Ι. Χρόνιο το πρόβλημα Το κράτος, φορολογικά, προσπαθεί να εισπράξει. Μάλιστα κατά το δυνατόν περισσότερα, απ’ όσους πιάσει, όσο τους πιάσει . Έτσι, όμως κοινωνικά “” την φοροδιαφυγή. Η ανωμαλία, άρα, παγιώνεται.
ΙΙ. Οι πολίτες ζουν από κάποια επικερδή δραστηριότητα. Το αποτέλεσμα φορολογείται. Η διακρίβωση του αποτελέσματος εγείρει διαρκή προβλήματα. Αρχίζει διοικητικός έλεγχος. Αν δεν επέλθει συμβιβασμός (!!!). Ακολουθούν τα δικαστήρια.
Κοντολογίς μακροχρόνιες και δαπανηρές διαδικασίες.
ΙΙΙ. Η Οι πολίτες κατατάσσονται σε Αυτό με κριτήρια αντικειμενικά, άρα, και, δίκαια. Λαμβάνονται υπόψη τα χρόνια τους στο επάγγελμα, η δεδομένη, ήδη, οικονομική κατάσταση.
Εφαρμόζονται, δηλαδή, τα “” διαβίωσής τους.
Η κατάταξη, αποκλειστικά, προσδιορίζει, αντίστοιχα, την φορολογική τους υποχρέωση.
●● Η, τυχόν, αμφισβήτηση περιορίζεται στην σειρά κατάταξης.
Ο φορολογούμενος ξέρει, απ’ αρχής, τι θα πληρώσει. Ξέρει ακόμη ότι η τυχόν του είναι εύσημο συμβολής στην εθνική παραγωγή.
●● Τα περιθώρια αμοιβαίου εκμαυλισμού – δωροδοκίας
●●● Το κράτος προγραμματίζει τα έσοδά του.
IV. Επί τέλους: υπάρχει το ευτυχές προηγούμενο της Το πλοίο φορολογείται χωρητικότητας Είναι (και) εξ αυτού του λόγου η ναυτιλία μας
V. Η επιτυχία δείχνει το δρόμο (!!!).
●●●
Γ.Κ. Στεφανάκης