμιά εφημερίδα.  Πώς να διστάσω όμως για ένα τέτοιο φίλο.

Έβαλε στο Lykavitos.gr, σε κάθε του δράση, στο «Καρφί» που εξέδωσε τα τελευταία χρόνια, σφραγίδα ήθους. Διασταύρωνε κάθε τί πριν πάρει θέση ή το ανεβάσει, ανεξάρτητα από του πού και από ποιόν το μάθαινε. Eίχε το θάρρος να στηρίζει το δίκαιο και αληθινό, ανεξάρτητα από το κόστος. Συγγνώμες, που τόσο εύκολα και συχνά δίνονται, για να αποφεύγονται από δημοσιογράφους και εκδότες τα χειρότερα, δεν δόθηκαν από αυτόν ποτέ, αν δεν τις ένιωθε.

Σπανίζει στη δημοσιογραφία, πολύ περισσότερο στα εκδοτικά του τόπου. Έφυγε άκαιρα και άδικα. Σε ελάχιστους φίλους, λίγες μέρες πριν, είπε πως, για κάτι μικρό και αιφνίδιο, επέλεξε από μία μακρά και όχι ευχάριστη θεραπεία την ριζική και σχετικά ακίνδυνη οδό της επέμβασης. Απλά θα άλλαζε για λίγο η ζωή του και τα μεσημεριανά της Παρασκευής, όταν έκλεινε φύλλο.  Δυστυχώς, αυτή τη φορά έσφαλε. Και ίσως δεν έσφαλε, μόνο ή κυρίως, αυτός.

Αφήνει παρακαταθήκη τη λεβεντιά και τη διαδρομή του. Την καλοσύνη και την ανθρωπιά του.

Υποχρεώνει τους δικούς του, τους φίλους και τους συνεργάτες του να σεβαστούν την επιθυμία του να μην υπάρξει κηδεία ή μνημόσυνο. Να συνεχίσουν τον δρόμο που πορεύονταν.

Κηδεία, λοιπόν, το τελευταίο φύλλο που φρόντισε να εκδώσει. 

Μνημόσυνο μικρό αυτές οι γραμμές. Από έναν από τους πολλούς φίλους του, φανατικό θιασώτη της ελευθερίας του τύπου και  τελευταίο, εν ζωή, εκδότη της Ελευθεροτυπίας.

Χάρης Οικονομόπουλος

------------------

Πάντα δημοσιογράφος

Είναι από τις ειδήσεις, με τις οποίες αρνείσαι να συμφιλιωθείς, που ελπίζεις μέχρι τέλους θα υπάρξει κάποια διάψευση, ότι κάποιο λάθος θα έγινε.

Για μας, που είχαμε την ευκαιρία να συνεργαστούμε με τον Ηλία Τζαφέρη μέχρι το τέλος, η απώλεια είναι κάτι παραπάνω από προσωπική. Είναι σα να αφαιρέθηκε ένα κομμάτι από τη δική μας ζωή. 

Έχοντας μια εμπειρία ζωής από τη συμπόρευση μαζί του, σχεδόν από τα πρώτα του βήματα, στη δεκαετία του `90, αυτό που μπορούμε να καταθέσουμε είναι πως ο Ηλίας ξεκίνησε σαν δημοσιογράφος και παρέμεινε πάνω απ` όλα δημοσιογράφος, μέχρι το τέλος, ανεξάρτητα από την ιδιότητα του εκδότη, στο «ΚΑΡΦΙ».

Γι` αυτό και η πρώτη του έγνοια, μέσα σε όλα τα όλα, ήταν να είναι συνεπής απέναντι στους εργαζόμενους και συνεργάτες του. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο άγχος και η διαρκής αγωνία του, για την επιβίωση της εφημερίδας.

Σε ίση μοίρα και η μέχρι τέλους αγωνία του, για την πορεία της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης, του ΠΑΣΟΚ, στην οποία παρέμεινε παραδειγματικά συνεπής, χωρίς δισταγμό, παρά τα «πέτρινα» χρόνια που προηγήθηκαν.

