Έως και την ολοκλήρωση των εσωκομματικών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας του, κράτησα δημοσίως αποστάσεις από την εκλογική διαδικασία (σεβόμενος το παραβάν και την κάλπη), κι ενώ φαινόταν το μεγάλο πλειοψηφικό ρεύμα για τη στήριξη της υποψηφιότητας του Στέφανου Κασσελάκη.
Δεν ήθελα να επηρεάσω σχετικά κανένα μέλος, κανένα φίλο του κόμματος, διότι επιθυμούσα η αλλαγή, η ανανέωση, να έλθουν από τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, από την κοινωνία αυτή καθαυτή. Και ακριβώς αυτές τις επιταγές, σηματοδοτεί η λαϊκή εντολή που δόθηκε εμφατικά στις κάλπες.
Η απόφαση να συμπορευτώ με τον Στέφανο επρόκειτο για μια εκ μέρους μου συνειδητή επιλογή, αισθανόμενος την αναγκαιότητα να εξηγήσω τους λόγους που με ώθησαν στην απόφαση. Είναι πολλοί, ο εξής ένας: Με τον Στέφανο έχουμε μια κοινή αφετηρία. Αφενός δεν είμαστε παιδιά του κομματικού σωλήνα, (δεν έχουμε, δηλαδή, κομματικά οφίτσια) , εν προκειμένω δεν είμαστε και δεν πρόκειται να γίνουμε επαγγελματίες πολιτικοί, αφετέρου ως άνθρωποι της αγοράς προερχόμαστε από την κοινωνία και απευθυνόμαστε σ’ αυτήν.
Σε ό,τι δε με αφορά, υπενθυμίζω ότι, επειδή ακριβώς δεν είμαι παιδί του κομματικού σωλήνα και η υποψηφιότητα μου στις βουλευτικές εκλογές δεν ήταν πρόταση της Νομαρχιακής Επιτροπής ή δεν είχε την… έγκριση της, αντιμετωπίστηκα με έντονη επιφύλαξη από τοπικά στελέχη, αν όχι εχθρότητα. Μού πρόσαψαν διόλου κολακευτικούς χαρακτηρισμούς, όπως «αλεξιπτωτιστής», «ουρανοκατέβατος».
Ανάλογη ήταν από πολλούς, εντός του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που θεωρούν ότι το κόμμα… τούς ανήκει, και η αντιμετώπιση της υποψηφιότητας του Στέφανου για την προεδρία του κόμματος.
Δυστυχώς, όμως, γι’ αυτούς, αγνόησαν δύο σημαντικές παραμέτρους. Η πρώτη έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Στέφανος, όπως άλλωστε και ο γράφων, ήταν επιλογή του Αλέξη Τσίπρα, το όραμα του οποίου για μια μεγάλη, δημοκρατική, προοδευτική παράταξη, αμφότεροι είμαστε αποφασισμένοι να υλοποιήσουμε.
Και δεύτερη παράμετρος, εξίσου σημαντική αν όχι σημαντικότερη, είναι ότι η κοινωνία όλες αυτές τις συμπεριφορές τις έχει προσπεράσει, προ πολλού.
Την ίδια ώρα, δεν πρέπει να ξεχάσουμε τα όσα είπε ο Αλέξης Τσίπρας για την ανάγκη τολμηρής ανανέωσης στο στελεχιακό μας δυναμικό, από την κορυφή μέχρι τη βάση, δείχνοντας εμπιστοσύνη σε νέους ανθρώπους.
Η παρακαταθήκη που μας άφησε είναι ότι πρέπει να βάλουμε τέλος σε νοοτροπίες που μας κόστισαν ακριβά, καθώς και το γεγονός ότι ο χρόνος, προκειμένου να δουλέψουμε μεθοδικά με στόχο την ανασυγκρότησή μας, δεν είναι απεριόριστος.
Να σταθούμε, επίσης, στο ύψος του ρόλου που παρά την ήττα μας, μάς ανέθεσαν εκ νέου οι πολίτες: της βασικής δύναμης που μπορεί να σταθεί απέναντι στη Δεξιά και στην Άκρα Δεξιά και να ασκήσει αποφασιστική προγραμματική αντιπολίτευση.
Αλλά, ταυτόχρονα, πρέπει να προχωρήσουμε στις απαραίτητες τομές για να ανοίξει σύντομα και δυναμικά ένας καινούργιος κύκλος, ακόμη πιο ελπιδοφόρος. Για να αντιμετωπίσουμε τους ορατούς κινδύνους για τη δημοκρατία. Για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για νέους συσχετισμούς, υπέρ της προόδου και της δικαιοσύνης.
Εν κατακλείδι, στο πρόσωπο του Στέφανου αντικρίζω τον κάθε νέο που θέλει να προσφέρει στη χώρα μας, τον κάθε προοδευτικό δημοκρατικό πολίτη.
Γιατί ακριβώς μού θυμίζει τη δική μου υποψηφιότητα, ενώ μοιραζόμαστε το προαναφερόμενο όραμα που θα στηρίζεται στη γενιά μας, στους νέους ανθρώπους που έχουν τις ίδιες αρχές και ίδιες αξίες.
Κατανοώ την ανάγκη να περάσει το νέο κύμα στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως τόνισε πρόσφατα ο Αλέξης Τσίπρας και συμμετέχω μαζί με τον Στέφανο σε μια μεγάλη αλλαγή για την κοινωνία, για το μέλλον της χώρας μας, για την ίδια μας τη ζωή. Πάντα ενωμένοι, ΜΑΖΙ, με κοινή πορεία στην κοινωνία. Οι καιροί, ου μενετοί.
*Ο Θέμης Μπάκας είναι πολιτευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Μόνο το βαθύ κράτος μπορεί να νικήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη
Τα επιτόκια... πολέμου και η «βουτιά» στις αγορές
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
