Δεν άλλαξε η κατάσταση στην πολιτική σκηνή μετά το debate

Η κατάσταση στην πολιτική σκηνή «μετά το debate» παραμένει όπως είχε διαμορφωθεί πριν από αυτό: σε μια εξάδα πολιτικών αρχηγών (καμία γυναίκα μεταξύ τους, να το κοιτάξετε αυτό!) υπάρχει ένας (Μητσοτάκης) που είναι σε θέση να περιγράψει με σχετική ευκρίνεια ένα μέλλον για τη χώρα και την κοινωνία και πέντε «χαβαλέδες» που λένε, οι τέσσερις εξ αυτών, έτοιμα ποιήματα, ιδεοληπτικά κείμενα και εμμονικές παραπομπές σε μια χώρα, μια κοινωνία και μια οικονομία που υπάρχουν μόνο μέσα στο θολωμένο τους μυαλό! Ο πέμπτος πουλάει θρησκεία στις γιαγιάδες και εικονίτσες της Παναγίας γκέϊσας!

Μόνη η απλή παρατήρηση της δημόσια εικόνας των «έξι» είναι αρκετή για να επιβεβαιωθεί η παράνοια της αριστερής και τη αριστερόστροφης μυθολογίας, η ανικανότητα των εκφραστών της να εκπονήσουν ένα στοιχειωδώς εφικτό σχέδιο για τη χώρα και η εμμονική προσκόλληση τους σε σφυροδρέπανα και τσιτάτα προηγούμενων αιώνων, όπου τα πάντα γυρνούσαν γύρω από το κακό κεφάλαιο και την καλή εργατική τάξη.

Βασική κοινωνική αντίθεση που έχει καταργηθεί από την ίδια την ιστορική εξέλιξη, η επίκληση της μάλιστα συνιστά προφανής αδυναμία των πολιτικών εκφραστών της να επικοινωνήσουν με τη σημερινή πραγματικότητα και να αντιληφθούν έστω το κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον της νέας εποχής με τις πραγματικές ανάγκες της περιόδου και-το σπουδαιότερο- να αναγνώσουν καν αυτές του 2030 που έρχονται με ταχύτητα τεχνητής νοημοσύνης.

Απέναντι σε αυτή την παραδοσιακή πολιτική παραμυθία, που αντιμετωπίζεται πλέον με συγκατάβαση, και την εμφανή ανικανότητα τους να απειλήσουν στο πεδίο της εφαρμοσμένης πολιτικής τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο πρωθυπουργός δεν χρειάστηκε να κάνει πολλά για να βγει άβρεχος από την δήθεν κόντρα και τις κωμικές εναντίον του επιθέσεις.

Είπε το ποίημα «αυτά κάναμε, αυτά ήταν τα λάθη μας, αυτά σχεδιάζουμε για την νέα τετραετία» και καθάρισε τόσο εύκολα που ούτε ο ίδιος λογικά θα το περίμενε, διάολε όταν σε έχουν στον πάγκο του χασάπη οι αντίπαλοι περιμένεις και δυο-τρεις σκληρές καταστάσεις να διαμορφωθούν, να δυσκολευθείς κάπου, να σε τσιτώσουν, να νιώσεις ένα ελαφρύ ιδρώτα να σε διατρέχει, τίποτε, ουδέν, nada, nothing…

Μάλιστα, σε τρεις περιπτώσεις (επέκταση του market pass στο β΄ εξάμηνο του έτους, ανελαστική εξέλιξη των εξοπλιστικών προγραμμάτων  και κοστολόγηση των οικονομικών προγραμμάτων από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ή την Τράπεζα της Ελλάδος) πέρασε με ευκολία τη σέντρα και βγήκε «για γκολ», τα έβαλε (και τα τρία) χωρίς αντίπαλο και μετά περίμενε απλώς να σφυρίξει ο διαιτητής τη λήξη και να τελειώσει το ματσάκι αναίμακτα.