Για μας, τους συνεργάτες και φίλους του, θα μείνει, ως διαρκής παρακαταθήκη, αυτό σπάνιο παράδειγμα συνέπειας, ανιδιοτέλειας, εργατικότητας και συναδελφικότητας.

Λευτέρης Κανάς

-------------------

Καλό κατευόδιο σε έναν ιδιαίτερο, πολυτάλαντο και «μπεσαλή» φίλο 

Με τον Ηλία γνωριστήκαμε στις αρχές του 2007, όταν ξεκινήσαμε να συνεργαζόμαστε στο πλαίσιο μιας νέας, τότε, εκδοτικής προσπάθειας. Έκτοτε, κρατήσαμε επαφή, πάντα ανταλλάσσαμε απόψεις, «ζυμωνόμασταν» και είχαμε γίνει φίλοι – και το γράφω με την προσήκουσα βαρύτητα της λέξης «φίλος»...

Τον Ηλία, λοιπόν, τον έχω ζήσει ως φίλο, ως διευθυντή, ως συνεργάτη, ως εργοδότη, ως συνομιλητή για τα πολιτικά – οικονομικά – δημοσιογραφικά. Και ήταν από τους ανθρώπους που χαιρόσουν να «ζυμώνεσαι» μαζί τους – κάτι το οποίο, με δεδομένο ότι όλη μέρα, λόγω επαγγέλματος, μιλάμε για πολιτική, δεν είναι και το πιο δεδομένο πράγμα του κόσμου. Όπως δεδομένος δεν ήταν και ο Ηλίας –και αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα χαρίσματά του. 

Ο Τζαφέρης ήταν «αταξινόμητος» και όποιος έκανε το λάθος να τον «κατηγοριοποιήσει» και να τον θεωρήσει δεδομένο, το έβρισκε μπροστά του. Είχε άποψη, είχε «γωνίες» και σε μία εποχή που άλλοι κάνουν καριέρα με την «στρογγυλάδα» τους, ο Ηλίας έλεγε και έγραφε αυτό που πίστευε με τον δικό του εκρηκτικό τρόπο, αναλαμβάνοντας την ευθύνη και τα σχετικά ρίσκα. Και έγραφε αυτό που πίστευε όχι μόνο για όσους ήταν «απέναντί» του, αλλά και για όσους ήταν φίλοι του –δεν χαριζόταν σε κανέναν, όπως πρέπει να κάνουμε οι δημοσιογράφοι. 

Αταξινόμητος και ουδόλως δεδομένος, λοιπόν. Το μόνο δεδομένο ήταν η «μπέσα» του: Ό,τι συμφωνούσες με τον Ηλία, αυτό τηρούνταν κατά κεραίαν. Χωρίς «ναι μεν αλλά», χωρίς αλλαγές στα μισά της διαδρομής, χωρίς ψέματα και «χειρισμούς». Και ό,τι ήταν να πει, το έλεγε μπροστά σου –άλλωστε, εργαζόταν τόσο πολύ, που δεν είχε ούτε διάθεση, αλλά ούτε χρόνο για μεθοδεύσεις και κουτσομπολιά. 

Ελάχιστους ανθρώπους έχω συναντήσει στα 22 χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά να εργάζονται τόσο πολύ και να είναι τόσο προσηλωμένοι σ’ αυτό που κάνουν. Ο Ηλίας ήταν εφημεριδάς παλιάς κοπής και έβγαζε αυτή την εφημερίδα με τον τρόπο που θα έπρεπε να είναι οι εφημερίδες: με συνθετικά θέματα, με πολιτική παρέμβαση, με θέσεις, με απόψεις, με έμφαση στο παρασκήνιο και στη δεύτερη ανάγνωση. Άλλωστε, με το «Καρφί» πέτυχε έναν άθλο: πήρε ένα αμιγώς προσωποπαγές φύλλο, που είχε ιστορικά συνδεθεί με τον Νίκο Κακαουνάκη, το αναγέννησε και το μετέτρεψε σε μία παραταξιακή, πολιτική δημοκρατική εφημερίδα. 

