Στην απόφαση να προχωρήσει, χωρίς έλεος, «σε ένα … αγνό, άδολο και πεντακάθαρο εκβιασμό, ακόμη και για ζητήματα προσωπικά», μέσω γνωστού εντύπου στον χώρο της «πολακικής αριστεράς», οδηγήθηκε, με τις κατάλληλες παραινέσεις των πραιτωριανών του ο Στέφανος Κασσελάκης.
«Εκβιαζόμενος», μέσω «αποκαλυπτικών», όπως χαρακτηρίζονται, δημοσιευμάτων με την υπογραφή ενός αυθεντικού αμερικανοθρεμμένου «εκβιαστή», ο τέως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και τέως πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Στόχος του «εκβιασμού» να «βάλει μυαλό ο Αλέξης και να πάρει τις αποφάσεις του: ή θα είναι με εμάς … μέχρι θανάτου ή δεν θα μπορεί να κυκλοφορήσει έξω από το σπίτι του». Σε κάθε περίπτωση το ζητούμενο είναι «η συμμόρφωση προς τας υποδείξεις του τέως Προέδρου», ώστε και οι «87+» να ηρεμήσουν και να αποδεχθούν τη μοίρα τους ως υποτελείς του πασά της Κουμουνδούρου και η προοπτική να προκύψει μια δημόσια και στέρεη στήριξη εκ μέρους του απελθόντα αρχηγού προς τον νυν πρόεδρο και τις επιλογές του.
Του Χρήστου Υφαντή
Ζητείται, στην ουσία, η άνευ όρων παράδοση της παλαιάς φρουράς του Τσίπρα που απόμεινε στον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς κανένα όρο, σε διαφορετική περίπτωση απειλείται ο εν τοις πράγμασι επικεφαλής τους με «σκληρές αποκαλύψεις», οι οποίες «δεν θα περιοριστούν αποκλειστικά σε πολιτικά ζητήματα».
Η εξέλιξη είναι τρομακτική για τις συνθήκες και τα ήθη λειτουργίας μια αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, πολύ περισσότερο για την ιστορικά προσδιορισμένη ως «ανανεωτική αριστερά», στο ήθος της οποίας όμνυε κάποτε όλος ο χώρος που σήμερα τελεί υπό κατάληψη από μια ψεκασμένη πολιτική αλητεία και ομάδες παρανοϊκών που λυμαίνονται ονόματα και σύμβολα μιας άλλης εποχής.
Είναι όμως μια εξέλιξη απολύτως συμβατή με τους επιγόνους του «τσιπρισμού», αυτής της ιδεοληπτικής και εμμονικής με την εξουσία συμμορίας, στο όνομα της οποίας είναι δυνατόν (έως επιβεβλημένο) να χρησιμοποιούνται όλα τα «όπλα» για την επίτευξη του ιερότερου των σκοπών που είναι η κατάληψη της εξουσίας με κάθε τρόπο.
Ένας Τσίπρας «εκβιαζόμενος» σε δημόσια θέα και «απειλούμενος με αντίποινα αν δεν βάλει μυαλό και δεν συμμορφωθεί» (περί αυτού πρόκειται) δεν είναι ένα απλό, προσωπικό θέμα που αφορά στον πρώτο «αριστερό» πρωθυπουργό της χώρας και τον διάδοχο του, ο οποίος εκλέχτηκε με τις ευλογίες του προκατόχου του.
Δεν είναι καν μια υπόθεση «προδοσίας» ή μια κλασσική «πολιτική και ιδεολογική πατροκτονία» από εκείνες στις οποίες έχει εθιστεί η εγχώρια αριστερά.
Δεν είναι καν ένα απλό λάθος τακτικής από τον κ. Τσίπρα, που επένδυσε σε ένα κομψευόμενο τουρίστα για να ανακόψει τον δρόμο προς την προεδρική καρέκλα της κας Αχτσιόγλου και τώρα «πληρώνεται».
Είναι η οδυνηρή κατάληξη μιας πορείας παρακμής, διάλυσης και αποδιάρθρωσης πολλών ετών, στην ουσία πρόκειται για μια κατάσταση που γεννήθηκε μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, υπήρχε εντός του και «δούλευε» καθημερινά, σήμερα, δια χειρός Κασσελάκη, βρήκε την ιδανική συνθήκη για να εκφραστεί.
Στην ουσία πρόκειται για την φύση μιας ολόκληρης παράταξης, μιας ιδεολογίας και μιας πολιτικής σκέψης, που ιστορικά, για να φτάσει στην επιτυχία των σκοπών της, δεν είχε κανένα ηθικό ζήτημα να χρησιμοποιήσει τα πλέον σκληρά και απάνθρωπα μέσα.
Ότι πέτυχε αυτή τη διαδρομή και αυτές τις επιλογές (ακόμη και στο εσωτερικό της) να τις ιδεολογικοποιήσει και να διαστρεβλώσει ακόμη και τον χαρακτήρα των λέξεων για να δικαιώσει τον καθαρά φασιστικό χαρακτήρα της οφείλεται στο ότι της το επέτρεψαν οι φιλελεύθερες δυνάμεις, οι οποίες υποτίμησαν τον ιδεολογικό πόλεμο και αρκέστηκαν στην πολιτική διαχείριση του κράτους.
Ο κ. Κασσελάκης με τις «αποκαλύψεις του» και τον «εκβιασμό» που ασκεί στον Αλέξη Τσίπρα προσφέρει μια χρυσή ευκαιρία στην κοινωνία των πολιτών για μια καθαρή ιδεολογική αντιπαράθεση και στις δυνάμεις του φιλελεύθερου χώρου τη δυνατότητα να αποκτήσουν την αναγκαία υπεροχή, που θα τους επιτρέψει να κυριαρχήσουν για πολλά χρόνια.
Ο γενικευμένος εμφύλιος στην αριστερά είναι, στην ουσία, υπόθεση όλης της κοινωνίας και μια συντεταγμένη απάντηση στην αριστερή πολιτική αλητεία είναι αναγκαία να προκύψει.
Στα απόνερα του εκβιασμού και της τρομακτικής για την κοινοβουλευτική δημοκρατία εικόνας εκβιαστών και εκβιαζόμενων να γίνονται μαλλιά κουβάρια, η απάντηση δεν μπορεί να είναι η αστική απάθεια και, πολύ περισσότερο, αυτό το φιλελεύθερο political correct.