Οι εκλογές της 21ης Μαΐου είναι πλέον παρελθόν. Η ετυμηγορία του ελληνικού λαού υπήρξε καταλυτική. Η κανονικότητα θριάμβευσε επί του αριστερού παραλογισμού και της ιδεοληπτικής παλαβομάρας.
Συντελέστηκε, με την σοφή ψήφο του ελληνικού λαού, η μεγαλύτερη πολιτική ανατροπή στην νεώτερη ελληνική ιστορία, ανάλογη δεν θυμάται κανείς να προκύπτει ήδη από τον εικοστό αιώνα στη χώρα.
Θριάμβευσε ένας κανονικός πολιτικός της εποχής μας (Κυριάκος Μητσοτάκης), που απέδειξε σε σκληρές συνθήκες, διεθνείς και εσωτερικές, την ικανότητα του να διοικεί τη χώρα με σταθερό χέρι και να την οδηγεί, με σχετική ασφάλεια, στην εποχή της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης «με λογισμό και μ' όνειρο», χωρίς να διαστάσει να συγκρουστεί όπου χρειάζεται και – το κυριότερο- χωρίς να υπολείπεται σε τίποτε των μεγάλων ευρωπαίων πολιτικών του καιρού μας.
Οδηγήθηκε – και εξαιτίας της κολοσσιαίας προσωπικής ανικανότητας του αρχηγού του (Αλέξης Τσίπρας) να αναγνώσει έστω στην πραγματικότητα- η χειρότερη, η πιο τοξική από καταβολής πολιτικών κομμάτων στη χώρα, αντιπολίτευση στην διάλυση με την απώλεια έντεκα ολόκληρων μονάδων.
Αυτός ο εσμός των ιδεοληπτικών επαγγελματιών άεργων, που οργανώθηκε σε κινηματική βάση πάνω στις στάχτες των μνημονίων και απείλησε το 2015/2019 να ανατινάξει τη χώρα για να ικανοποιήσει τις σταλινικές εμμονές του και να πάρει εκδίκηση για την ήττα των αριστερών στον εμφύλιο, οδεύει προς την οριστική διάλυση, χωρίς ποτέ να καταλάβει το γιατί, επειδή δεν φτάνει το μυαλό του.
Στους μεγάλους νικητές το ΠΑΣΟΚ κι ο Νίκος Ανδρουλάκης, το πρώτο έγινε ξανά κανονικό κόμμα της ελληνικής κεντροαριστεράς και ο πρόεδρός του εγκαθίδρυσε απόλυτη την εξουσία του, πλέον δεν έχει αντίπαλο εντός της Χαριλάου Τρικούπη. Ήταν ένα μεγάλο στοίχημα για τον Νίκο Ανδρουλάκη αυτές οι εκλογές, το κέρδισε με ένα προσωπικό θρίαμβο και, όπως όλα δείχνουν, ετοιμάζεται να διεκδικήσει δυνατά τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις επόμενες εκλογές.
Όλα δείχνουν πως οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν οπωσδήποτε (δεν άφησε κανένα άλλο περιθώριο ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητώντας την αυτοδυναμία) και θα διεξαχθούν νωρίτερα (25 Ιουνίου) από ότι προβλέπονταν (2 Ιουλίου). Λογικό ως εξέλιξη, η χώρα δεν έχει περιθώριο να χάσει ούτε μία εβδομάδα παραπάνω. Και δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνει.
Οι επόμενες εκλογές θα έχουν δημοψηφισματικό χαρακτήρα και θα διεξαχθούν για δύο, κατά βάση, λόγους: Για να μετρηθεί πόσο πάνω από το 160 θα είναι το νούμερο των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας και για να δούμε ποιος θα είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κάνει πίσω από τον στόχο της αυτοδυναμίας, στην ουσία τον έχει κλειδώσει και περιμένει απλώς να επιβεβαιώσουν οι αριθμοί την απόλυτη πολιτική του ηγεμονία που είναι, ταυτόχρονα, η πολιτική ηγεμονία της κανονικής πολιτικής λειτουργίας εν έτει 2023.
Δεν είναι μάλιστα καθόλου απίθανο να διεκδικήσει, σε ένα καθεστώς διευρυνόμενης κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ, το απόλυτο όριο των 180 εδρών για να προχωρήσει στην απαραίτητη συνταγματική αναθεώρηση, χωρίς να χρειάζεται να παρακαλάει κανένα εξ αριστερών του. Ο στόχος μοιάζει εφικτός κι αποτελεί ένα θαυμάσιο δίλημμα.
Στον ΣΥΡΙΖΑ ηχούν τα μαύρα τύμπανα της διάλυσης, η οποία είναι προ των πυλών, χωρίς να προκύπτει από πουθενά δύναμη ανάσχεσης αυτής της προϊούσας αποσύνθεσης. Η εικόνα και μόνο ενός καταρρακωμένου και σε αυτοδιάλυση Τσίπρα να επιχειρεί να ηγηθεί μιας δήθεν μιας αντεπίθεσης στον ένα μήνα που μεσολαβεί έως τις 25 Ιουνίου μοιάζει με εκείνη της Γερμανίας στα χασομέρια του πολέμου να προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις μεραρχίες των συμμάχων επιστρατεύοντας κάτι δεκαεξάρικα μειράκια.
Η Κουμουνδούρου θα φυλλορροήσει έτι περισσότερο, τίποτε δεν μπορεί να σταματήσει την πορεία προς την καταστροφή. Αποδείχθηκε πως ο ίδιος ο Τσίπρας είναι το μεγάλο της πρόβλημα, αυτός είναι το μεγάλο βαρίδι αυτής της παράταξης κι όσο παραμένει στην καρέκλα του, τόσο θα οδηγεί τον σχηματισμό του οποίου ηγείται στην αποσύνθεση.
Ότι εντός του ΣΥΡΙΖΑ κανείς δεν τολμάει να τον κοιτάξει στα μάτια δεν λέει κάτι, στην αριστερά οι δελφίνοι ξεκινούσαν να χορεύουν πάνω από το πτώμα του ηγέτη, μέχρι να σαπίσει το λιβάνιζαν.
Η περίοδος είναι εξαιρετικά ευνοϊκή για το ΠΑΣΟΚ. Προσφέρεται για να διεκδικήσει δυνατά την δεύτερη θέση και να αποκαταστήσει έτσι την παραδοσιακή ισορροπία στο πολιτικό σκηνικό μετά από μια δεκαπενταετία αναστάτωσης και πολιτικής επικράτησης μερικών εμμονικών βαρεμένων. Οψόμεθα, αλλά ο στόχος είναι μπροστά!
Ίσως κάποιες προσαρμογές προγράμματος σε τομείς ειδικού ενδιαφέροντος για την κοινωνία των πολιτών το βοηθήσει περισσότερο από όσο η ανδρεοπαπανδρεϊκή κληρονομία το κάνει σήμερα να πιστεύει. Το άρθρο 16 είναι μια καλή ευκαιρία για να πλησιάσει τις σημερινές ανάγκες.
Η Ελλάδα άλλαξε, το πολιτικό σκηνικό άλλαξε, σήμερα είναι μια άλλη μέρα σε μια άλλη χώρα, η κανονικότητα οδηγεί την κοινωνία και η επιθυμία για καθημερινή, συνεχή και σταθερή πρόοδο.
Όποιος αυτή τη λογική υπηρετήσει θα έχει λόγο ύπαρξης στο μέλλον.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