Δεν πρέπει να υπάρχει άλλος Πρωθυπουργός στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας που να ήταν τόσο πολύ τυχερός με τους αντιπάλους που είχε, χρυσάφι πιάνουν και χώμα γίνεται, η πολιτική και ιδεολογική τους συγκρότηση, η δημόσια εικόνα τους, η αίσθηση της επαφής τους με την πραγματικότητα και η ικανότητα τους να ακουμπήσουν πραγματικά προβλήματα και όχι να αναμασούν σταλινικές ιδεοληψίες απέχουν παρασάγγας από τις σημερινές ανάγκες.

Με τούτα και μ΄ εκείνα ο Μητσοτάκης ξέφυγε εύκολα από τις προετοιμασμένες παγίδες, είπε όσα είχε ετοιμάσει για την επόμενη μέρα, προκάλεσε ευθέως την ομήγυρη όπου τον έπαιρνε και εποίησεν την νήσσαν εκεί που η κατάσταση ζόρισε, με δύο λόγια ήταν ένας κανονικός «αμυνόμενος» πρωθυπουργός, που αντί να απειληθεί η πολιτική ηγεμονία του βλέπει τους αντιπάλους του να είναι ήσσονες και μπόσικοι και παίζει στην ουσία μόνος του και πάλι για την πρώτη θέση.

Για «να μην χάσει» πήγε στην τηλεμαχία (;) ο πρωθυπουργός και το κατάφερε εύκολα, άρα στην ουσία νίκησε, με το μηδέν στην άμυνα κανένας δεν έχασε ποτέ ματς.
Η κατάσταση ήταν χειρότερη στο επίπεδο των «ανακριτών», πολύ κακό για το τίποτε, πολύ κλάματα για το «κακά σχεδιασμένο και χωρίς ελευθερία διαλόγου και κινήσεων debate», αλλά καμία επί της ουσίας αντίδραση, στο τέλος και στις καρέκλες κάθισαν και δηλώσεις (ως τι;) έκαναν και τα ποίηματα που είχαν ετοιμάσει από πριν είπαν και τους ρόλους που χρειάζονταν το σκηνικό έπαιξαν με επαγγελματικό ενθουσιασμό!

Τα δήθεν παράπονα τους για την ανελεύθερη δομή του ντιμπέϊτ και μερικές γραφικές επισημάνσεις περί της δημοσιογραφικής αποστολής ήταν απλώς το κερασάκι σε μια τούρτα που και τους άρεσε και την κατανάλωσαν ολόκληρη, χωρίς να αφήσουν κομματάκι να πέσει κάτω.

Υποτίθεται, πως αν στοιχειωδώς πραγματικά διαφωνούσαν με τους όρους της τηλεμαχίας (ο Θεός να την κάνει) είχαν κάθε ευκαιρία ( ο καθένας ξεχωριστά για τον εαυτό του) να αρνηθούν να μετάσχουν, ειδικά κάποιοι εξ αυτών που συνέδεσαν την παρουσία τους στο τραπέζι με την δημοσιογραφική τους αξιοπρέπεια.
Μετείχαν κανονικά, αποδέχθηκαν στην πράξη τους όρους που τα κόμματα διαμόρφωσαν για να προστατεύσουν τους αρχηγούς τους, νομιμοποίησαν αυτό το δίχτυ προστασίας δέκα μέρες πριν τις εκλογές, άρα ουδείς ψόγος τους για την εικόνα της δήθεν τηλεμαχίας γίνεται αποδεκτός.

Τελικώς «debate ήταν και πέρασε», την Κυριακή των εκλογών κανένας δεν θα το θυμάται, είπαμε « όλα τα θαύματα τρεις μέρες, το μεγάλο τέσσερις», αν κάτι μένει από την «δημοσιογραφικά νομιμοποιημένη συζήτηση των παράλληλων μονολόγων» είναι η πρόκληση-πρόσκληση Μητσοτάκη για την κοστολόγηση των οικονομικών προγραμμάτων των κομμάτων από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ενόψει των επόμενων εκλογών.

Υπάρχει, άραγε, κανείς άλλος (πλην ΝΔ) που είναι διατεθειμένος να καταθέσει το πρόγραμμά του και να περιμένει (μαζί με την κοινωνία των πολιτών) να πληροφορηθεί τα αποτελέσματα;

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις