Αντί οι ανά την υφήλιο Κεντρικές Τράπεζες να εκδίδουν αφειδώς χρήμα, μήπως θα ήταν πιο αποτελεσματικό και παραγωγικό να διαγράφουν ιδιωτικά χρέη, ξεκινώντας από αυτά των φτωχών;
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Σε πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», ο Γιάννης Πρετεντέρης, πολύ σωστά κατά την εκτίμησή μας, μεταξύ άλλων έγραφε και τα ακόλουθα υπό τον τίτλο «Συνασπισμός»:
«…Νομίζω ότι κάνουν λάθος όσοι βλέπουν στην εξουσία μια κλασική μονοκομματική κυβέρνηση της ΝΔ. Στην πραγματικότητα, έχουμε μια «κυβέρνηση συνασπισμού» της Δεξιάς, του Κέντρου κι ενός αξιόλογου (αν όχι ποσοτικά, σίγουρα ποιοτικά...) τμήματος της Κεντροαριστεράς.
Παράλληλα έχει δημιουργηθεί στη χώρα και ένα ισχυρό αντι - ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, το οποίο, αντί να προβληματίζει τον κύριο Αλέξη Τσίπρα, είναι πολύ πιθανό να τον σπρώξει εκ νέου στα μονοπάτια του φτηνού λαϊκισμού.
Δείγματα γραφής ήδη υπάρχουν. Ίσως όμως η προοπτική αυτή να αποτελεί και μοναδική ευκαιρία αναγέννησης του Κινήματος Αλλαγής, ενόψει μιας οξείας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που θα πλήξει τη χώρα. Μια κρίση ωστόσο διαφορετική από άλλες. Ιδού γιατί.
Πριν λίγα χρόνια, στο περίφημο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, μια λέσχη της παγκόσμιας ελίτ, με έδρα την Ελβετία, διαπιστώθηκε πως τα μέλη του Θεωρούσαν ότι η διεύρυνση των εισοδηματικών διαφορών είναι ένας από τους δύο σημαντικότερους παγκόσμιους κινδύνους για την επόμενη δεκαετία, (μαζί με τις αστοχίες της παγκόσμιας διακυβέρνησης).
Εσχάτως, στη διαπίστωση αυτή ήλθε να προστεθεί και η πανδημία του κορωνοϊού, η οποία χωρίς καμμίαν αντίρρηση κάνει την όλη κατάσταση πολύ χειρότερη και εξόχως προβληματική σε παγκόσμιο επίπεδο.
Με μια ματιά στα νούμερα καταλαβαίνουμε γιατί.
Εδώ και μερικές δεκαετίες η ανισότητα έχει αυξηθεί σε πολλές χώρες, συχνά με εντυπωσιακό τρόπο. Σε περισσότερες από τρεις στις τέσσερις προηγμένες οικονομίες οι εισοδηματικές διαφορές είναι μεγαλύτερες απ' ό,τι ήταν τη δεκαετία του 1980.
Η ισότητα έχει περιοριστεί και σε πολλές φτωχότερες χώρες. Η Κίνα, η οποία πριν από 30 χρόνια παρουσίαζε έναν από τους μεγαλύτερους βαθμούς ισότητας (αλλά και φτώχειας) παγκοσμίως, παρουσιάζει σήμερα μια από τις μεγαλύτερες εισοδηματικές διαφορές.
Μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού η ανισότητα εκτινάχθηκε στα ύψη στην Ανατολική Ευρώπη και την πρώην Σοβιετική Ένωση. Συνολικά η πλειονότητα των πολιτών του πλανήτη ζει σήμερα σε χώρες όπου το χάσμα μεταξύ των πλούσιων και όλων των υπόλοιπων είναι πολύ μεγαλύτερο απ' ό,τι ήταν πριν από μια γενιά.
Λόγω κορωνοϊού, η κατάσταση αυτή θα γνωρίσει δραματική επιδείνωση, η οποία θα πλήξει άμεσα και σκληρά τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα αφ’ ενός, και αφ’ ετέρου τη μικρομεσαία επιχειρηματική δραστηριότητα. Αυτή η τελευταία όμως, τόσο στις αναπτυσσόμενες χώρες, όσο και στον ευρωπαϊκό Νότο, παίζει ιδιαίτερα σημαντικό οικονομικό και κοινωνικό ρόλο.
Νεώτερες εκτιμήσεις, έτσι, διεθνών οργανισμών κάνουν λόγο για δραματικές εξελίξεις στον χώρο των χαμηλών και πολύ χαμηλών εισοδημάτων και οδυνηρή άνοδο της ανεργίας των νέων και των μεσηλίκων.
Δεν χωρά καμιά αμφιβολία, έτσι, ότι στη μέχρι σήμερα φύση της ανισότητας θα προστεθούν και νέα αίτια υγειονομικής υφής, που θα δημιουργήσουν ένα ασφυκτικό από κάθε άποψη περιβάλλον.
Υγειονομική αβεβαιότητα, ανεργία και εισοδηματική κατάρρευση είναι σοβαρότατες απειλές, στις οποίες έρχεται να προστεθεί και η υπερχρέωση των φτωχών και αδύναμων μικρομεσαίων στρωμάτων.
Το πρόβλημα είναι πολύ πιο σοβαρό από αυτό που παρουσιάζουν οι πολιτικοί φορείς.
Πριν λοιπόν στην Ελλάδα το όλο θέμα πέσει στα δίχτυα του φαιοκόκκινου λαϊκισμού, ήτοι της συμμαχίας του Σύριζα με τα ακροδεξιά στοιχεία, το Κίνημα της αλλαγής, με βάση παλαιότερες προτάσεις του τέως προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας καθηγητή Μάριο Ντράγκι, οι οποίες αποσιωπούνται, θα πρέπει να επιμείνει στην ανάγκη να υπάρξει παγκόσμιο κούρεμα ιδιωτικού χρέους.
Μόνο με αυτόν τον τρόπο εκατοντάδες εκατομμύρια νοικοκυριά θα ανασάνουν, θα αναζωογονηθούν και θα αποκτήσουν αισιοδοξία. Μόνον απαλλαγμένες από τη θηλιά χρεών μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα μπορέσουν να ανασάνουν με κάποια αισιοδοξία και να αναστείλουν απολύσεις.
Τι νόημα έχει η έκδοση από τις μεγάλες Κεντρικές Τράπεζες του ποσού των 15 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, για δήθεν ενίσχυση της ζήτησης και προστασία των φτωχών, όταν το παγκόσμιο ιδιωτικό χρέος, επίσημο και ανεπίσημο, ξεπερνά τα 190 τρισεκατομμύρια δολάρια. Κατά συνέπεια θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι μέρος αυτών των εκδόσεων
χρήματος, κάθε άλλο παρά τους σκοπούς για τους οποίους προορίζεται θα εξυπηρετήσει.
Περιττό να τονιστεί επίσης ότι από ψυχολογικής πλευράς η διαγραφή χρέους τονώνει περισσότερο την αισιοδοξία από την απλή παροχή βοηθήματος εν είδει ελεημοσύνης…
Και στις μέρες που ζούμε, αυτό που λείπει απελπιστικά είναι η αισιοδοξία και όχι 200 η 350 δολάρια επιδότηση. Ας προσφέρει λοιπόν αισιοδοξία το ΚΙΝΑΛ, πριν αρχίσει ο Τσίπρας να πουλάει δήθεν γιατροσόφια.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