Τελειώνοντας, Ηλία, σε διαβεβαιώ ότι στύβω το μυαλό μου και εύχομαι να μπορούσα στον σύντομο χρόνο που μεσολαβεί μεταξύ του σοκ του θανάτου σου και της εκτύπωσης της εφημερίδας, να γράψω ένα κείμενο τόσο ιδιαίτερο και ξεχωριστό όσο ήσουν εσύ. Αλλά τα «deadline» όταν «κλείνουμε» είναι αμείλικτα. Ξέρεις εσύ. 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ

----------------------

Για ένα καφέ - που δεν ήπιαμε - εκεί στο ΚΑΡΦΙ

Όλο δίναμε ραντεβού για καφέ στο «ΚΑΡΦΙ» την ιστορική εφημερίδα του Νίκου Κακαουνάκη, αλλά οι ευκολίες του τηλεφώνου ακύρωναν την όποια πρόθεση και διάθεση να κατέβω στο κέντρο της Αθήνας. Έφυγες άδικα με μεγάλο κρότο Ηλία...

Γαμώτο, δεν θα προλάβεις να χαρείς την άνοδο του ΠΑΣΟΚ, για το οποίο αγωνιούσες και έδινες μεγάλες μάχες από την ιστορική εφημερίδα που έβγαζες με κόπους και θυσίες. Μιλήσαμε την περασμένη Παρασκευή για το πρωτοσέλιδο που είχες στο «ΚΑΡΦΙ» και για τις πληροφορίες που έγραφες. Μου ξανάκανες την ίδια ερώτηση: Πότε θα τα πούμε;

Ήσουν πραγματικός φίλος. Περπατήσαμε μαζί για κάποια χρόνια, από τα τριάντα που γνωριζόμαστε. Τίμιος και ειλικρινής. Ακόμα και αν ανέβηκες επαγγελματικά σκαλοπάτια, τιμούσες τη φιλία μας, και όποτε σου είχα ζητήσει να βάλεις πλάτη, σε διάφορα, την έβαζες και με το παραπάνω. Σε ευχαριστώ για όλα, θα σε θυμάμαι πάντα και θα σ' έχω στην καρδιά μου...

Αντώνης Βασιλόπουλος

------------------------------------------

Βαγγέλης Γιακούμης, δημοσιογράφος, παρουσιαστής:  Φτωχή πλέον η δημοσιογραφική πιάτσα

Είναι είδηση η οποία δύσκολα την πιστεύει κανείς όταν ακούει πως έφυγε ο Ηλίας. Πάντα συνετός , άκουγε τον συνομιλητή του , πράος και συνεχώς αναζητούσε το νέο και το καινοτόμο στη δουλειά του ανήσυχος στις απαιτήσεις της κάθε εποχής.  Επαγγελματίας στην εργασία του και συνεπής με τους συνεργάτες του.  Σίγουρα η δημοσιογραφική «πιάτσα» θα τον θυμάται πάντα ως έναν καλό άνθρωπο που έδινε ευκαιρίες στα νέα παιδιά και τους νέους δημοσιογράφους.  Πάντα έτσι θα σε θυμόμαστε Ηλία. Καλό παράδεισο!!!

-----------------------------------------------

Ζησης Χ. Πατσίκας, Δημοσιογράφος, εκδότης veriotis.gr: Άφησες παντού ισχυρό το αποτύπωμά σου

Είναι οι επόμενες γραμμές, απ' αυτές που δεν περίμενα ποτέ να γράψω. Ο καλός φίλος Ηλίας, ο ακούραστος δημοσιογράφος, ο ευσυνείδητος πολίτης, ο άνθρωπος που δεν ξέχασε και δεν σταμάτησε ποτέ να νοιάζεται για τη γενέτειρά του, τη Μελίκη Ημαθίας, δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Θα θυμάμαι πάντα τις κουβέντες μας για τις πολιτικές εξελίξεις και το διαρκές ενδιαφέρον σου «τι γίνεται εκεί στη Βέροια;», αλλά και τη σταθερή υποστήριξή σου για την προβολή των θεμάτων της ιδιαίτερης πατρίδας σου. Έφυγες νωρίς Ηλία. Άφησες παντού ισχυρό το αποτύπωμά σου, όμως είχες πολλά ακόμα να προσφέρεις. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει. 

