Καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις κι’ αποτελεί, ουσιαστικά, τον μόνο τομέα στον οποίον διαπιστώνεται μεγάλη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης. Ακόμη και στο τμήμα της που αποτελείται από ψηφοφόρους και οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας…
Του Θάνου Οικονομόπουλου, από το iefimerida.gr
Επιφυλακτικότητα του κόσμου, σε σχέση με την μεγάλη ικανοποίηση που καταγράφεται γενικά για τις μέχρι τώρα επιδόσεις της σ’ όλους τους άλλους τομείς, διαπιστώνεται επίσης (αλλά όχι στον βαθμό που ισχύει για το μεταναστευτικό) και στην αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης στο θέμα της τάξεως και της ασφάλειας.
Είναι προφανές ότι σ’ αυτούς τους δυο τομείς, η Kυβέρνηση Μητσοτάκη “πληρώνει” την προεκλογική ρητορική της. Στο προσφυγικό μάλλον υποτίμησε την έκταση και την ανεξέλεγκτη δυναμική του φαινομένου, και υπερτόνισε κάποιες ιδεοληψίες και εσφαλμένες πολιτικές που ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και στο πρόβλημα της τάξεως και της ασφάλειας προεκλογικά εξέπεμπε την βεβαιότητά της (αν και χωρίς να το δηλώσει συγκεκριμένα- για την άμεση έναρξη λήψεως μέτρων είχε μόνο δεσμευθεί) ότι “αμέσως” από της αναλήψεως των καθηκόντων της, οι πολίτες θα έβλεπαν την διαφορά στους δρόμους, περιορισμό της παραβατικότητας και της ανεξέλεγκτης δράσης των μπαχαλάκηδων με τις μολότοφ.
Και τα δυο αυτά, είναι πολυπαραγοντικά προβλήματα. Κλείνεις μια τρύπα, και σου ανοίγουν άλλες δύο. Στην οικονομία, την φορολογία, τις μεταρρυθμίσεις, η βούληση και η αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα της όποιας κυβέρνησης αρκεί και τα αποτελέσματα είναι άμεσα.
Δεν είναι τυχαίο ότι επειδή η σημερινή κυβέρνηση και την βούληση και τη θέληση και το σχέδιο είχε, σ’ αυτούς ειδικά τους τομείς η μετεκλογική απήχησή της στην κοινωνία είναι πολύ εντυπωσιακή.
Υπάρχει και κάτι ακόμη. Ένα πολύ σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων του μεσαίου και κεντροδεξιού χώρου, διακατέχονται πολύ λιγότερο από την νοοτροπία και συμπεριφορά “στρατιώτου”, από εκείνους του αριστερού χώρου. Απογοητεύονται πιο εύκολα, ασκούν πιο απελευθερωμένοι κριτική στην κυβέρνηση που ανέδειξαν.
Υπολογίστε, τώρα, τι συμβαίνει με αυτούς που ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές Νέας Δημοκρατίας (Κυριάκο Μητσοτάκη, ακριβέστερα…), ίσως και για πρώτη τους φορά, χωρίς να είναι παραδοσιακοί “δεξιοί”. Επιδοκιμάζουν και χειροκροτούν τις άμεσες υλοποιήσεις, γκρινιάζουν και επικρίνουν για εκείνα που είναι πιο σύνθετα και απαιτητικά…
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, είναι ο αρμόδιος υπουργός και για τους δυο αυτούς… διακεκαυμένους τομείς κυβερνητικής δράσης. Και τις τελευταίες μέρες στο παρασκήνιο διακινούνται φήμες για “δυσαρέσκεια” που εκφράζεται στο πρόσωπό του, και για τον τρόπο αντιμετώπισης της αυξημένης δράσης αναρχικών και μπαχαλάκηδων και των πολλαπλασιαζόμενων επιθέσεων τους εναντίον αστυνομικών, αλλά και για την (ρεαλιστική) ομολογία-προειδοποίηση του στο Ευρωκοινοβούλιο ότι “η κατάσταση λόγω μεταναστευτικού στην Ελλάδα είναι μη διαχειρίσιμη” Αφού έδωσε στοιχεία ότι από τον Ιούλιο μέχρι τον Οκτώβριο, οι ροές αυξήθηκαν κατά 120%, και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας αρνούνται να αναλάβουν ευθύνες έναντι του φαινομένου, ακόμη και για τα ασυνόδευτα παιδιά, και να επιδείξουν την αλληλεγγύη τους!
Αυτό που του καταλογίζουν (αντιπολίτευση και συμπολιτευόμενοι γκρινιάρηδες…), είναι η αναντιστοιχία των σημερινών ρεαλιστικών αποτιμήσεων του για το μεταναστευτικό, με την (σίγουρα βιαστική και πρόχειρη…) εκτίμησή του αμέσως μετά τις 7 Ιουλίου ότι “ η κατάσταση στην Μόρια, είναι καλή…”.
Κι ύστερα, πλάκωσαν οι εξελίξεις στην περιοχή, η συστηματική προώθηση των ροών από τον Ερντογάν, το… τσουνάμι και το αδιέξοδο.
