«Έστιν ο πόλεμος ουχ όπλων το πλέον, αλλά δαπάνης»  

Οι Ένοπλες Δυνάμεις είχαν την ευκαιρία τις τελευταίες ημέρες, να αποδείξουν σε όλους την ικανότητά τους τόσο στην άμεση και αποτελεσματική κινητοποίηση όσο και στην αποτροπή σκέψεων ή αποφάσεων που είχαν ληφθεί και στην πορεία αναθεωρήθηκαν.

Tης Θάλειας Χούντα – δημοσιογράφου

Όλο το δυναμικό και όλα τα μέσα βρέθηκαν στις θέσεις τους και στον χρόνο που προβλεπόταν. Το κυριότερο δε: κανένας δεν ήταν σίγουρος για την πορεία των πραγμάτων, κοινώς δεν ήταν «άλλη μία άσκηση» απ’ αυτές που εκτελούνται ανά τακτά διαστήματα.

Για μεν το προσωπικό αξίζει ένα μεγάλο «μπράβο» και ένα εξ’ ίσου μεγάλο «ευχαριστώ». Και αυτό γιατί τίμησαν τον όρκο τους και έθεσαν υπεράνω όλων την Πατρίδα, χωρίς να σκεφτούν τις οικονομικές απολαβές τους των τελευταίων ετών, οι οποίες τελούν σε πλήρη αναντιστοιχία με το μεγάλο έργο που επιτελούν.

Χωρίς επίσης να σκεφτούν τις διακοπές τους ή τις οικογένειές τους βρέθηκαν επί των επάλξεων, όντας αποφασισμένοι για όλα. Για δε τα μέσα αξίζει ένα μεγαλύτερο «μπράβο και ευχαριστώ».

Οι μνημονιακές εποχές και οι όποιες νοοτροπίες ή συμφέροντα ή ιδεοληψίες των αρμοδίων οδήγησαν τις Ένοπλες Δυνάμεις σε ισχυρή αποδυνάμωση των μέσων που απαιτούνται τόσο ως προς την συντήρηση των υφισταμένων όσο και ως προς την σχεδόν ανύπαρκτη αγορά νέων σύγχρονης τεχνολογίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το πολεμικό Ναυτικό που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή χάρη στην αυτοθυσία των στελεχών του, τα οποία έχουν καταστίσει ετοιμόπλοο και ετοιμοπόλεμο τον Στόλο.

Αυτό που η κοινή λογική επιτάσσει, αυτό που όλοι μας γνωρίζουμε, δεν τυγχάνει εφαρμογής στην πράξη. Και αν αρνούνται οι αρμόδιοι, να ακούσουν τους σύγχρονούς τους, σκεπτόμενοι πολιτικές σκοπιμότητες, ας ακούσουν τον Θουκυδίδη που το έχει πει χιλιάδες χρόνια πριν: «Έστιν ο πόλεμος ουχ όπλων το πλέον, αλλά δαπάνης.» (Το πλεονέκτημα στον πόλεμο δεν το δίνουν τα όπλα, αλλά τα χρήματα που δαπανώνται).

Οι αμυντικές δαπάνες, οι οποίες έπρεπε να είναι η πρώτη προτεραιότητα όλων των Κυβερνήσεων, έχουν τελματώσει σε απελπιστικό βαθμό και σαν αποτέλεσμα έχει έρθει η υστέρηση. Δαπανώνται τεράστια ποσά για ό,τι μπορεί να φανταστεί ο καθένας και για την Άμυνα της Χώρας ουδείς φροντίζει. Και δεν έχει ψηφιστεί έστω και ένας νόμος, που να καθιστά υποχρεωτική την συνεισφορά.

Οι λίγο παλαιότεροι θα θυμούνται χαρακτηριστικά, πως όταν πήγαιναν σε συμβολαιογράφο για υπογραφή συμβολαίου, ακολουθούσε πάντα η ερώτηση «περί ενίσχυσης του Στόλου» και της επιθυμίας για ενίσχυσή του.

Συγκεκριμένη η ερώτηση και καθόλου τυχαία. Ο Στόλος υπήρξε ανέκαθεν ο εγγυητής και ανέκαθεν η Ελληνική κοινωνία του απένεμε τα εύσημα.

Δεν είμαστε Ελβετία ή Δανία ως προς τους γείτονές μας. Η κρίση μπορεί, να ξεσπάσει κάθε στιγμή και εν προκειμένω, κυριολεκτικά θα ξεσπάσει. Έχει χρέος η Πολιτεία, να εξοπλίσει άμεσα  τις Ένοπλες Δυνάμεις στον μέγιστο βαθμό και μάλιστα, χωρίς να σκεφτεί το κόστος για τις απαραίτητες δαπάνες αλλά σκεπτόμενη μόνο το καλό της Πατρίδας.

Και αν οι πολιτικοί μας δεν έχουν διάθεση προσφοράς, ο λαός έχει και θα το αποδείξει. Ας ιδρύσουν ένα Ταμείο για τον σκοπό αυτό και το αποτέλεσμα θα τους εκπλήξει όλους. Αν όχι από φιλοπατρία τουλάχιστον από ματαιοδοξία θα ακολουθήσουν πολλοί.