-----------------------------------

Η ΕΙΗΕΑ για τον αιφνίδιο χαμό του Ηλία

Η Ένωση Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων εξέδωσε την παρακάτω συλλυπητήρια ανακοίνωση:

«Με θλίψη πληροφορηθήκαμε τον πρόωρο και αιφνίδιο θάνατο του αξιότιμου μέλους της ΕΙΗΕΑ, δημοσιογράφου και εκδότη της εφημερίδας «Καρφί», Ηλία Τζαφέρη.

Ο Ηλίας Τζαφέρης, με σημαντική εμπειρία σε όλα τα μέσα (τηλεόραση, εφημερίδες, site, ραδιόφωνο), υπηρέτησε την δημοσιογραφία για 34 χρόνια καταφέρνοντας  να διακριθεί από νωρίς στον εκδοτικό χώρο. 

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια, τους οικείους και τους συναδέλφους του. 

------------

Λευτέρης Θεοδωρακόπουλος, ρεπόρτερ: Γιατί ρε Ηλία;

Εικόνα που ξεπηδά από την μνήμη μου τις πρώτες ώρες που «το Καρφί» ήταν στα χέρια του. Ήταν ο εκδότης του. Κρατούσε το πρωτοσέλιδο του με περίσσιο καμάρι.

Του είχα πει πως εγώ θα μπορούσα να δώσω στην εφημερίδα ανάσες από ελεύθερο ρεπορτάζ.

Με θράσος και με θάρρος, γιατί μέχρι τότε δεν ήξερα σε ποιον μιλούσα και ποια ήταν η δημοσιογραφική (τεράστια) διαδρομή του.

Χωρίς δεύτερη σκέψη μου είπε, «ξεκινάς, την Τρίτη στέλνεις το ρεπορτάζ σου στον Κώστα» (σ.σ. διευθυντή της εφημερίδας κ. Τσαγκαράκη).

Εκείνο το κρύο απόγευμα του Νοεμβρίου, στο κτήριο επί της Πανεπιστημίου απέναντι από το REX, δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

Ήταν ένα από το πιο χαρούμενα επαγγελματικά μου βράδια, καθώς αποτέλεσα ένα μέρος της οικογένειας της εφημερίδας.

Τα ρεπορτάζ μας συζητήθηκαν, έγιναν αναπαραγωγή πολλά από αυτά. Και κάθε φορά ο Ηλίας με έκανε να βλέπω πιο «βαθιά» δημοσιογραφικά.

Με συμβούλευε τόσο για την εφημερίδα, όσο και τα πρώτα μου τηλεοπτικά βήματα.

Κάθε φορά που ακουγόταν το καμπανάκι της πόρτας, ακουγόταν από το βάθος της αίθουσας η ατάκα, «Καλώς το λαμόγιο... τι έχουμε;»

Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω, το φευγιό του, με θυμώνει, με στενοχωρεί. Ένα μεγάλο «γιατί» κρέμεται από τα χείλη και τη ψυχή, αλλά δυστυχώς είναι αναπάντητο. Γιατί ρε Ηλία, γιατί;;;

 

Αιμιλία Κουβέλη, εικαστικός:  Άνθρωπος με ευαισθησία και ενσυναίσθηση

Μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας «Καρφί» ο Ηλίας μου έδωσε την δυνατότητα να επικοινωνήσω την τέχνη μου με το κοινό. Θέματα που αφορούν την κοινωνία, όπως η γυναικεία κακοποίηση, η ενδοσχολική βία δώσαμε ένα άλλο πρίσμα στα ρεπορτάζ. Ο Ηλίας είχε αναγεννήσει το Καρφί και είχε φέρει κόσμο ξανά στις εφημερίδες. Εραστής της δημοσιογραφίας, άνθρωπος με ευαισθησία και ενσυναίσθηση.