Η περιγραφή, όμως, της κατάστασης τόσο στα νησιά όσο και στην ενδοχώρα με τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών στις μετεγκαταστάσεις προσφύγων και μόνο, είναι απόλυτα ακριβής. Και- επειδή τα δομικά μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση για την επίσπευση των διαδικασιών χορήγησης ασύλου θ’ αρχίσουν να αποδίδουν μεσοπρόθεσμα- ο τεχνοκρατικός ωμός ρεαλισμός Χρυσοχοΐδη έπρεπε ν’ αποτρέπει την αντιπολίτευση από ευκαιριακές μικροπολιτικές επιθέσεις, ακόμη κι’ αν αισθάνεται ότι απλώς… “πατσίζει” στα όσα καταμαρτυρούσαν στην ίδια, ως κυβέρνηση.
Ο κ. Χρυσοχοΐδης, σε όποιο υπουργείο κι’ αν θήτευσε, διακρίθηκε για την συστηματικότητα και την αποτελεσματικότητά του. Ιδίως στο υπουργείο που βρίσκεται και σήμερα, με την εξάρθρωση και σύλληψη των μελών της εγκληματικής 17Ν. Σ’ αυτήν την εμβληματική υπόθεση, δεχόταν πρωτοφανείς επικρίσεις για αναποτελεσματικότητα, έλλειψη σχεδίου κ.λ.π.
Δεν αντέδρασε σε καμιά. Και… απάντησε μια και καλή με το αποτέλεσμα που είχε, που όπως αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων ήταν προϊόν μακροπρόθεσμης και συστηματικής μελέτης όλων των πλευρών του προβλήματος, ανάλογου σχεδιασμού δράσης.
Με τους μπαχαλάκηδες, τις μολότοφ, τις δολοφονικές επιθέσεις εναντίον αστυνομικών στόχων, λογικό είναι πως μετά από τόσα χρόνια ανομίας και ανοχής,υπομονή δεν μπορεί να υπάρχει. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης, άλλωστε, την πάταξη των φαινομένων αυτών και την αποκατάσταση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών την είχε βάλει πολύ ψηλά στην προεκλογική του ατζέντα…
Η λογικότερη εξήγηση είναι ότι ο μεθοδικός κ. Χρυσοχοΐδης, έχει θέσει σ’ εφαρμογή ένα κλιμακούμενο σχέδιο πάταξης της ανομίας και των “άβατων”. Ξεκίνησε με τον τερματισμό των καταλήψεων κτιρίων ( και των παράνομων συμφερόντων που κρύβονταν πίσω τους…), σιγά-σιγά καθιέρωσε την παρουσία της αστυνομίας στα Εξάρχεια, κάτι αδιανόητο μέχρι πριν 4 μήνες, έχουν γίνει σημαντικές συλλήψεις ηγετικών στελεχών του “χώρου”, έχουν κατασχεθεί όπλα και υλικά στα κτίρια που επενέβη η αστυνομία. Κινήσεις… περιμετρικές, ξεκαθαρίσματος “μετώπων”, δημιουργία “βάσης” για την τελική αναμέτρηση.
Ο πολλαπλασιασμός των κρουσμάτων βίας, προφανώς και αποτελεί “απάντηση” των αναρχοαυτόνομων και όσων κρύβονται πίσω τους. Αισθάνονται ότι ο κλοιός σφίγγει. Οι “σύντροφοι” συλλαμβάνονται, η χρήση μολότοφ αλλά και η “απλή” μεταφορά τους, είναι πλέον κακούργημα που επισύρει πολύχρονες φυλακίσεις….
Σε μια εβδομάδα, έχουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου. Και τα… κατ’ “έθιμο” ακολουθούντα. Είναι πολύ λογικό, η πολιτεία να συνυπολογίζει την “επικαιρότητα”, το στρίμωγμα των παράνομων, την ανάγκη τους να μην δώσουν την εντύπωση ότι κατατροπώθηκαν.
Πως “είναι ακόμη ζωντανοί…”. Και να σχεδιάζει τις δυναμικότερες επιχειρήσεις της, σε “νεκρό χρόνο”. Αλλά και πάλι με σύνεση και προσοχή. Δεν υπάρχει λόγος και ανάγκη “θεαματικών” κινήσεων εντυπωσιασμού. Μεθοδικότητα, άρτιος σχεδιασμός, επαγγελματικός υπολογισμός του “ελέγχου ζημιών” και παράπλευρων συνεπειών από την όποια ενέργεια.
Και σ’ αυτούς τους κύκλους της ανομίας όπου μπλέκονται πολλές “γραμμές”, συμφέροντα (ακόμη και “πολιτικά”…), οι δυνατότητες προβοκάτσιας πολλαπλασιάζονται…
Δεν θέλουμε “ήρωες” και “θύματα”. Να αντιμετωπίσουμε μια μη- κανονικότητα και ένα πρόβλημα θέλουμε. Όχι να δημιουργήσουμε ένα πολύ μεγαλύτερο…